Ένα μεγάλο εύγε στους δύο εισαγγελείς του οικονομικού εγκλήματος

Διαβάζουμε και ακούμε από τα μέσα ενημέρωσης για την επιμονή των δύο εισαγγελέων του οικονομικού εγκλήματος να φθάσουν τις υποθέσεις τους στην άκρη του νήματος.

Είναι βήματα που γίνονται από επιφανείς , άξιους- υπεύθυνους λειτουργούς. Από τότε που μπήκαν στο δικαστικό σώμα η πορεία τους συνοδεύτηκε με μεγάλες και δύσκολες υποθέσεις που κατά γενική ομολογία έφεραν σε πέρας με επιτυχία, ακόμη τώρα στέκονται δίπλα στον πονεμένο κατεστραμμένο πολίτη, γιατί ο πολίτης ζητά διαλεύκανση οικονομικών υποθέσεων, ακόμη και την τιμωρία όσων τον έφεραν σ’ αυτή την τραγική κατάσταση.

Θέλω

και εγώ από τη θέση του απλού πολίτη να συγχαρώ και να
συμπαρασταθώ στη στάση των δύο εισαγγελέων, γιατί με τη στάση τους δείχνουν ακόμη, ότι όλα τα παιδιά, που τους κατάστρεψαν τα όνειρα μερικοί επιτήδειοι, είναι δικά τους παιδιά, όλοι οι πολίτες που καταστράφηκαν λόγω της οικονομικής κρίσης είναι δικοί τους άνθρωποι.

Τέτοιους «παρορμητικούς» ανθρώπους χρειάζεται η Δικαιοσύνη για να αποδίδει και δικαιοσύνη και να μη βρίσκει τοίχους που απέναντί της να έχουν θεμέλια την εξουσία ή μεγαλοπαράγοντες και ανθρώπους της διαπλοκής και της διαφθοράς.

Ποιος μπορεί να δικάσει ή να κακολογήσει τέτοιους λειτουργούς; Οι μόνοι που θα το έκαναν είναι αυτοί που έχουν άνομα συμφέροντα ή πράξεις, ποιος πολίτης δεν είναι στο πλευρό αυτών των δύο εισαγγελέων;

Δεν θα είναι και λίγες οι περιπτώσεις που δικαστικοί φτάνουν στο σημείο να δικάσουν ή δίκασαν πολίτες , που το σύστημα τους κατέστρεψε τις επιχειρήσεις τους , τα όνειρά τους, ήρθαν σε απόγνωση ,έπεσαν έξω στα σχέδιά τους και ίσως τους κυνηγούν υποχρεώσεις. Πως είναι δυνατόν να δικαστεί αυτός ο κατηγορούμενος όταν ο ηθικός ή ο φυσικός αυτουργός μένει ανέγγιχτος;

Με επιλεκτικές παρατηρήσεις-τιμωρίες ή διευκολύνσεις-αθωώσεις δεν μπορείς να διοικήσεις – δικάσεις , να πάει μπροστά η χώρα, ο τόπος, ενώ ακόμη σαν προσωπικότητα μηδενίζεσαι.

Παράδειγμα προς μίμηση αυτοί οι δύο Λεβέντες της δικαιοσύνης που έβαλαν πρώτα το συμφέρον του τόπου, του πολίτη και μετά το δικό τους. Λίγοι δεν είναι αυτοί οι υπάλληλοι που ύψωσαν το ανάστημά τους στο πολιτικό σύστημα και βρέθηκαν αντιμέτωποι με προσωπικά και επαγγελματικά προβλήματα.

Δεν θα ξεχάσω τον αείμνηστο Τσεβά, ακόμη τον Ιταλό Αντόνιο ντι Πέτρο που προχώρησε σε μια πρωτόγνωρη εκστρατεία «κάθαρσης», για την αποκατάσταση των σχέσεων εμπιστοσύνης της κοινωνίας με την εξουσία και φυσικά πολλούς άλλους που άφησαν ιστορία και έγιναν παράδειγμα προς μίμηση όχι μόνο για το δικαστικό σώμα αλλά και για κάθε Έλληνα υπάλληλο και γενικά Έλληνα πολίτη. Πόσο δε μάλλον είναι αναγκαία τέτοια κοσμήματα σήμερα που πολίτες σπαράζουν στα συσσίτια και οι πολιτικοί βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου.

Εάν ο κάθε Έλληνας πολίτης δούλευε σαν τους δύο αυτούς Λεβέντες, σήμερα δεν θα φτάναμε στο σημείο να καταστραφεί η χώρα ,να έχουν όλα αυτά τα δεινά στην πλάτη τους οι πολίτες.

Τιμή για τη δικαιοσύνη και τη χώρα πο