Η απίθανη γεωγραφία των ονομάτων

Γράφει ο ΑΠΕΛΛΗΣ

Ζούμε σε έναν κόσμο, όπου το όνομα είναι το ήμισυ του παντός. Αν, μάλιστα, είναι ένα όνομα καλό και άξιο, τότε είναι το όλον της αρχής. Η ονοματοδοσία είναι έμφυτη στον άνθρωπο και σύμφυτη με την απόκτηση της λογικής του. Είναι στην πραγματικότητα μια συνέπεια της λογικής και της ανάγκης της να ξεχωρίζει τα πράγματα, ώστε να αναπτύσσει τη δομή της. Για αυτό τα ονόματα είναι πάντα λογικά, ώστε να περιγράφουν αυτό που έχει καταχωρηθεί στη συνείδηση και να προσδιορίζουν με ακρίβεια αυτό το οποίο ονομάζουν. Το όνομα είναι γνώση για τον άνθρωπο. Το όνομα μεταφέρει αυτόματα

ιδιότητες και πληροφορίες. Το όνομα κάνει ένα πράγμα πιο οικείο, πιο γνώριμο και για αυτό το άγνωστο προκαλεί συνήθως ανασφάλεια και φόβο. Όταν δίνεις όνομα σε κάτι, είναι σαν να το
κατέχεις αντιληπτικά, να το γνωρίζεις. Το όνομα ακόμη λειτουργεί και σαν μια εικόνα. Μπορεί να γίνει μια εικόνα. Βλέπεις κανείς ένα γεράκι να πετάει και αυτόματα το όνομα του πτηνού έρχεται στο νου, ως μια ταξινομημένη αντιληπτική έννοια. Από την άλλη, το άκουσμα του ονόματος του γερακιού, προβάλλει αυτόματα στη φαντασία την αποθηκευμένη οπτική πληροφορία-εικόνα του πτηνού, που συνδέεται με το όνομα αυτό. Η διαδικασία είναι ίδια, αν και ετερόστροφη. Το ίδιο συμβαίνει με όλα τα πράγματα, πλάσματα, ανθρώπους, καταστάσεις, αρκεί να είναι γνωστά. Πρέπει να υπενθυμίσουμε, ότι οι άνθρωποι αντιλαμβανόμενοι με διαφορετικό τρόπο και συνθήκες τα πράγματα, ή γνωρίζοντας τα μέσα από κάποια ειδικά χαρακτηριστικά τους, τους δίνουν ενίοτε διαφορετικά ονόματα, ακόμη και αν πρόκειται για τα ίδια πράγματα.

Το ίδιο, λοιπόν, συμβαίνει και με το όνομα της Ελλάδας και με το όνομα Έλληνες. Το ένα. λοιπόν, είναι, το πως ονομάζουμε εμείς τους εαυτούς μας και το δεύτερο είναι, πως ονομάζουν εμάς οι άλλοι. Το παιχνίδι των ονομάτων είναι πολύ διασκεδαστικό, αλλά είναι κυρίως πολύ διδακτικό, γιατί μας επιτρέπει να διεισδύσουμε βαθιά στα «μυστικά» των ονομάτων, όπως αυτά παγιώθηκαν ως εναργείς έννοιες στις συνειδήσεις των λαών. Θα μιλήσουμε βεβαίως για την Ελλάδα, αλλά θα ήθελα πρώτα να κάνουμε ένα γύρο στην Ευρώπη, διότι και εκεί τα ίδια συμβαίνουν. Μια απίθανη γεωγραφία ονομάτων, που όμως κρύβει πολλές αλήθειες.

Ας πάμε πρώτα στην Γερμανία και στα ονόματα που της έχουν δώσει οι άλλοι λαοί. Εμείς, οι Ιταλοί, οι Άγγλοι και άλλοι νότιοι, την αποκαλούμε Γερμανία, Germania, Germany. Ωστόσο, οι Ιταλοί λένε τους Γερμανούς Tedesco, μάλλον από τους Τεύτονες. Οι Γάλλοι αντίθετα την αποκαλούν Aleman, από τους Αλαμανούς, φυλή γερμανική. Οι υπόλοιποι βόρειοι την αποκαλούν γενικά με μια παραλλαγή του ονόματος Deutsch και το ίδιο ονομάζουν και οι Γερμανοί την χώρα τους, Deutschland την χώρα, Deutscher τον κάτοικο της, χωρίς να λείπουν και τα τοπικά ονόματα π.χ Bayer και Bayerisch= Βαυαρία και Βαυαρικό. Οι ακριβολόγοι Γερμανοί δίνουν πάντα στα ονόματα χωρών και λαών τη σημασία τους. Προσθέτουν το land, όταν θέλουν να δείξουν την φυλετική πανάρχαια κτήση της γης. Η Ελλάδα για αυτούς είναι η Griechenl