Για τα μπάζα!

Ξημερώνει! Ένα ακόμη πρωινό ξεκινά, στους δρόμους, στις γειτονιές, στις συνοικίες της πόλης μας.
Μαζί ξεκινά και το κομβόι των καροτσιών. Αρπαγμένα από Σούπερ μάρκετ, ακόμη και από το αεροδρόμιο, ωθούμενα και συρόμενα από τους αλλοεθνείς, αρχίζουν το καθημερινό τους δρομολόγιο.
Ο στριγγλός ήχος από τις ρόδες τους, εισχωρεί στα σπίτια, και πίσω από τα κλειστά παράθυρα ξυπνά μνήμες στους μεγαλύτερους, και προετοιμάζει τους νεώτερους.
Χειμώνας του 1941. Τα καρότσια του Δήμου μάζευαν καθημερινά από τους δρόμους τα απομεινάρια της ζωής, που κείτονταν τυμπανισμένα από την πείνα, στα ρείθρα

των
πεζοδρομίων. Είχε καταντήσει ρουτίνα αυτό το θέαμα για τους ακόμα επιζώντες, που απλώς περίμεναν την σειρά τους.
Όπως τώρα έχουν καταντήσει ρουτίνα και οι καθημερινές δολοφονίες και αυτοκτονίες, και απλώς περιμένουμε την σειρά μας.
Οι κάδοι είναι ξέχειλοι από απορρίμματα, από μπάζα, από ρετάλια και συντρίμμια μιας πρώην ευημερούσας κοινωνίας. Περιμένουν τον θηρευτή τους, όπου με το αυτοσχέδιο άγκιστρο θα τα αλιεύσει και θα τα μετατρέψει σε μεροκάματο.
Χαρτόνια, μέταλλα, ξύλα, αρπάζονται εν ριπή οφθαλμού μέσα από τους κάδους των ιδιωτικών εταιριών και έτσι καταργούν την ανακύκλωση, που θα απέφερε κάποια έσοδα στους δήμους.
Τα μπάζα σκεπάζουν ολόκληρη τη χώρα. Πλακώνουν τις ψυχές μας, σκοτεινιάζουν το νου μας, βαραίνουν το σώμα μας. Πεταμένα στα σκουπίδια, όνειρα, αξίες, φιλότιμο, ανάπτυξη, εργασία, υποσχέσεις, ψήφοι, ηρωικές γενιές, φούντες κουρτινών, εργατικά δικαιώματα, ευτυχία, αισθήματα, ελπίδες, όλα ανάκατα κείτονται στα ρείθρα τυμπανισμένα, θλιβερά, κάνοντας παρέα και στα άλλα μπάζα, τα ακριβοπληρωμένα, τα λεγόμενα Ολυμπιακά ακίνητα, όπου αφού τα χρησιμοποίησαν ένα μήνα –το καλοκαίρι του 2004-, γεμίζοντας με την λάμψη τους τις καρδιές μας και θαμπώνοντας την ανθρωπότητα, έπειτα τα πέταξαν στα σκουπίδια, με αναίδεια και απαξία.
Όπως τα κακομαθημένα παιδιά, που αφού παίξουν με ένα ακριβό παιχνίδι, που άλλος έχει πληρώσει, το βαριούνται και το πετάνε στην άκρη, σπασμένο και βρώμικο.
Στη φιλόξενη χωματερή της πατρίδος μας, δυστυχώς οι κάθε είδους εξουσιαστές, βρήκαν πρόσφορο έδαφος να τοποθετήσουν και τα ανθρώπινα ‘’μπάζα’’ της οικουμένης.
Απελπισμένους ανθρώπους, φτωχούς, πεινασμένους, τους εναποθέτουν χωρίς οίκτο σε μια χώρα που ήδη στενάζει από την ανεργία και την ανέχεια.
Την γεμίζουν με ανθρώπους από την Ασία και Αφρική –όλοι σε στρατεύσιμη ηλικία-,χωρίς να σκέπτονται το μέλλον αυτών των ανθρώπων, αλλά και των ντόπιων.
Κόπτονται για τα δικαιώματά τους , αλλά δεν μας λένε τι προοπτική και τι προκοπή θα κάνουν αυτοί οι νέοι, σε μια Ελλάδα, όπου τα μαγαζιά κλείνουν, δουλειές δεν υπάρχουν ούτε για τους γηγενείς, τα ταμεία φυτοζωούν, τα νοσοκομεία δεν μπορούν να περιθάλψουν και μειώνονται, οι παιδικοί σταθμοί δεν επαρκούν, και το χρήμα είναι ακριβοθώρητο.
Οι ‘’φιλάνθρωποι’’ δουλέμποροι νομίζουν ότι με το καθάρισμα των παρμπρίζ των αυτοκινήτων ή την επαιτεία, όλοι αυτοί θα προκόψουν και θα ευημερήσουν