Η λογοκρισία στην πηγή και η ειλικρίνεια ως νούμερο επιθεώρησης

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Λογοκρισία στην πηγή και ενημέρωση στις ρίζες: Αυτές είναι οι δύο προπαγανδιστικές πρακτικές που εφαρμόζονται στις μέρες μας.

Και μάλιστα με τον πιο βίαιο, απροκάλυπτο και κραυγαλέο τρόπο.

Ο βαρύς τραυματισμός του συναδέλφου φωτορεπόρτερ Μάριου Λώλου, ο προηγηθείς τραυματισμός του συναδέλφου Μανώλη Κυπραίου, που έχασε την ακοή του, οι απρόκλητες επιθέσεις κατά δημοσιογράφων, φωτογράφων, κάμεραμεν δεν αποτελούν απλά περιστατικά βίας.

Εντάσσονται απολύτως στο προπαγανδιστικό αξίωμα της λογοκρισίας στην πηγή.

Σ’ αυτήν, η μετάδοση των πληροφοριών

καταστέλλεται στην πηγή τους, εκεί δηλαδή που συμβαίνουν τα γεγονότα.

Η πρακτική αυτή συνοδεύεται και από μία άλλη προπαγανδιστική αρχή – αυτήν της καθυστέρησης.

Σ’ αυτήν, ανακοινώνεται ότι διεξάγεται έρευνα, γίνεται ΕΔΕ και στο μεσοδιάστημα αμβλύνεται το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, έως ότου η υπόθεση ξεχαστεί εντελώς και μείνουν να τραβιούνται μόνο οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και θιγόμενοι.

Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Μ. Χρυσοχοΐδης, μετά τον τραυματισμό του Μάριου Λώλου, κάλεσε σε… αυτοσυγκράτηση.

Ποιους ακριβώς, άγνωστο!

Διότι από ό,τι ακούσαμε, αφέθηκε να διαρρεύσει πως αν και είχαν δοθεί σαφείς οδηγίες στα ΜΑΤ περί μη εμπόδισης του δημοσιογραφικού έργου, «η συγκεκριμένη διμοιρία δεν υπακούει στις εντολές»!

Αυτή τη μέγιστη βλακεία – την οποία ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ, διαφορετικά θα έπρεπε να είχαν ήδη πάει στο σπίτι τους οι… ανυπάκουοι – την διοχέτευσαν στο πλαίσιο της ενημέρωσης στις ρίζες, μέσω των συντακτών που καλύπτουν το αστυνομικό ρεπορτάζ.

Μετά τον τραυματισμό του προέδρου των φωτορεπόρτερ, ο κ. Χρυσοχοΐδης έπρεπε να είχε ήδη παραιτηθεί.

Δεν το έπραξε – ούτε του ζητήθηκε να το πράξει.

Μαζί του, έπρεπε να είχε πάρει και τον υφυπουργό Λ. Οικονόμου, που, για κάποιον λόγο για τον οποίο δεν καταλάβαμε, πήρε μαζί του επιστρέφοντας στο υπουργείο.

Διότι ο κ. Οικονόμου ήταν αρχηγός της ΕΛΑΣ και υποτίθεται ότι αυτήν την εμπειρία του ήθελε (λέμε τώρα) να αξιοποιήσει ο συνεχώς μετακινούμενος (μεταξύ… ανάπτυξης και ασφάλειας) πάντα απαραίτητος υπουργός.

Δεν φανταζόμαστε πως ο κ. Οικονόμου απέκτησε θώκο για να λαμβάνει μέρος (μαζί με τον άλλο απαραίτητο Π. Γερουλάνο) σε σεμινάρια… εκπαίδευσης των αρχαιοφυλάκων, ώστε να μην ληστεύονται τα μουσεία μας – κατόπιν ληστειών, βέβαια!

Υπό κανονικές συνθήκες, η ενημέρωση στις ρίζες δεν είναι εύκολο πράγμα.

Διευκολύνεται, όμως, όταν υπάρχει άφθονη αλαζονεία και υπέρμετρο θράσος.

Έτσι, στάθηκε δυνατόν οι κύριοι Μπεγλίτης και Κουκουλόπουλος να προβούν σ’ εκείνες τις απίστευτες δηλώσεις περί του ποιος έφαγε τα λεφτά του αυτόχειρα συνταξιούχου φαρμακοποιού – «ο ίδιος ή τα παιδιά του»! – και σχετικά με το πόσο χρήσιμος θα ήταν αν παρέμενε ανάμεσά μας για να μας… δώσει εξηγήσεις για την αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης των τελευταίων ετών – αν και ο ατυχής είχε να περάσει κατώφλι φαρμακείου πάνω από δεκαπέντε χρόνια.

Χρειάζεται στ’ αλήθεια πολύ θρ