Η γλωσσική διπλοπενία μας!!!

Γράφει η Αρτάνη

-Τελικά δικαιώνεται απόλυτα ο αείμνηστος Νίκος Τσιφόρος ο διαχρονικός, καί στην εποχή μας. Με μία βασική διαφορά. Εκείνος καταπιάστηκε με «τα παιδιά της πιάτσας», εκείνα «τα παλιόπαιδα τα ατίθασα»…καί άλλα παιδιά! Οι Ήρωές του, οι άνθρωποι καί τα κουτσαβάκια του καιρού του, άνθρωποι της αξιοπρεπούς φτώχιας, καί της ψείρας, άνθρωποι πανούργοι, κατεργάρηδες, καταφερτζήδες για να χορτάσουν την πείνα τους, καί τελικά…”της στενής”, καί όχι όπως οι σημερινοί μολυσμένοι, της ρεμούλας, της μίζας, των βατοπεδίων,

των οφ-σόρς, των ερμαφρόδιτων, των χορηγιών – άκου χορηγία η αρπαχτή!!!, του ώχ!!! αδερφέ, του τυχοδιωκτισμού, τού δεν βαριέσαι καί της φυγοδικίας, τού επιδόματος παιδοφιλίας, μαζοχισμού, διαστροφής, κλεπτομανίας, φετιχισμού, τού άνομου και τού ανήθικου.

Η γλώσσα του, για τον ασύγκριτο Νίκο Τσιφόρο πάντα, η γνωστή των συναφιών, διαμάντια κατεργασμένα η κάθε του λέξη. Απόλυτο νόημα, γλαφυρότητα, κυριολεξία, παραστατικότητα, άρωμα δροσιάς καί ευφροσύνης. Απόλαυση σκέτη! Ο γλωσσικός καθρέφτης τού τότε, παντοτινού αειθαλούς, Νεοέλληνα.

Ενώ τού σημερινού καταναλωτή ναιμεναλλαέλληνα;!. Καμαρώστε ή μάλλον απολαύστε παρακάτω μερικά σταχυολογημένα αργκολαικομαγκίζοντα «μαργαριτάρια», παραδείγματα της σημερινής οχλοποιημένης πλέριας
θολοκουλτουριαρίστικης χοάνης, καί βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Βέβαια δεν αφορούν οι «αδάμαντες» τούτοι μόνον την καθημερινή μας συναναστροφή – επικοινωνία, πού ο πλούτος των Ελληνίδων λέξεών μας περιορίστηκε με πλούσια ένδεια μεταξύ σκελών καί γάστρας, αλλά καί τόν έντυπο τύπο, τόν ραδιοφωνικό, τόν τηλεοπτικό, τόν επιστημονικοφανή, τών ντεμέκ καί τών εμπορικών συντεχνιών ακόμη!

Μια πρόχειρη ματιά στις επιγραφές των πάσης φύσεως καταστημάτων, προκαλεί εμετό διαρκείας. Εμ!!! εκέινα τά γκαντζουφικά γκρίκλις τών αφισών, τών περιοδικών!!! μόνο αηδία αποπνέουν καί σαπρία!!! Ένα απίστευτο λεξιλόγιο καί ασύλληπτης ρυπαρότητας μόλυσμα, ένα φρικιαστικό πολυπολιτισμικό λεκτικό χαρμάνι. Παντού στην καθημερινότητά μας κυριαρχεί ό εκχυδαϊσμός της γλώσσας η αργκό τής φυλής τού ζουρλομανδύα, τού υποκόσμου, τών χουλιγκάνων, τών γηπέδων καί η κακοποίησή της ξεπέρασε φαίνεται κάθε όριο αντοχής καί ανοχής.

Μήπως καί αποδοχής; Αφήστε πού καταργήθηκαν οι πτώσεις, οι χρόνοι, τα άρθρα, οι εμπρόθετοι προσδιορισμοί, το νόημα το περιεχόμενο, η κυριολεξία καί η γλώσσα μας κατάντησε, από γονιμοποιός καί τροφοδότης ΟΛΩΝ των γλωσσών, φτωχός συγγενής καί επαίτης του πεζοδρομίου. Λοιπόν, έχουμε καί λέμε, καί μιλήστε βατραχόμυαλα – γιά λίγο – σάν άνθρωποι…πάμε πλατεία:

πήρα φάξ = το κατάλαβα, βισματώθηκα = έχω πολύ δουλειά, η γκόα = η ρέιβ γκόμενα, στην πίπα σου ρε = βούλωστο ρε μακάκα, έφαγα φλάς = μού ήρθε ξαφνικά, κουκουρίκου= δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, στην ψύχρα = στα ίσια ή καί κατάμουτρα, τσάγια τσίου = άντε για, δεν το συζητώ = κι όμως μόνο αυτό κάνω συζητώ καί φλυαρώ ακατάσχετα, φιδέμπορας = ο ψεύτης καί απατεώνας, γκλίτς-μαν = το βλαχαδερό, την σούταρα = την έδιωξα, άμπζολουτ = η θεο