Ενδιαφέρουσα ανάλυση του Γιάννη Μοίρα: Ο Γιώργος Παπανδρέου, δολίως έμπασε το ΔΝΤ στις υποθέσεις της Ευρωζώνης.

Του Γιάννη Βασιλακόπουλου

Το Newstrap φιλοξενεί συνέντευξη ενός ανθρώπου που είναι σε θέση να έχει μία εικόνα για τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις, τόσο στο σύνολό τους, όσο και στις λεπτομέρειες. Για την ακρίβεια, η άποψη του συγκεκριμένου έχει ενδιαφέρον, κυρίως διότι έχει την εμπειρία να εκτιμά τις εξελίξεις, διαβάζοντάς τις, ανάμεσα στις λεπτομέρειές τους. Βρήκαμε και μιλήσαμε με τον κ. Ιωάννη Μοίρα, επί τρία χρόνια αναπληρωτή Γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού και Προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας (2006-2009), δύο χρόνια αναπληρωτή Γραμματέα Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης (2004-2006), επί πολλά χρόνια (1997-2004) συνεργάτη του Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝΔ καθώς και του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, επαγγελματία δημοσιογράφου παλιότερα (1990-2000) σε εφημερίδες και κανάλια της Ελλάδας και του Εξωτερικού, με σπουδές στο Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης και στο Πανεπιστήμιο του Έσσεξ. Σήμερα, εργάζεται ιδιωτικά ως ειδικός αναλυτής σε θέματα Στρατηγικής Ανάπτυξης και Επικοινωνίας.

ΜΕΡΟΣ Α’

Να αρχίσουμε από τις γενικές εξελίξεις. Βλέπετε διάσωση της χώρας μέσω νέας δανειακής σύμβασης, ή χρεοκοπία;

Μη ζούμε με αυταπάτες. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα είναι ήδη χρεοκοπημένη. Αδυνατούμε να εφαρμόσουμε ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, πόσο μάλλον πλεονασματικό. Πληρώνουμε παραπάνω απ’ όσα εισπράττουμε. Τρέχουν προηγούμενες δανειακές υποχρεώσεις, στις οποίες δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε. Και για να τα φέρουμε βόλτα με όλα τα προηγούμενα, προκειμένου να μην κηρύξουμε γενικότερη στάση πληρωμών, μπαίνουμε στην ανάγκη νέου δανεισμού. Πλέον όχι από τις αγορές, αλλά από ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιόν.

Σε ότι αφορά τη διάσωση που είπατε. Ούτε αυτή μπορεί να συμβεί με τη μνημονιακή λογική, καθώς διέπεται από το φαινόμενο της συνεχούς επανακύκλωσης και διόγκωσης της ύφεσης. Η Οικονομία δεν ακολουθεί αναπτυξιακή τροχιά, διότι αυτή δεν είναι η φιλοσοφία που διέπει το Μνημόνιο 1 και 2. Αντιθέτως, η φιλοσοφία είναι αυστηρώς περιοριστική ως προς τη διάθεση κονδυλίων και δαπανών και απολύτως φοροεισπρακτική ως προς τη συγκέντρωση εσόδων. Αποτέλεσμα; Το πιο πιθανό είναι ότι μέχρι τέλους του 2012, θα έχουν διαλυθεί εντελώς οι κοινωνικές δομές του κράτους, η ύφεση θα έχει επιφέρει οριστική φτωχοποίηση της πάλαι ποτέ μεσαίας τάξης, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα έχουν βάλει στην πλειοψηφία τους λουκέτο και οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα έχουν κλείσει τα βιβλία, με ένα σωρό χρέη στην πλάτη σε πληρωμές, φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, η πραγματική ανεργία θα έχει εκτοξευτεί σε ποσοστά πολύ μεγαλύτερα ακόμη και της Ισπανίας. Και φυσικά, το κράτος δεν θα βάζει στα ταμεία ούτε μισό ευρώ, πολύ απλά διότι δεν θα έχει ο κόσμος να πληρώσει, ούτε φόρους, ούτε τέλη, ούτε εισφορές, ούτε τίποτα.

Επομένως, εάν ισχύουν έστω κι ένα μέρος από αυτά τα οποία λέτε, για ποιο λόγο επιμένουν να πάμε στη λογική της υπογραφής μίας νέας σύμβασης;

Γιατί θα δεσμευτεί η δημόσια περιουσία μίας χώρας φιλέτο όπως η Ελλάδα. Γιατί θα υποθηκευτε