Γράμμα σε ένα φίλο Γερμανό…

Γράφει ο ΑΠΕΛΛΗΣ

Mein Lieber Freund Uli,

Wie gehts dir? Sind viele jahren seit haben wir nicht gesprochen und nicht gesehen, aber ich habe dich nicht vergessen! Ich bin dein alter Freund, der Griecher maler.

Συγχώρεσε τα Γερμανικά μου, αλλά έχω να τα μιλήσω πολλά χρόνια. Αλήθεια, πόσα χρόνια πέρασαν, αγαπητέ μου φίλε από τότε. Σε θυμάμαι πάντα, σαν μια από τις πιο φωτεινές αναμνήσεις μου από την Γερμανία. Ποτέ δε σε ξέχασα, αν και οι ζωές μας πήραν άλλο δρόμο τότε και χαθήκαμε. Έτσι, σου γράφω αυτό το γράμμα

έχοντας την πίστη, ότι ίσως τα κύματα του διαδικτυακού ωκεανού, να το φέρουν κάποτε στην παραλία σου.

Ήθελα από παλιά να σου γράψω, αλλά τώρα που οι πατρίδες μας έχουν εμπλακεί στην τραγωδία του Μνημονίου, πιστεύω ότι είναι η ευκαιρία για να το κάνω. Θα ήθελα πολύ να καταλάβω τι σκέφτεσαι για την πατρίδα μου και τον λαό μου, και να σου πω και εγώ τι σκέφτομαι για την δική σου πατρίδα και το λαό της. Αν είσαι ακόμη ο Uli που γνώρισα, είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνήσουμε σε πολλά.

Θυμάμαι, όταν σε γνώρισα στο Tubingen μέσω της Daniela, που ήταν φίλες με τηνUrsula, την
τότε κοπέλα σου και μετέπειτα κυρία S…..Πάντα με ζεσταίνει η ανάμνηση της θερμής φιλίας και της καλοσύνης που μου έδειξες, καθώς στην Γερμανία ήμουν μόνος και δεν γνώριζα κανέναν. Σχεδόν μου πρόσφερες το ατελιέ σου στοGomaringen, στο μικρό χωριουδάκι της Βάδης-Βυττεμβέργης, όπου περάσαμε αξέχαστες στιγμές ζωγραφίζοντας μαζί στην ύπαιθρο και συζητώντας για την τέχνη. Ήσουν ο πρώτος, το θυμάμαι καλά αυτό, που με έβγαλες από το πλαίσιο του ασυναίσθητου ελληνικού επαρχιωτισμού, που συνόδευε τη νεαρή μου ανωριμότητα στο πρώτο της ταξίδι στην Ευρώπη. Τότε, που βλέποντας τα έργα μου, πάσχιζες να με κάνεις να καταλάβω πόσο καλά τα εύρισκες, όταν εγώ τα έβλεπα όλα μαύρα. Στο οφείλω καλέ μου φίλε, ότι μου άνοιξες τα μάτια.

Σου οφείλω ακόμη και το ότι με υπερασπίστηκες, όταν σε ένα πάρτι Γερμανών φοιτητών, όλοι εξαιρετικοί άνθρωποι, ένας και μοναδικός μου επιτέθηκε φραστικά και ρατσιστικά, Εγώ, που μιλούσα μόνο αγγλικά και όχι ικανοποιητικά ακόμη γερμανικά, δεν ήξερα τι ακριβώς γινόταν, αλλά δε χρειάστηκε να κάνω τίποτα. Γιατί έκανες εσύ, φίλε μου, και αυτό δεν το ξεχνώ. Όπως δεν ξεχνώ, ότι 15 άνθρωποι μιλούσατε αγγλικά μεταξύ σας, για να καταλαβαίνει ο ένας ο οποίος δε μιλούσε καλά γερμανικά. Στην Ελλάδα, φίλε μου, δεν θα το κάναμε αυτό.

Ακόμη δεν λησμονώ, ότι αφιέρωσες ημέρες ολόκληρες από τον χρόνο σου, για να με τριγυρίσεις στην Στουτγάρδη, σε όλες τις πινακοθήκες, στα μουσεία, στις γκαλερί, στα ατελιέ των φίλων σου, να με συστήσεις στην οικογένεια σου και στην καλή σου γιαγιά, που σίγουρα σήμερα δεν θα ζει. Με έμαθες ακόμη να στρίβω και καπνό, διότι τα τσιγάρα ήταν πολύ ακριβά. Πραγματικά, είναι φορές που σε φέρνω στην φαντασία μου, όπως ήσουν, ψηλός και δυνατός, ξανθός, με ένα χαμόγελο πάντοτε πλατύ και εγκάρδιο. Για αυτό λέω, ότι καμία σχέση δεν μπορεί να έχεις εσύ με την Γερμανία της Μέρκελ, όπως δεν έχω και εγώ με την Ελλάδα των πολιτικ