Ένα Όραμα για την Ελλάδα…

Γράφει ο ΑΠΕΛΛΗΣ

‘Εγιναν οι Εκλογές, πέρασαν ατελέσφορες οι διερευνητικές εντολές και από ό,τι διαφαίνεται πάμε για νέες Εκλογές! Σε μια Δημοκρατία συμβαίνουν αυτά. Σε μια Δημοκρατία, όμως, όπου οι πολιτικοί δεν λαμβάνουν τα μηνύματα της κάλπης, συμβαίνουν περισσότερο. Θα την βρούμε όμως την άκρη, δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι αλλού και είναι πρόβλημα δομικό. Αφορά τον προσανατολισμό μας, αφορά την απόφαση του πώς θέλουμε να γίνει η Ελλάδα

και αφορά το αύριο. Όλα αυτά συνολικά, θα τα συνόψιζα με την λέξη ΟΡΑΜΑ. Το Όραμα είναι αυτό που μας λείπει. Είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα μας. Θα πρόσθετα βέβαια και την φαντασία, που και αυτή δεν υπάρχει στην πολιτική, παρά το ότι είμαστε ένας λαός με πλούσια φαντασία.

Σήμερα, όλοι οι πολιτικοί μας, τα ΜΜΕ, οι Έλληνες, οι ξένοι, οι δανειστές μας, μιλάμε συνεχώς και μόνο για το Μνημόνιο και για τα οικονομικά μέτρα. Οι ίδιες οι Εκλογές έγιναν επί αυτής της βάσης. Ο λαός ψήφισε, λέει, μνημονιακά και αντιμνημονιακά. Ναι, αλλά ο
λαός δεν ψήφισε για ένα Όραμα. Το να ψηφίζεις με μόνο σκοπό, το να απαλλαγείς από ένα δυσβάστακτο χρέος, μόνο και μόνο για να επιστρέψεις στο προηγούμενο άνετο οικονομικό σου επίπεδο, για να τρώγεις και να πίνεις, ενώ ούτε τότε διέθετες ένα Όραμα, είναι ανθρώπινο μεν και απαιτητό και συμφωνώ απόλυτα, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός. Και το γεγονός, πως δεν είχαμε Όραμα, αποδεικνύεται από το ότι φτάσαμε, εδώ που είμαστε.

Πιθανόν να διαμαρτυρηθεί κάποιος: «Ναι, αλλά η οικονομία είναι τα πάντα, είναι η βάση, πως να μη μιλάμε μόνο για αυτό;». Θα του απαντούσα, πως βέβαια η οικονομία είναι η βάση, αλλά σίγουρα και αυτή δεν θα στέκεται στον αέρα. Τι έρχεται πρώτο, η σκέψη ή η πράξη; Η σκέψη, προηγείται πάντα της πράξης, για αυτό πρώτα σκέφτεται κανείς και έπειτα μιλάει, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε. Αυτή είναι άλλωστε η υπεροχή του πνεύματος επί της ύλης. Η διαμορφωτική του δύναμη και η φαντασία είναι το μέσο της δύναμης αυτής. Να το πω απλά. Πριν φτιάξει κανείς οτιδήποτε, ένα τραπέζι, ένα σπίτι, πρέπει να το φανταστεί, να έχει μια «εικόνα» στο μυαλό του, ένα Όραμα. Ακόμη και το να κερδίσει χρήματα και να φτιάξει την οικονομία, πρέπει να σκεφτεί με ποιο τρόπο θα το κάνει, να έχει ένα Όραμα. Έτσι, το Όραμα και η σκέψη είναι πάντα από τη φύση τους ένα βήμα μπροστά. Για αυτό, θα έπρεπε πρώτα να ψηφίζουμε για κάποιους που θα είχαν ένα Όραμα να μας δώσουν, και έπειτα να σώσουν και την οικονομία. Θα πρέπει κατά αρχήν να ξέρουμε, γιατί σωζόμαστε και τι ακριβώς θα κάνουμε με τη σωτηρία μας αυτή, ώστε να μην χρειαστεί να ξανασωθούμε. Τελικά, υπάρχει Όραμα για την Ελλάδα; Φοβάμαι πως όχι. Μόνο σκόρπια λόγια, αποσπασματικές λύσεις και μπαλώματα, αλλά όχι ένα συνολικό, ρεαλιστικό σχέδιο, που θα περιλαμβάνει τόσο θέματα οικονομικά, όσο και γενικότερο εθνικά.

Μερικές φορές απελπίζομαι. Μοιάζει, σαν ο ελληνικός λαός να έχει ξεχάσει πως στην ιστορία, όπως και στη ζωή υπάρχουν και Οράματα. Και δεν αναφέρομαι σε θρησκευτικού τύπου οράματα, αλλά σε ένα «σχέδιο», σε μια «εικ