Γιατί η λέξη αγάπη δεν υπάρχει στα αρχαία ελληνικά κείμενα;

Ο Δάμων και ο Φιντίας με τον Διονύσιο, που συγκινήθηκε πολύ από την φιλία τους!… (Στην πάνω φωτογραφία: Η λαμπρή Ελληνίδα καλλιτέχνιδα Μάϊρα Ψιλοπούλου)γράφει ο Αγγελος Σακκέτος

Είναι απορίας άξιο πώς οι αρχαίοι Έλληνες, των οποίων τα διδάγματα ήσαν βαθύτατα ανθρωποκεντρικά (π.χ. Δάμων και Φιντίας) δεν χρησιμοποιούσαν το όρο «αγάπη» μέσα στα κείμενά τους, με αποτέλεσμα ο όρος «αγάπη» να «κυριαρχεί» στα κατοπινά χριστιανικά κείμενα!…

Το θέμα της αγάπης, όχι μόνο για τους χριστιανούς, αλλά και για όλους τους ανθρώπους είναι μεγάλο. Μέγιστο, θα λέγαμε… Ενθυμούμαι ότι στο παρελθόν ο

γράφων, όταν έκανε τηλεοπτικές εκπομπές στην «Τηλετώρα» (δεκαετία 1990), είχε έλθει σε σοβαρή διαφωνία με τον καλοκάγαθο φίλο και εξαίρετο θεολόγο κ Νίκο Σωτηρόπουλο, ο οποίος ισχυριζόταν ότι πριν έλθει ο Χριστός η λέξη αγάπη δεν υπήρχε πουθενά στα αρχαία ελληνικά κείμενα!
Άρχισε, λοιπόν, ένας μαραθώνιος δρόμου για ν’ αποδειχθεί ποιος είχε δίκιο, δεδομένου ότι ο γράφων ήταν υπέρ του δέοντος βέβαιος, ότι η αρχαία ελληνική γραμματεία δεν θα μπορούσε ν’ αποσιωπήσει τον όρο «αγάπη» μέσα στα κείμενά της.
Ώσπου μια μέρα βρίσκω περιχαρής ότι τον όρο «αγάπη», τον βρήκα μέσα στο έργο «Απάνθισμα Σοφίας» με αρχαία ρητά και αποφθέγματα (Εκδόσεις «Ο Ε.Ε. ΑΤΛΑΣ» Αθήνα 1979, σελίδα 9), με μία φράση του Σωκράτη, που είχε ως εξής:
«Αγάπη άκαιρος ίσον εστί τω μισείν» (Αγάπη που δεν εκφράζεται στην κατάλληλη στιγμή μοιάζει σα να’ ναι μίσος).
Σωκρ. (Στοβ. Ανθολόγιο).
Βεβαίως τον όρο αυτό τον βρίσκουμε (ελάχιστες φορές είναι αλήθεια) ως ρήμα «αγαπώ», αλλά και με άλλους γραμματικούς τύπους, όπως για παράδειγμα:

–«Αγάπα τον πλησίον μικρά ελαττούμενος» (Αγάπα τον πλησίον σου και με μικρή ζημιά σε βάρος δικό σου)
Θαλής ο Μιλήσιος.
–«τα δη τοιαύτα πώς αν υπ’ αλλήλων αγαπηθείη, μηδεμίαν επικουρίαν αλλήλοις έχοντα;» (Platon Lusis: Stephanuw pages 215 section a Line 1)
–«… πας γαρ το οικείον έργον αγαπάν μάλλον ή αγαπηθείη αν υπό του έργου εμψύχου γενομένου μάλιστα δ’ ίσως τούτο περί τους ποιητάς συμβαίνει. υπεραγαπώσι γαρ ούτοι τα οικεία ποιήματα, στέργοντες ώσπερ τέκνα…» (Aristoteles et Corpus Aristotelicum Phil.: Ethica Nicomachea, Bekker page 1167b line 35)

Πάντα ταύτα, αν αναλογισθούμε ότι τον όρο «αγάπη» οι αρχαίοι Έλληνες και ιδίως οι ελληνιστές τον γνώριζαν πολύ καλά, όπως για παράδειγμα μέσα στην Παλαιά Διαθήκη ο όρος αγάπη με τα παράγωγά της αναφέρεται πάρα πολλές φορές σε διάφορα χωρία από τους Εβδομήκοντα, όπως για παράδειγμα:

«λαβέ τον υιόν σου τον αγαπητόν, όν ηγάπησας, τον Ισαάκ…» (Γεν. 22, 2)«νυν γαρ έγνων, ότι φοβή συ τον Θεόν και ουκ εφείσω του υιού σου του αγαπητού σι εμέ…» (Γεν. 22, 12)«δια την προς αυτήν αγάπην…» (Γεν. 29, 20)«να ομόση εις την αγάπην…» (Α΄ Σαμ. 20,17)«προς εμέ η αγάπη σου»… (Β ΄Σαμ. 1, 26)«υπερέβαινε την αγάπην των…» (Β΄Σαμ. 1, 26)«παρά την αγάπην με την…» (Β΄ Σαμ. 13, 15)«Αγαπήσω σε, Κύριε, η ισχύς μου…» (Ψαλμ. ΙΖ (ΙΗ) 17, 1)«αγαπήσατε τον Κύριον πάντες οι όσιοι αυτού…» (Ψαλμ. Λ (ΛΑ) 24)«ωδή υπέρ του