Γερμανία: Ολική επαναφορά στο… χάος

Αν δεν έχετε ανησυχήσει ακόμα για τα σχέδια και τις προθέσεις της Γερμανίας, καιρός να αρχίσετε να ανησυχείτε. Εκείνη η παλιά χαζοχαρούμενη αριστερή φενάκη περί “Ευρώπης των Λαών” έχει μετατραπεί πια στη βλοσυρή πραγματικότητα της “Ευρώπης των Γερμανών”. Σκαλίζοντας κανείς λιγάκι την επιφάνεια της τρέχουσας ευρωπαϊκής πολιτικής, ανακαλύπτει από κάτω τα μακριά πλοκάμια κρυφών ή και φανερών σχεδίων με στόχο την ολική επαναφορά της αυτοκρατορικής

Γερμανίας. Γι’ αυτό θα ήταν αφελές να πιστέψουμε πως η πολιτική που ασκεί τον τελευταίο χρόνο η Γερμανία με πρόφαση τη χρεωκοπία της Ελλάδας και την αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους είναι προϊόν των δυσάρεστων οικονομικών συγκυριών και στόχο έχει τη διάσωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. Αντίθετα, είναι φανερό πως αντιμετωπίζουμε μια συγκροτημένη πολιτική ισχύος που αποβλέπει στην επιβολή της γερμανικής ηγεμονίας πάνω σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στη θέση μιας ευρωπαϊκής Γερμανίας βλέπουμε να αναδύεται για μια ακόμα φορά μια ηγεμονική δύναμη με παγκόσμιες φιλοδοξίες. Οι Βρυξέλλες μετακινούνται στο Βερολίνο. Η Γερμανία βρίσκει πάλι τον παλιό καλό της εαυτό και από ηττημένος ξαναγίνεται θύτης.

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΑΛΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ

Βεβαίως, μια τέτοια μεγάλη πολιτική στροφή ούτε εκ των ενόντων μπορεί να γίνει ούτε μπορεί να αρθρωθεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Προφανώς πρόκειται περί σχεδίων που με τη γνωστή γερμανική μεθοδικότητα καταστρώθηκαν πολύ καιρό πριν και απλώς περίμεναν τις κατάλληλες συνθήκες να εκδηλωθούν. Η εξασθένηση των αντιστάσεων των υπερχρεωμένων ευρωπαϊκών χωρών απέναντι στην πλεονασματική Γερμανία ήταν η μια από τις κατάλληλες αυτές συνθήκες, ενώ η άλλη ήταν η απόσυρση της καταχρεωμένης Αμερικής από τον ευρωπαϊκό χώρο. Με την πτώση του Τείχους, την εξαφάνιση της ΕΣΣΔ και τη γερμανική ενοποίηση, η Γερμανία αποδεσμεύθηκε από το αμερικανικό άρμα και, ακολουθώντας τα παλιά γερμανικά γεωπολιτικά σχέδια, στράφηκε από τότε στη θεμελίωση των προϋποθέσεων για την ολοκλήρωση του δικού της ζωτικού (ευρωπαϊκού) χώρου. Εξάλλου δεν αντιμετωπίζει πια κανένα κίνδυνο εξ Ανατολών, καθώς η Ρωσία αφενός στρέφεται προς την πραγμάτωση του οράματός της για μια ρωσική Ευρασία αφετέρου θεωρεί τη Γερμανία πελάτη και σύμμαχο απέναντι στη βυθιζόμενη αλλά στρατιωτικά πανίσχυρη ακόμα Αμερική.
Σύμφωνα με ένα πρόσφατα δημοσιευμένο έγγραφο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων (ECFR), “δύο σταθερές ειρηνικές διευθετήσεις, που ήταν αποφασιστικές για τον 20ό αιώνα, βρίσκονται υπό διάλυση – η ευρωπαϊκή τάξη που θεμελιώθηκε από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και η υπερατλαντική τάξη που αποφασίστηκε στη Γιάλτα”. Και καθώς ορισμένα τμήματα της γερμανικής ελίτ γυρίζουν την πλάτη τους στην ΕΕ, “οι ΗΠΑ αποσύρονται από την ευρωπαϊκή ήπειρο”, ενώ η Ευρώπη κινείται προς “την αναζήτηση ενός συνεταιρισμού εντελώς νέων διαστάσεων με τη Ρωσία”.
Εγκαταλείποντας την οικεία τάξη των τελευταίων δεκαετιών, είναι λογικό η γερμανική ελίτ ή έστω το πιο επιθετικό ή ρεβανσιστικό τμήμα της να εκδηλώνει τον νέο αυτό