Η υποστήριξη της Ελλάδας στον Άσαντ δεν είναι απλώς αυτονόητη. Είναι επιβεβλημένη.

(φωτό: Παπανδρέου και πατέρας Άσαντ στις 09/11/1984)Πόλεις και χωριά της Τουρκίας βρίσκονται υπό τον έλεγχο των Κούρδων, που φυσικά υποστηρίζει η Δαμασκός. Αυτή είναι η γεωπολιτική πραγματικότητα που κάποιοι επιμένουν να αγνοούν. Αλίμονο εάν η Συρία πέσει στα χέρια των ισλαμοφασιστών. Αλίμονο για την Ελλάδα, που πρέπει να στηρίξει τον Άσαντ και τον Συριακό λαό σε όλα τα επίπεδα.Έτσι δεν έκανε στην κρίση του Μάρτη ’87 ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου; Η Τουρκία πάγωσε όταν ο Άσαντ, πατέρας του σημερινού προέδρου της Συρίας, παρέταξε τις Συριακές μεραρχίες στα σύνορα με την Τουρκία, διακηρύσσοντας: Επίθεση εναντίον της φίλης Ελλάδας, είναι επίθεση εναντίον της Συρίας!Ας αναρωτηθούμε επιτέλους, ποιά συμφέροντα εξυπηρετούσε η συμμορία Σημίτη – Παγκάλου όταν παρέδιδε τον ηγέτη των Κούρδων Αμπντουλά Οτσαλάν; Προφανώς τα ίδια συμφέροντα όταν μετέτρεπε το Αιγαίο σε γκρίζα ζώνη παρέα με τα καρκινώματα τύπου Μαντέλη.Ας αναλογιστούν επιτέλους οι Έλληνες πολιτικοί ότι δεν είναι εδώ για να κάνουν δημόσιες σχέσεις με παγκόσμιους δολοφόνους αλλά για να ασκήσουν εθνική πολιτική. Πολιτική που θα διαφυλάξει 4,000 χρόνια ιστορίας και θα εγγυηθεί την συνέχιση της τουλάχιστον για άλλα τόσα. Όχι για τα παλαμάκια “λεσχών” και την αγκίστρωση σε θώκους εξουσίας.Θα αναρωτηθούν κάποιοι “Δηλαδή ήταν άγιος ο Ανδρέας;”. Όχι βέβαια. Ήταν όμως ένας πολιτικός που έκανε το αυτονόητο, χρησιμοποιώντας όσα όπλα είχε στην διάθεση του. Σε αντίθεση με τους ακατανόητους των καιρών μας.

(φωτό: Ο Ανδρέας με τους ελληνορθόδοξους της Συρίας)

Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ