Γιατί η Ελλάδα κατάντησε σκουπίδι και ποια η προοπτική της

Δεν κυβερνούμε, δεν αποφασίζουμε, δεν συμμετέχουμε καν στην διαδικασία διαχείρισης του πλούτου που παράγουμε, ούτε στην διαμόρφωση της σχέσης κεφαλαίου-εργασίας στην χώρα μας. Βιώνουμε την απόλυτη εθνική ομηρία και κοινωνική εξαθλίωση.

Η Ελλάδα κατάντησε σκουπίδι. Το τσαλακωμένο τενεκεδάκι στον ευρωμονόδρομο, που ο ένας θέλει να κλωτσήσει αριστερά και ο άλλος δεξιά για να συνεχιστεί η διεθνής νομιμοποιητική διαδικασία του αντιπληθωρισμού, ως μοντέλου Νέας Ηγεμονίας στην Ευρώπη. Ή το σκουπίδι που η Γερμανική

κυβέρνηση και η βιομηχανική ελίτ της Ευρώπης σπρώχνει με το πόδι κάτω από το χαλάκι.

Ποιος όμως κατάντησε την Ελλάδα σκουπίδι; Μα όλοι αυτοί που την οδήγησαν στην πτώχευση εντός του ευρώ και που σήμερα τα δίνουν όλα και τα κάνουν όλα εις βάρος της κοινωνίας και της αγοράς για να πάρουν την «δόση». Τα τελευταία τρία – τέσσερα χρόνια γίναμε μάρτυρες μιας διαδικασίας κατά την οποία ένα προβληματικό καθεστώς ηγεμονίας με την μορφή κράτους της ΕΕ, διολίσθησε από το αμφιλεγόμενο κοινωνικο- οικονομικό στάτους του στο στάτους «σκουπίδι». Δεν μετατράπηκαν απλώς οι μετοχές του ελληνικού κράτους σε σκουπίδια, αλλά έγινε το ίδιο το κράτος και η ελληνική πολιτεία που το ορίζει, σκουπίδι. Για τα σκουπίδια και το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα. Για τα σκουπίδια και οι θεσμοί που ορίζουν το Κράτος Δίκαιου.

Και ο λαός; Το πείραμα φτωχοποίησης, εσωτερικής υποτίμησης και υπερεθνικού ελέγχου έδειξε ότι η διαδικασία που ακολουθήθηκε ως προς την Ελλάδα υπήρξε «ορθή»: μετέτρεψε ταχύτατα τον λαό σε αγανακτισμένο ή παράλυτο λαουτζίκο. Βόλευε και η γενικότερη κοινωνική διάρθρωση στην Ελλάδα. Εξυπηρετούσε και ο τρέχων καταναλωτικός πολιτισμός και το παραγωγικό της μοντέλο. Ο ελεεινός ξεπεσμός της αρχοντοχωριάτισσας, διαπλεκόμενης αστικής τάξης της χώρας και ο κοινωνικός μύθος που κυριαρχούσε στα μεσαία στρώματα. Εξυπηρετούσε και η σχέση εθνικιστικής ιστορίας-αντικειμενικής ιστορικής διαδρομής, του νεοελληνικού κράτους.

Όλα και όλοι οι παράγοντες πολιτικής ισχύος λες και συνέπρατταν (συνέπραξαν) για την μετατροπή της χώρας μας σε σκουπίδι στον κόσμο των διεθνών πολιτικών. Ένα πολύτιμο σκουπίδι! Από πιόνι – όπως εξηγούσα – σε σκουπίδι μεγάλης, ωστόσο, γεωοστρατηγικής αξίας. Μόνον που αυτή η αξία είναι απολύτως σχετική και συγκυριακή. Δεν ήταν λίγες οι φορές στην ιστορία όπου η μετατροπή μιας χώρας σε σκουπίδι υπήρξε μηχανισμός μεγέθυνσης της αξίας της στον κόσμο του διεθνούς ανταγωνισμού.

Η μετατροπή ενός κράτους σε σκουπίδι δεν ισοδυναμεί με χαμηλή αξία ως προς αυτό καθ’ εαυτό το κράτος στον κόσμο των διεθνών σχέσεων, αλλά εκφράζει αποκλειστικά την εξευτελιστική αξία όσων ορίζουν την πολιτεία του, την οικονομία του και την κοινωνία του. Τα κράτη σκουπίδια, σαν την σημερινή Ελλάδα, είναι άχρηστα και ενοχλητικά ως προς την εσωτερική τους δομή και όχι ως γεωπολιτικές οντότητες ενταγμένες σε διαφορετικά γεωστρατηγικά συμφέροντα.

Όσο περισσότερο σε σκουπίδι μετατραπεί κοινωνικά, πολιτειακά και με όρους αγοράς η Ελλάδα, τόσο θα αυξάνεται η