Η Ε.Ε ή η δημοκρατία θα επιζήσουν απ αυτό το χάος…

Simon Jenkins

Είμαστε όλοι καταδικασμένοι;
Η δημοσιονομική δημοκρατία της Αμερικής αυτή την εβδομάδα κατέρρευσε στην αταξία. Η αραβική άνοιξη ξέμεινε από ατμό. Καθεστώτα έκτακτης ανάγκης έχουν καταλάβει την εξουσία στην Ελλάδα και την Ιταλία, ενώ η Γερμανία δεν θα μπορούσε να πωλήσει το ένα τρίτο των ομολόγων της. Η σωτηρία, σύμφωνα με τον απελπισμένο “ηγέτη” της Ευρώπης, κ. José Manuel Barroso,
μπορεί μόνο να βρίσκεται σε “ισχυρότερη διακυβέρνηση στη ζώνη του ευρώ, τόσο στην πειθαρχία όσο και στην σύγκλιση”. Ο Μπαρόζο θέλει τα εθνικά κράτη να υποβάλουν σχέδια προϋπολογισμών των φορολογικών τους και των δαπανών σε αυτόν για εποπτεία, ώστε να υπόκεινται σε “ενισχυμένη επιτήρηση” των Βρυξελλών.Αυτό είναι κάτι περισσότερο από ανησυχητικό. Η σημερινή Ευρωπαϊκή κρίση προκλήθηκε από την εκτεταμένη λαϊκή εξέγερση κατά του ζουρλομανδύα της μη ρεαλιστικής ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης. Η λύση Μπαρόζο είναι προφανώς ένας ακόμη αυστηρότερος ζουρλομανδύας, και όχι ανοησίες για λαϊκές εκλογές… Θέλει η Ευρώπη κυβερνάται από αριστοκράτες του Αριστοτέλη, από ανθρώπους σαν κι αυτόν.Γνωρίζουμε τι λένε οι “έξυπνοι” πολιτικοί. Ναι, είμαστε εδώ στο παρελθόν, κατά το 1900 και το 1930, αλλά τότε είχαμε γαϊδούρια και πήγαμε σε πόλεμο. Έχουν συμβεί και άλλα από τότε, στη δεκαετία του 1970 και του 1990, αλλά επιζήσαμε.Η ιδεολογία της δεκαετίας του 1990 ήταν του “δημοκρατικού αναπόφευκτου” – τον προορισμό της ιστορίας του Φράνσις Φουκουγιάμα . Παρασύρθηκαν οι δυτικές κυβερνήσεις σε μαζική χρηματοδότηση του ελλείμματος, σε διόγκωση των αγορών κατοικιών τους και φλερτάροντας με ψήφους, επιδόθηκαν όλο και περισσότερο σε δανεισμό και δαπάνες. Στις ΗΠΑ αυτό έχει οδηγήσει σε μια συνταγματική κρίση, καθώς η υπερεπιτροπή του Κογκρέσου αδυνατεί να επιλύσει το χρέος της χώρας. Η ίδια ιδεολογία οδήγησε αμερικανικά και βρετανικά στρατεύματα σε νεοσυντηρητικούς πολέμους για να “προωθήσουν την ελευθερία”, με ένα πυροβόλο όπλο σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο. Τροφοδότησε τη φιλοδοξία της νέας γενιάς των αστικών Αράβων να ξεσηκωθούν κατά των αυταρχικών καθεστώτων, ενώ πολλοί σκοτώθηκαν σε νέες συγκρούσεις. Η δημοκρατία είναι παντού με δάκρυα στα μάτια (εκτός, θα τολμούσα να πω , στη Νότια Αμερική).Ποιος γελάει; Η Δικτατορική Κίνα, ενώ η Ευρώπη παρακαλάει για χρήματα στα πόδια της. Οι ολιγάρχες της Μόσχας, μόλις δύο δεκαετίες μετά τη μεγαλύτερη ταλαιπωρία-ταπείνωση στη ρωσική ιστορία. Γελάνε επίσης οι κλεπτοκράτες της Αφρικής και της Ασίας. Έτσι, οι μη εκλεγμένοι πατρικίοι της Ευρώπης, καθώς σύρονται αβίαστα στα καθίσματα της εξουσίας…..Κάθε σκεπτικός παρατηρητής μπορεί να φέρνει στο μυαλό κάποιες ελπίδες από αυτό το χάος.Ίσως τα Ελληνική και Ιταλικά καθεστώτα είναι απλώς διαμεσολαβητές, για να διορθώσουν τα λάθη του παρελθόντος και να προωθήσουν μέτρα λιτότητας πριν από την επιστροφή στις εθνικές εκλογές. Ίσως τα χρέη τους, όπως αυτά της Ισπανίας και άλλων να μπορούν να επαναπρογραμματιστούν και να τηρηθούν. Ίσως η ΕΕ πρέπει μόνο να κάνει κλικ σε μια νέα ταχύτητα, με νέες