Η υποτέλεια ως πατριωτισμός

Γράφει ο Ι.Σ. Λάμπρου, Πολιτικός Επιστήμων
Δεν είναι τόσο οι συνεχώς διαψευδόμενες εκτιμήσεις της κυβέρνησης για την πορεία της οικονομίας, ούτε η προφανής ανικανότητα της στην υιοθέτηση και χάραξη αναπτυξιακής πολιτικής. Ούτε, πως ακόμα και τώρα, αμετανόητη συνεχίζει να προωθεί κομματικούς ανθρώπους στο δημόσιο τομέα. Τίποτα από όλα αυτά δεν εκπλήσσει.Αυτό το οποίο εξοργίζει είναι η υποτελής στάση της κυβέρνησης και η συνεχής διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Το ΠΑΣΟΚ είχε ανέλθει στην εξουσία το 1981, έχοντας ως σύνθημα, μεταξύ άλλων, την εθνική ανεξαρτησία και την εξάλειψη της εξάρτησης από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Κατηγορούσε την δεξιά παράταξη για υποτέλεια και ευαγγελιζόταν μια νέα εποχή στις σχέσεις Ελλάδος και Δύσης. Στα χαρτιά βέβαια… όπως έδειξε το ζήτημα της παραμονής των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα και η γιγάντωση του δανεισμού της χώρας, ο οποίος ενίσχυσε την εξάρτηση.Η σημερινή κυβέρνηση, όντας η γραμμική συνέχεια του παλαιού ΠΑΣΟΚ, παρά το εκσυγχρονιστικό πασάλειμμα της περιόδου Σημίτη, συνεχίζει να πολιτεύεται το ίδιο αδίστακτα και ανήθικα. Βαφτίζει το μνημόνιο “ευτυχία για τον τόπο” ( αντιπρόεδρος της κυβέρνησης) και πανηγυρίζει κάθε φορά που οι πιστωτές της χώρας  επιβάλλουν νέες δυσβάστακτες υποχρεώσεις. Κάθε φορά που η χώρα βουλιάζει βαθύτερα, η κυβέρνηση πανηγυρίζει.Ταυτόχρονα, ο πρόεδρος της κυβέρνησης, ενθυμούμενος αργά το έθνος και την πατρίδα, προσπαθεί να νομιμοποιήσει την υποτέλεια της κυβέρνησης του με συνεχή επίκληση αυτών των εννοιών. Ενώ πριν από μερικούς μήνες διαπόμπευε διεθνώς την Ελλάδα και τον λαό της κατηγορώντας τον για διαφθορά, τεμπελιά και πολλά άλλα, τώρα δηλώνει στο εξωτερικό ότι οι Έλληνες είναι υπερήφανος λαός. Κάνει λόγο για εθνικό πατριωτικό καθήκον, όταν είναι δηλωμένος εχθρός του έθνους κράτους και κάθε τι εθνικού. Ομιλεί για πατρίδα ένας  άνθρωπος ο οποίος πριν από μερικά χρόνια δήλωσε ότι προτιμά η χώρα του να διαθέτει λίγα στρέμματα γης λιγότερα από αυτά τα οποία δικαιούται για να έχει εξασφαλισμένη την ησυχία του.Κάνει αναφορά στο ελληνικό έθνος, όταν η μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης του, αποπειράται να διαλύσει τον εθνικό ιστό της χώρας μέσω της νομιμοποίησης εκατοντάδων χιλιάδων λαθρομεταναστών.Υπό αυτές τις συνθήκες φράσεις όπως εθνικό καθήκον,  πατρίδα και πατριωτισμός χάνουν το νόημα τους. Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου,  συνεχώς επικαλούμενη αυτές τις έννοιες, τις απονομιμοποιεί ταυτίζοντας τες με μια υποτελή, εθνικά ζημιογόνο πολιτική η οποία ενισχύει τους δεσμούς της εξάρτησης. Όσο περισσότερο μιλάει για ανεξαρτησία και ισχυρή Ελλάδα ο κ. Παπανδρέου, τόσο περισσότερο η χώρα βυθίζεται στην εξάρτηση και στον διεθνή οικονομικό έλεγχο. Αλλά πάλι, αυτό ίσως να μην ενοχλεί τον πολίτη του κόσμου κ. Παπανδρέου. Ο κ. Παπανδρέου, έχει τονίσει πολλές φορές στο παρελθόν την ανάγκη και τα πλεονεκτήματα της διεθνούς οικονομικής διακυβέρνησης. Αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα τα κατάφερε, επιτελώντας το καθήκον του ως  καλός διεθνιστής…Χρεοκοπημένοι κοσμοπολίτες, ανελλήνιστοι διεθνιστές, αν