Γιατί υποστηρίζω τον Λογιστικό Έλεγχο του Δημόσιου Χρέους

Διάβαζα τις δημοσκοπήσεις στις κυριακάτικες εφημερίδες προ δεκαπενθημέρου και παρατηρούσα ότι μέσα στη γενική δυσαρέσκεια, τα κόμματα κάποιων από μας που συμμετέχουμε με δημόσιο λόγο στην κοινή αγωνία, δε συγκέντρωναν το ποσοστό που θα τους έβαζε στην επόμενη Βουλή. Μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό που θέλω να πιστεύω ότι προκλήθηκε από τους «Αγανακτισμένους», η στρατηγική αλλάζει: Όχι, ίσως, πέραν του περιθωρίου που δίνει το στατιστικό λάθος ή των προθέσεων του παραγγελιοδόχου ή του δημο(σ)κόπου,  πάντως με δόλωμα κάποιες βουλευτικές έδρες, κάποιοι μας συμβουλεύουν να πουλήσομε την «Πα.Σο.Κ. Ε.Π.Ε» (εταιρία περιορισμένης ευθύνης) και να αγοράσουμε την «Οικουμενική Α.Ε.» (ανώνυμη εταιρία). Να χάσομε, δηλαδή, κι άλλο χρόνο, περισσότερους πόρους, σε αδιέξοδες εκλογικές διαδικασίες. Σύμφωνα με τους δημο(σ)κόπους περισσότεροι από το 40% των Ελλήνων θα απείχε από την εκλογική διαδικασία αν γίνονταν εκλογές την επόμενη Κυριακή. Στους εκλογικούς καταλόγους βρίσκονται εγγεγραμμένοι και πεθαμένοι και αδιάφοροι, αλλά περιλαμβανόμαστε κι όλοι αυτοί που, ατυχώς κατά τη γνώμη μου, αυτοαποκληθήκαμε «Αγανακτισμένοι». Σε προηγούμενο σημείωμά μου προσπάθησα να καταδείξω αυτό που έλεγα από το περασμένο προεκλογικό καλοκαίρι, ότι η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη δεξιά της εκμετάλλευσης και την αριστερά του ανθρωπισμού -και της οικολογίας, αν θέλετε να προσθέσετε, καθόλου δεν είναι στην εποχή μας μια ευθεία καθαρή γραμμή αλλά, αντίθετα, μια δραματικά τεθλασμένη γραμμή.  Με αρωγό τα ΜΜΕ, το πολιτικό σύστημα μας τρομοκρατεί με όλους τους τρόπους ώστε να οδηγούμαστε στην εθνική κατάθλιψη ή  την καθολική άρνηση του Χρέους ή τη νοσταλγία στη Δραχμή και τον χρυσό Φοίνικα. Με άλλο πρόσφατο σημείωμά μου υποστήριξα ότι  το πρώτο μέλημά της κοινωνίας μας πρέπει να είναι η διαχείριση του ελλείμματος για να μπορέσει μετά να ακολουθήσει μια αποδοτική διαπραγμάτευση του ευρωχρέους. Γιατί μια οικονομία με διαλυμένη παραγωγική βάση που παράγει ελλείμματα, με το δικό της εθνικό νόμισμα, παράγει και μεγάλο πληθωρισμό. Ο πληθωρισμός είναι ένας πρόσθετος «φόρος» που βαραίνει, κατά κύριο λόγο, τα χαμηλότερα εισοδήματα.   Από τον περασμένο Δεκέμβριο, έχοντας συμπεράνει οριστικά ότι «τα κουκιά δε βγαίνουν», κατέφυγα σε αυτό που μετάφρασα από το διεθνή όρο “Odious Debt”  ως «ειδεχθές χρέος» (ένα, δηλαδή, χρέος που είναι αποκρουστικό στην όψη, σιχαμερό). Επικρατεί, τελικά, ο όρος «επαχθές» που είναι ηπιότερος και νομικά ορθότερος όρος. Άλλοι το λένε απεχθές. Εγώ επιμένω να το ονομάζω ειδεχθές, αλλά είναι δουλειά του κ. Μπαμπινιώτη να μας πει πως θα το λέμε. Σημασία έχει ότι έχει δημιουργηθεί ένας μικρός διαδικτυακός πυρήνας 40.000 ανθρώπων που πιστεύει στον Λογιστικό Έλεγχο και που διευρύνεται. Έλεγα ότι αν συμφωνούμε με το Λογιστικό Έλεγχο, πρέπει να κλείνομε τα κομπιούτερ μας για λίγες ώρες την ημέρα και να ζητάμε από τους φίλους μας και τους δικούς μας που δεν τα καταλαβαίνουν τα διαδυκτιακά, να ενημερωθούν και να συνυπογράψουν. Πρότεινα να ανοίξομε βιβλία υπογραφών στις Πλατείες. Πιστεύ