Η σωστή προσέγγιση του θέματος: “Λαθρομετανάστες”…

Πριν αρκετό καιρό είδα στην τηλεόραση μια συνέντευξη που έδωσε ο βιετναμέζος ιδιοκτήτης των κινέζικων εστιατορίων στην Ελλάδα. Στον πόλεμο του Βιετνάμ ήταν σε κάποιο καταυλισμό όταν άκουσε ότι η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να δεχτεί στη χώρα μας διακόσιους Βιετναμέζους. Μόλις πήγαν οι Έλληνες παρουσιάστηκε μπροστά τους και τους είπε:
- Πάρτε με μαζί σας και δεν θα το μετανιώσετε! ..Και ακόμα και σήμερα κρατάω αυτήν την υπόσχεσή μου! Πολύ με συγκίνησε αυτός ο άνθρωπος.
Υπάρχουν και άλλοι αλλοδαποί που ζουν και

εργάζονται στη χώρα μας, οι οποίοι τη σέβονται, υπακούουν στους νόμους, είναι ειρηνικοί και φιλήσυχοι, προσφέρουν ότι μπορούν για την πρόοδο και την ανάπτυξή της και τη βλέπουν σαν δεύτερή τους πατρίδα. Αυτοί δεν αποτελούν πρόβλημα και ούτε ποτέ θα αποτελέσουν. Όλους αυτούς όμως τους βιαστές, τους σωματέμπορους, τους εμπόρους των ναρκωτικών, τους εκτελεστές, τους μαφιόζους, τους δραπέτες, τους φανατικούς ισλαμιστές, τους προστάτες, τους διαρρήκτες και κάθε
καρυδιάς καρύδι που έχει μαζευτεί στη χώρα μας γιατί να τους κρατήσουμε; Τόσο πολύ έχουμε εξευτελιστεί σαν χώρα;
Εδώ όμως παίζεται ένα μεγάλο παιχνίδι και χρησιμοποιούνται οι λαθρομετανάστες ως μέσο για να διαλύσουν οι ισχυροί του κόσμου την πατρίδα μας. Έτσι μας πιέζουν να τους κρατήσουμε και στη συνέχεια να τους δώσουμε πολιτικά δικαιώματα, με σκοπό αφού γίνουν περισσότεροι από εμάς να μας ελέγξουν με την ίδια ευκολία που ελέγχουν και τα κράτη από τα οποία προέρχονται οι άνθρωποι αυτοί. Κανένας κλέφτης δεν λέει στο υποψήφιο θύμα του: “το βράδυ θα έρθω να σε κλέψω”, γιατί θα τον περιμένει. Έτσι και αυτοί που εποφθαλμιούν τη χώρα μας δεν είναι ανόητοι να επιτρέψουν να φανερωθεί η αλήθεια γιατί θα αντιδράσουμε. Βάζουν διάφορες δήθεν φιλανθρωπικές και αντιρατσιστικές οργανώσεις που χρηματοδοτούνται από αυτούς να θολώνουν τα νερά. Όποιος αναδεικνύει το πρόβλημα αμέσως κατηγορείται για ρατσιστής. Ο ελληνικός λαός όμως είναι ο μοναδικός στον κόσμο που ούτε υπήρξε, ούτε είναι ρατσιστικός. Και η βοήθεια που δίνει ο ελληνικός λαός μέσα από την εξωτερική ιεραποστολή αλλά και με άλλους τρόπους στους έχοντες ανάγκη σε όλο τον κόσμο είναι πολύ σημαντική. Εξάλλου τα γκέτα της εξαθλίωσης του κέντρου των Αθηνών και των περιχώρων του Παρισιού δεν είναι ούτε αγάπη ούτε πολιτισμός. Εάν πραγματικά ενδιαφέρονταν οι ισχυροί της γης για τους ανθρώπους αυτούς, θα τους βοηθούσαν να μείνουν στις χώρες τους, χαρίζοντας τα χρέη των χωρών του τρίτου κόσμου, σταματώντας να εκμεταλλεύονται τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους, σταματώντας να αναμιγνύονται στα εσωτερικά πράγματα των χωρών αυτών ανεβάζοντας ή διατηρώντας στην εξουσία ελεγχόμενους από αυτούς ανθρώπους, στέλνοντας ειρηνευτικές αποστολές εκεί που πραγματικά υπάρχει ανάγκη και όχι όπου είναι τα συμφέροντά τους και επενδύοντας τα χρήματα που ξοδεύουν για τη στήριξη πολέμων και για την παραγωγή οπλικών συστημάτων στην οικονομική και πνευματική ανάπτυξη των χωρών αυτών. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.
Το πρόβλημα της