Εμείς οι Έλληνες…

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Τι συμβαίνει μ’ εμάς; Γιατί έχουμε αυτή την αλλόκοτη συμπεριφορά απέναντι στις εξελίξεις; Γιατί οι αντιδράσεις μας δεν είναι τουλάχιστον λογικές;
Μήπως ήταν λογικές, συνετές οι αντιδράσεις μας, όταν με εντολή των κυβερνώντων και την συμμετοχή της αντιπολίτευσης, καταστρέφανε οι ψευτοδιανοούμενοι την Ελληνική Γλώσσα και την Ιστορία μας; Που ήταν η Ακαδημαϊκή Κοινότητα; Πού ήταν οι Ομοσπονδίες των Εκπαιδευτικών; Μεμονωμένες εξαιρέσεις που με άρθρα τους ή παρεμβάσεις τους

σε εκπομπές της τηλεόρασης ή του ραδιοφώνου, χτυπούσαν το καμπανάκι του κινδύνου.
Οι γονείς για το μόνο που νοιαζόντουσαν, ήταν οι βαθμοί κι όχι η γνώση. Δεν ενδιαφερόντουσαν για τις απαράδεκτες αλλαγές που γινόντουσαν στην εκπαιδευτική ύλη. Νοιαζόντουσαν μόνο, μέσα από αυτό, το σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα, το παιδί τους να
αποκτήσει ένα πανεπιστημιακό δίπλωμα και με λίγο μέσον, να «βολευτεί» στο Δημόσιο.
Όμως, και στο θέμα της Πίστης, της Ορθοδοξίας, οι αντιδράσεις δεν ήταν τέτοιες που να βεβαίωναν για τον σφυρηλατημένο και αλύγιστο φρόνιμα των Ελλήνων.
Ο μακαριστός Χριστόδουλος, ο μεγάλος αυτός ποιμενάρχης, τα έβαλε ανοιχτά με το πολιτικό σύστημα. Δεν κατάφερε να νικήσει γιατί δίπλα του δεν συμπαραταχθήκαμε όλοι εμείς. Το ποίμνιό του. Όλοι στις συζητήσεις που κάναμε με φίλους λέγαμε, το πόσο καλά τα λέει ο Χριστόδουλος, με πόση αγάπη έχει αγκαλιάσει τους νέους. Όμως, όταν δέχθηκε τις επιθέσεις από τα ΜΜΕ και το πολιτικό σύστημα, φροντίσαμε να μείνουμε μακριά. Δεν ταχθήκαμε στο πλευρό του, δεν θελήσαμε να δείξουμε στους συκοφάντες πως ο Χριστόδουλος δεν είναι μόνος αλλά έχει κι εμάς, εκατομμύρια πολίτες, στο πλευρό του.
Ουδέτεροι όμως μείναμε κι όταν η Ελληνική κυβέρνηση παρέδωσε τον Οτσαλάν στους Τούρκους, όταν υπουργός ελληνικής κυβέρνησης χαρακτήρισε την Ελληνική σημαία ως πανί. Μιλάμε για τις προδοσίες. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή, μεγαλύτερος ξεπεσμός για ένα έθνος, από το να παραδίδει στους εχθρούς του έναν άνθρωπο που ζήτησε πολιτικό άσυλο. Οι λιγοστές αντιδράσεις φωτισμένων Ελλήνων «πνίγηκαν» από έναν οχετό κατηγοριών που ξεχυνόταν από πολιτικά και δημοσιογραφικά χείλη. Όσοι αντιδρούσαν γι’ αυτές τις απαράδεκτες ενέργειες, χαρακτηριζόντουσαν από το σύστημα ως εθνικιστές. Κι αυτόν τον οχετό, παθητικά τον άκουγαν ή τον δεχόντουσαν οι πολίτες. Γιατί;
Τα εκατομμύρια οικονομικών μεταναστών ήρθαν να αλλοιώσουν την σύνθεση του Ελληνικού έθνους και ταυτόχρονα να θέσουν τις βάσεις για αλλαγή της πολιτιστικής μας ταυτότητας, αλλά και να δυναμιτίσουν την συνοχή των πολιτών. Αν το Κράτος είχε φροντίσει να έχει στα σύνορά του δυνάμεις, που θα απαγόρευαν την είσοδο μεταναστών, αν οι πολιτικοί δεν υπέγραφαν τις απαράδεκτες συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν οι ποινές για έναν λαθρομετανάστη ήταν αυστηρές, θα είχαμε σήμερα αυτόν τον αριθμό των λαθρομεταναστών; Κι αν οι Έλληνες, αυτοί που διαμαρτύρονται για τους οικονομικούς μετανάστες, δεν τους έδιναν δουλειά, αυτοί θα παρέμεναν στην χώρα μας;
Οι οικονομικοί μετανάστ