Η ΦΤΩΧΕΙΑ…ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ

της Μανταλένας Παπαδοπούλου

Παγκόσμια Ημέρα Επισιτισμού και Διεθνής Ημέρα Καταπολέμησης της Φτώχειας το τρέχον διήμερο, με δραματικές καταγραφές στις στατιστικές μελέτες αναφορικά με την χώρα μας. Ας αναλογιστούμε όλοι ότι οι αριθμοί αντιστοιχούν σε ανθρώπινες ζωές κι ας μην στεκόμαστε μόνο στη διαπίστωση, αλλά ας περάσουμε στην πράξη. Εξάλλου, σήμερα περισσότερο από ποτέ, η διαχωριστική γραμμή είναι εξαιρετικά λεπτή για τον καθέναν από μας και μπορεί να βρεθούμε εμείς με το χέρι απλωμένο, στο μέλλον.

Ο ελληνικός λαός έχει οδηγηθεί στην απόγνωση και την εξαθλίωση βάσει σχεδίου. Οφείλουμε

να ανοίξουμε τα μάτια μας και να το δούμε, ώστε να σηκωθούμε και να αντιδράσουμε έμπρακτα. Ο βραβευμένος με Νόμπελ Καθηγητής και πρώην επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας, Joseph Stiglitz, εξηγούσε με πάσα λεπτομέρεια τι συμβαίνει με τις χώρες που εντάσσονται σε μηχανισμούς οικονομικής στήριξης του ΔΝΤ, πολύ πριν η Ελλάδα βρεθεί στην θέση να αποφασίσει αν θα ενταχθεί σε αυτόν. Σήμερα ακόμα και το ίδιο το ΔΝΤ παραδέχεται πως έκανε λάθος εκτιμήσεις για την χώρα μας, τουλάχιστον κατά το φαίνεσθαι, ζητώντας από τους Ευρωπαίους εταίρους μας νέο κούρεμα, χωρίς βέβαια να βρίσκει θετικές τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Ο εχθρός όμως δεν είναι μόνο εκτός αλλά κυρίως εντός συνόρων, αφού οι ιθύνοντες της πολιτικής τάξης εκούσια ή ακούσια επέτρεψαν και επιτρέπουν να βιάζεται καθημερινά η ελληνική οικογένεια για να κερδίζουν ορισμένοι.

Η Ελλάδα σήμερα μαστίζεται από την ανεργία και την συνακόλουθη φτώχεια φθάνοντας σε επίπεδα κατοχικά. Έναν περήφανο λαό, οι κυβερνώντες μας, με τις οσφυοκαμπτικές πολιτικές τους μας έχουν καταντήσει επαίτες, συλλογικά ως χώρα, και ατομικά, έχοντας θέσει τον Έλληνα στο κοινωνικό περιθώριο και την κατάθλιψη. Τρεις χιλιάδες αυτοκτονίες έχουν απομυθοποιήσει την πράξη και συναντάμε πλέον αυτόχειρες ακόμα και σε πολύ μικρές ηλικίες. Τα παιδιά, το μέλλον της πατρίδας μας, δεν ζουν την ηλικία τους, δεν χαμογελάνε αλλά παλεύουν να επιβιώσουν και αυτά σε έναν άνισο αγώνα στον οποίο μερίδιο ευθύνης φέρουμε όλοι. Άλλοι με την πολιτική τους, άλλοι με την ψήφο τους, άλλοι με τις εμμονές και τις παρωπίδες τους, άλλοι με την αδράνειά τους και άλλοι με την αδιαφορία τους.

Τα πορίσματα της UNICEF είναι αποκαρδιωτικά και παρουσιάζουν την ωμή πραγματικότητα: 439.000 παιδιά ζουν στην Ελλάδα κάτω από το όριο της φτώχειας. Έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι μας τι σημαίνει αυτό; Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα παιδιά, πολίτες με απλωμένο το χέρι να πεινάνε. Πώς να έχει κανείς απαίτηση να δημιουργήσουμε και πάλι, να φέρουμε νέα φώτα και νέες ιδέες στον πολιτισμό, όταν πρέπει να παλεύουμε για την επιβίωση; Αυτό είναι που φοβάται η Νέα Τάξη Πραγμάτων εξ ου και το σχέδιο… Ο λαός ελέγχεται καλύτερα όταν πεινάει και όταν είναι εξαθλιωμένος. Ειδικά ένας ατίθασος λαός όπως είμαστε οι Έλληνες, και ιδιαίτερα όταν βρίσκεται σε ένα τόσο σημαντικό γεωστρατηγικό σημείο.

Ο Έλληνας πολίτης σήμερα είναι αντιμέτωπος με μια ιστορική ηθική επιταγή. Στα πλαίσια της δημοκρατί