Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ

…και η επαναγορά των ελληνικών ομολόγων

Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος​​

​Τις δύσκολες ώρες που περνάει η χώρα μας,είναι φυσικό να στραφούμε προς τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας μας, μία των οποίων είναι οι Έλληνες Εφοπλιστές. Οι Έλληνες εφοπλιστές είναι πατριώτες, αγαπούν την Ελλάδα και προσπαθούν πάντα να της συμπαραστέκονται και να την βοηθούν κατά το δυνατό με πολλούς τρόπους. Αναφερόμαστε σε αυτούς που διακινούν ωκεανοπόρα πλοία, τα οποία διασχίζουν τα πελάγη της γης και καμαρώνουμε με εθνική συγκίνηση

την ελληνική σημαία να κυματίζει στην πρύμνη των πλοίων περήφανα σε όλα τα λιμάνια της υδρογείου.

​Το μέγεθος της ελληνόκτητης ναυτιλίας που κατέχει την πρώτη θέση διεθνώς, επιβεβαιώνει το επιχειρηματικό δαιμόνιο και την ικανότητα του Έλληνα. Επιβεβαιώνει επίσης ότι το μοναδικό αυτό κατόρθωμα των Ελλήνων εφοπλιστών επιτεύχθηκε στον διεθνή ανταγωνιστικό στίβο, επειδή βρισκόταν μακριά και εκτός της ψυχοφθόρου και εν πολλοίς καταστρεπτικής ελληνικής γραφειοκρατίας και ό,τι άλλο αυτό συνεπάγεται. Τα έσοδα της Ελλάδος από τη ναυτιλία είναι από 14 μέχρι 19 δις ευρώ τον χρόνο αναλόγως της ναυλαγοράς. Είναι το ποσό που θα συμπλήρωνε κάθε έλλειμμα αν οι υπόλοιπες δαπάνες του δημοσίου ήταν ορθολογικές.

​Οι Έλληνες εφοπλιστές υψώνουν την ελληνική σημαίαστα πλοία τους, καθαρά και αποκλειστικά από αγάπη προς την πατρίδα, διότι η ελληνική σημαία μόνο προβλήματα τους δημιουργεί, χωρίς κανένα όφελος. Κάποιοι, καλόπιστοι θέλω να πιστεύω, αλλά ανίδεοι, μέμφονται τους Έλληνες εφοπλιστές γιατί δεν ναυπηγούν τα πλοία τους στην Ελλάδα, μη γνωρίζοντες ότι η Κίνα, η Κορέα ή η Ιαπωνία όπου κτίζονται, πέραν του χαμηλού κόστους και λόγω οργανωμένης και συστηματικής εργασίας, τα ναυπηγία επιδοτούνται από το κράτος, τους παρέχουν μεγάλα μακροχρόνια δάνεια και πολλές φορές μακροχρόνια μίσθωση. Από αυτά τίποτε δεν μπορεί να προσφέρει η Ελλάδα.

​Εκεί όμως που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολλά, είναι στις επισκευές των πλοίων, οι οποίες είναι συχνές και αναγκαίες. Τα πλοία που παραπλέουν την Ελλάδα, θα έπρεπε να εκτελούν τις επιθεωρήσεις και επισκευές των πλοίων τους στην Ελλάδα. Το όφελος από μια τέτοια κίνηση θα ήταν τεράστιο και πολλαπλό, τόσο από έσοδα όσο και από προσφορά εργασίας. Γιατί αυτό δεν γίνεται; Όχι βέβαια γιατί δεν θέλουν να βοηθήσουν τη χώρα μας, αλλά διότι τους διώξαμε. Πως; Κάποτε πολλοί εφοπλιστές έφερναν τα πλοία τους για επισκευή στην Ελλάδα. Ο κυριότερος παράγων σε μια διαδικασία επισκευών του πλοίου, είναι ο χρόνος. Για το λόγο τούτο οι επισκευές γινόταν όλο το 24ωρο για να επισπευτεί η επισκευή και ευχαρίστως έδιναν στον εργαζόμενο επτά (7) μεροκάματα την ημέρα. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που, για κομματικούς λόγους, άρχισαν οι απεργίες χωρίς κανένα εργατικό αίτημα και έτσι το πλοίο καθυστερούσε. Ο εφοπλιστής αυτός και όσοι το αντιλαμβάνονταν, δεν ξανάφερνε πλοίο στην Ελλάδα για επισκευές. Έτσι τα ναυπηγεία, οι μικρές επισκευαστικές μονάδες που ανθούσαν στο Πέραμα, έκλεισαν και οι εργαζόμενοι σκότωσαν την κότα με τα χρ