Καργάκου συνταγές για το Ελληνικό Έθνος

Από τον Μιχάλη Στυλιανού

Αγαπητοί φίλοι,

Το κατωτέρω που μου εστάλη από φίλο στη Κύπρο νομίζω πως προορίζεται για κάθε ΄Ελληνα.
Αν κρίνετε σωστή αυτή την εκτίμηση πράξτε το κατά δύναμιν.
Μ.Σ.

ΣΥΝΟΨΗ του κατωτερου αρθρουΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ – Ο τόπος μας δεν θα γίνει ποτέ καθαρός, εφόσον θα κατευθύνεται πολιτικά και πνευματικά από τους γόνους των Νενέκων και των Εφιαλτών.Η “ΕΥΡΩΠΗ” ΤΟΥΣ – Δεν μπήκαμε στην Ευρώπη του Γκαίτε, μπήκαμε στην Ευρώπη του Γκαίμπελς. Δεν μπήκαμε στην Ευρώπη του Σαίξπηρ, μπήκαμε στην

Ευρώπη του Χάρντιγκ που έπνιξε σαν τα τσιχλόπουλα τα Κυπριωτόπουλα.ΠΡΟΓΟΝΟΙ – Πολιτισμός είναι η συναναστροφή με τους νεκρούς. Εγώ μένω ζωντανός, διότι με τη γραφή και τη διδαχή μου ζω με τους νεκρούς μας. Η συναναστροφή με το ήθος, το ύφος, το πνεύμα των
προγόνων.ΙΔΑΝΙΚΑ – Κάποτε ακούγαμε από τα στόματα των νέων την Ιψενική κραυγή: «Δώσ’ τε μου ένα ζευγάρι, μεταχειρισμένα –έστω- ιδανικά». Τίποτε δεν αξίζει όταν κανείς ζει χωρίς ένα πατριωτικό ιδανικό.ΑΞΙΕΣ – Θεωρώ επιτακτικό να ξαναγυρίσουμε στον ελληνισμό μας, στις αξίες που μας έθρεψαν αιώνες τώρα επί ζωής. Δεν πιστεύω στις αλήθειες των πολιτικών· πιστεύω στις αλήθειες των ποιητών. Για να ζήσει κανείς μια αυθεντική ζωή, αυτό που χρειάζεται είναι η αποφασιστική αντιμετώπιση του θανάτουΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑ – «Να ζει κανείς ή να μη ζει». Θα απαντήσω: να ζει, αλλά να ζει ελληνικά. Δηλαδή ηρωικά. Πρέπει και πάλι: – να πιστέψουμε στον εαυτό μας,- να πιστέψουμε στο παρελθόν μας,- να πιστέψουμε στην ιδέα του έθνους. Η πίστη στο έθνος μας στην κρίσιμη τούτη καμπή είναι ανάγκη ζωής. Όχι, όμως, καπηλεία του έθνους, όπως έγινε συχνά στο παρελθόν. Το έθνος ως προσφορά θυσίας θα φέρει την αυριανή σωτηρία. ΤΑΥΤΙΣΗ – «Για να γίνει το έθνος παλμός καρδιάς, ένα με το αίμα της νιότης μας, πρέπει πρώτα η νεολαία μας να πεισθεί πως το έθνος και το εγώ είναι, για τον Έλληνα, έννοιες που δένονται η μια με την άλλη. Υπηρετώντας το έθνος πλαταίνεις οικουμενικά και πλουτίζεις σε βάθος το εγώ σου, δίνεις ομορφιά στη ζωή σου και γιομίζεις αγάπη για τον άνθρωπο. Εμείς οι Έλληνες είχαμε πάντα τόσο δυνατό το αίσθημα του έθνους, που το ταυτίσαμε με τη θρησκεία και τη φυλή μας. ΕΘΝΙΚΟΣ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ – Καιρός να αφυπνιστούμε, να εργαστούμε και να προμηθευθούμε “νερό πολύ”… Τι χρειάζεται τούτη τη στιγμή ο Ελληνισμός; Έναν εθνικό συναγερμό που νε ενώνει σε μια αμφικτιονία αγάπης και αλληλεγγύης τους Έλληνες όλης της γης.

=========================================================================
===========

Η ώρα της μεγάλης κρίσης για τον Ελληνισμό
Ομιλητής: Σαράντος Ι. Καργάκος Τόπος: Λευκωσία 22/02/2012
Ας ξεκινήσουμε, αγαπητοί, από ένα εξορκισμένο σήμερα «εθνικιστή» ποιητή που κάποτε τολμούσαμε να θεωρούμε πρώτο εθνικό μας ποιητή, τον Διονύσιο Σολωμό: γράφει στους «Ελεύθερους Πολιορκημένους»:
«Αραπιάς άτι, Γάλλου νούς, βόλι Τουρκιάς, τόπ’ Αγγλου *
πόλεμος μέγας πολεμά, βαρεῖ τό καλυβάκι…»
* τόπ΄ = μπάλα κανονιού
Εννοείτε