ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ;

Οι εκλογές τελείωσαν, τα αποτελέσματα είναι γνωστά σε όλους μας, το πολιτικό σκηνικό άλλαξε. Η λαϊκή ετυμηγορία ακύρωσε το μνημόνιο. Οι πρώην συγκυβερνήτες, παρ’ όλο που καταποντίστηκαν και η ενδοτική πολιτική τους αποδοκιμάστηκε από την πλειοψηφία του λαού, συμπεριφέρονται σαν να μην άλλαξε τίποτα. Προβάλλοντας τρομοκρατικά ψευτοσενάρια καταστροφής θέλουν να ολοκληρώσουν την παράδοση της χώρας μας στους διεθνείς τοκογλύφους, και να οδηγήσουν

τους Έλληνες χωρίς δουλειά στην απόλυτη φτώχια και δυστυχία. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.

Τα διαπλεκόμενα εργολαβικά ΜΜΕ και οι μισθωμένοι δημοσιογράφοι τους εμφανίζουν μόνο τρομοκρατικά αδιέξοδα και εξαπολύουν επικοινωνιακή επίθεση ενάντια στη προοπτική κυβέρνησης καταδίκης του μνημονίου.

Χθες, Τρίτη (8/5/2012), ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε πέντε άξονες που θέτει ως ελάχιστη προϋπόθεση στον διάλογο για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Μεταξύ άλλων, θέτει και τη δημιουργία διεθνούς επιτροπής λογιστικού έλεγχου για να διερευνηθεί το δημόσιο χρέος.

Ο λογιστικός έλεγχος του χρέους δίνει τη δυνατότητα να μάθουμε τελικά πόσο χρωστάμε, να μάθουμε σε ποιους τα χρωστάμε, να μάθουμε πόσα από αυτά κατέληξαν σε τσέπες κυβερνητικών ημετέρων, να μάθουμε πόσα πήγαν στις τράπεζες, να μάθουμε πόσα πήγαν για έργα, για την Ολυμπιάδα, για την παιδεία, για την υγεία, ή όπου αλλού. Πόσα πήγαν για αγορά οπλικών συστημάτων από τη Γερμανία, την Αμερική, τη Γαλλία, τη … Με ποιούς όρους, επιτόκια, αντισταθμιστικά, μεσάζοντες, κλπ.

Από την πλούσια βιβλιογραφία και πρακτική γύρω από το λογιστικό έλεγχο κρατικού χρέους μαθαίνουμε πότε ένα χρέος είναι «απεχθές». Για παράδειγμα αν μια εκλεγμένη κυβέρνηση παραχαράξει τη λαϊκή εντολή και προβεί σε μη νόμιμες ενέργειες κατά το δανεισμό (όπως φαινόμενα διαφθοράς, προσωπικού πλουτισμού, δόλιες πράξεις, αγορά όπλων που χρησιμοποιούνται στην καταπίεση του λαού, υπερτιμολογημένες κρατικές προμήθειες και δημόσια έργα, συμμετοχή σε επιθετι­κούς πολέμους, δημιουργία υποδομών που ωφελούν μικρές μειοψηφίες, κ.ά.), μπορεί να γίνει αιτία δημιουργίας «απεχθούς χρέους».

Δείτε το βίντεο, ένα απόσπασμα από το DEBTOCRACY του Άρη Χατζηστεφάνου, που παρουσιάζει το αποτέλεσμα του λογιστικού ελέγχου του χρέους του Ισημερινού.

Πρόσφατο παράδειγμα λογιστικού έλεγχου χρέους και έμπρακτη εφαρμογή των αποτελεσμάτων του στις διεθνείς σχέσεις αποτέλεσε η περίπτωση του χρέους του Ισημερινού το 2008. Ο σημερινός πρόεδρος Ραφαέλ Κορέα, το 2007 κάλεσε το ΔΝΤ για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Δεν προχώρησε αμέσως σε άρνηση πληρωμής αλλά πρώτα άνοιξε τη διαδικασία του διεθνούς λογιστικού ελέγχου του χρέους (audit). Συγκρότησε διακομματική επιτροπή, υπό το γενικό εισαγγελέα της χώρας, σε συνεργασία με την Επιτροπή για τη Διαγραφή του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM), ξένους οικονομολόγους και νομικούς μεγάλου κύρους. Μετά την ολοκλήρωση του ελέγχου, ο Κορέα, επικαλούμενος συγκεκριμένες σκανδαλώδεις συμβάσεις, κήρυξε στάση πληρωμών το Δεκέμβριο του 2008. Απευθύνθηκε επίσης στη Γενική Συνέλευ