ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ; ΟΙ ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ ;

Οι δύο εναλλακτικές λύσεις της Ευρωζώνης

Γράφει ο

Νίκος Αναγνωστάτος e-mail: [email protected]                                 Κηφισιά, 14-02-2012

 

Μετά το πήδημα στο κενό και τώρα τι; Μετά την ψήφιση της δανειακής σύμβασης, οι «φίλοι» και «εταίροι» μας ζητούν και έγγραφες δεσμεύσεις των αρχηγών των κομμάτων, δηλαδή του Αντώνη Σαμαρά, γιατί αυτόν φοβούνται ως μελλοντικό πρωθυπουργό, ότι μετά τις εκλογές θα συνεχίσουν

να εφαρμόζουν την ίδια πολιτική!!! Μετά τον ταπεινωτικό εκβιασμό ακολουθούν με αίτημα το αυτό-ευτελισμού! Όταν έχεις τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς, λέει η σοφία του λαού μας.

Τι αλήθεια πιστεύουν ότι πετύχαμε με την ψήφιση του Μνημόνιου2; Τι θα αλλάξει; Τίποτα, η πορεία προς την κόλαση του Δάντη, συνεχίζεται. Μας έχουν τρομοκρατήσει με την χρεοκοπία, λες και δεν έχει χρεοκοπήσει η ελληνική κοινωνία, με την ακολουθούμενη πολιτική  της αποστέωσης και της εξαθλίωσης. Ο Dr Mark Weisbrot (Washington DC), ο οποίος έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά, σε μια του συνέντευξη είπε ότι, «Τι ειρωνεία! Η σωτηρία της Αργεντινής ήρθε με την πτώχευση». Μήπως λοιπόν και εδώ η «πτώχευση», με την οποία μας τρομοκρατούν, είναι λύτρωση; Μήπως η παρούσα πορεία και η βέβαιη συνέχισή της, είναι κατά πολύ χειρότερη από την όποια πτώχευση; Πτώχευση ή χρεοκοπία όπως έχουμε εξηγήσει δεν είναι τίποτε περισσότερο από το να σταματήσουμε να πληρώνουμε τους δανειστές μας, έστω και χωρίς τον χαρακτηρισμό «τοκογλύφους», ενώ έχουμε σταματήσει να πληρώνουμε τα εσωτερικά μας χρέη της υγείας, της παιδείας, των Δήμων και τόσων άλλων. Η αγανάκτηση του κόσμου έχει φθάσει στα όριά της. Ο ξεσηκωμός θα είναι το επόμενο βήμα και όποιον πάρει η μπάλα! Αυτό θέλουμε; Εκεί αποβλέπουμε;

Τι προσδοκά αλήθεια ο κ.Σαμαράς με τη ψήφιση της δανειακής αυτής σύμβασης, που μας δένει ξανά χειροπόδαρα, εξαθλιώνει το λαό, υποθηκεύει την περιουσία της χώρας και θέτει ακόμη και σε κίνδυνο της εθνική μας κυριαρχία; Και πάνω απ’ όλα χωρίς αποτέλεσμα; Έφθασε μέχρι το σημείο να πληγώσει βαριά, αν όχι θανάσιμα, τη Νέα Δημοκρατία; Είναι αδήριτη ανάγκη να δώσει περισσότερες εξηγήσεις  για τη αισιοδοξία που επιδεικνύει και να βρει τρόπο να επανασυσπειρώσει την παράταξη, εν όψει του ότι καμία άποψη δεν είναι απόλυτη. Μου θυμίζει τη ρήση του Γαλιλαίου εξερχόμενος από την αίθουσα της «Ιεράς Εξέτασης», όπου παραδέχθηκε  τη «πλάνη» του για το γεωκεντρικό σύστημα για να γλυτώσει την καταδίκη του στην πυρά και αναφώνησε, «και όμως γυρίζει».

Εκτός και αν είναι από εκείνα που «λέγονται αλλά δεν πράττονται», ή από εκείνα που «πράττονται αλλά δεν λέγοντα». Είθε! Ενδέχεται ο κ.Σαμαράς να έχει υπόψη του κάποιο κλαδί που υπάρχει στο βράχο του γκρεμού, από το οποίο θα μπορέσουμε να πιαστούμε, ύστερα από το πήδημα στο κενό: Είναι μια ελπίδα που πρέπει να διατηρούμε εδώ που φθάσαμε.

Επιτρέψτε μου να αναφερθώ στη ανοικτή επιστολή που έστειλα με e-mail χθές, στους ηγέτες της Ευρωζώνης, στην κ.Μέρκελ και Σαρκοζύ, στους οποίους, αφού τους το