Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι…

…ή, το κυνήγι του χαμένου δισκοπότηρου

Ακούγοντας τους κάθε λογής αναρμόδιους να μιλάνε για ανάπτυξη φέρνω στο νου τις προσπάθειες ενός τμήματος της δικής μου γενιάς να «κάνει κάτι στην Ελλάδα». Αν και καταγεγραμμένες με κάθε λεπτομέρεια, στα ιστολόγια που περιέχουν τα άρθρα και τα ρεπορτάζ που έχω κάνει απ’ το 1958 μέχρι …χτες, θα προσπαθήσω να αναφέρω μερικές απ’ αυτές για να δείτε πως, ένα παχύδερμο, αυτοεξυπηρετούμενο, πελατειακό και κομματικό «κράτος», τις έστειλε στον Κάλαθο Αχρήστων που παραμονεύει πίσω απ’ το γραφείο του κάθε ….λογής (αν)αρμόδιου.

Θα ξεκινήσω απ’ την δεκαετία

του ’50 που, καμιά εκατοστή Αθηναίοι, Εδεσσαίοι και Θεσσαλονικείς νέοι (και νέες), μάθαιναν να σχεδιάζουν και κατασκευάζουν ανεμόπτερα και μονοθέσια πειραματικά αεροπλάνα. Σε ομάδες των 8-10 ατόμων πήγαιναν (με τα πόδια), σ’ ένα toll του 2ου Π.Π. στο Νέο Φάληρο όπου, παλιοί αεροναυπηγοί, πιλότοι και τεχνικοί της Πολιτικής και Πολεμικής Αεροπορίας τους έδειχναν πώς να φτιάχνουν πτέρυγες και  ατράκτους, πώς να επικαλύπτουν επιφάνειες με ειδικά πανιά και να τα επεξεργάζονται με ρητίνες.

Στο υπόστεγο σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν 3 ανεμόπτερα και ένα μονοθέσιο αεροπλάνο όλα σχεδιασμένα στην Ελλάδα. Τα πρώτα πέταξαν, το τελευταίο όχι.

Λίγα χρόνια αργότερα μερικοί απ’ αυτούς τους πιτσιρικάδες πήγαν στην «1η Ανεμοπορική Κατασκήνωση», στο αεροδρόμιο της Πάχης στα Μέγαρα. Ένα νυχτερινό μπουρίνι όμως σήκωσε τη σκηνή τους και έκανε το ανεμόπτερο που με τόσο κόπο είχαν φτιάξει …σπιρτόξυλα! Όμως δεν το έβαλαν κάτω. Λίγα χρόνια αργότερα (το 1953), κατάφεραν να δημιουργήσουν το 1οΑεραθλητικό σωματείο της Αθήνας και ένα απ’ τα πρώτα στην Ελλάδα, την «Ανεμολέσχη Αθηνών», που απόκτησε τα πρώτα της ανεμόπτερα με την οικονομική συνεισφορά των μελών και της (τότε) Β.ΑΛ.Ε

Στα χρόνια που ακολούθησαν πολλοί ιδιώτες χειριστές (Καλογεράκος, Αυδής, Σοφιανός, Πουλικάκος, Πικρός και άλλοι που εύκολα μπορεί κανείς να ανακαλύψει με μία έρευνα στο Google), κατασκεύασαν  μονοθέσια και διθέσια αεροπλάνα και ανεμόπτερα τα οποία έτυχαν της πλήρους αδιαφορίας των «αρμοδίων αρχών» για να μη πω το κομπλεξικό μίσος και εχθρότητα.

Μία Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας που λειτουργούσε μόνο για τα συμφέροντα των υπαλλήλων και των ισχυρών της Πολιτικής Αεροπορίας και ένα πολιτικό σύστημα που «τα έπιανε» και συνεχίζει να τα πιάνει απ’ τους εκατοντάδες αντιπροσώπους ξένων και ντόπιων συμφερόντων, φρόντισε να «θάψει» τα όνειρα δεκάδων ονειροπόλων .

Η Γενική και η Αθλητική Αεροπορία δεν ήταν τα μόνο πεδία που οι δημιουργοί «έφαγαν σκόνη».

Τα ίδια και τρις χειρότερα έγιναν στο χώρο του αυτοκινήτου.

Χωρίς τελειωμό οι δικές μου προσπάθειες μέσα απ’ τους παλιούς 4Τ να προβάλω νέους σχεδιαστές, μηχανικούς, και χωροτάκτες που έκαναν την διπλωματική τους σχεδιάζοντας πίστες αγώνων. Χαρακτηριστικά αναφέρω την καθιέρωση (για ένα και μόνο χρόνο) της Formula Hellas http://library.techlink.gr/4t/pdf/27a.pdf που προκήρυξε και στήριξε το περιοδικό αλλά, και τις προσ