Κίνδυνος αυταρχισμού εξαιτίας του τρίτου μνημονίου

Ο τρόπος επεξεργασίας και εφαρμογής του τρίτου μνημονίου μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες πολιτικές και κοινωνικές καταστάσεις, ακόμη και στην αμφισβήτηση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Η πολιτική των μνημονίων αλλάζει με δραματικό τρόπο τις κοινωνικές ισορροπίες. Από την κοινωνία των 2/3, όπου 2 στους 3 συμπολίτες μας είχαν ένα αρκετά καλό βιοτικό επίπεδο και μία θετική οικονομική και κοινωνική προοπτική, περνάμε στην κοινωνία του 1/3. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, οι άνεργοι, οι νεόπτωχοι, οι οριακοί και

οι περιθωριοποιημένοι μετατρέπονται σε κοινωνική πλειοψηφία. Υπάρχουν και ειδικοί παράγοντες, όπως ο διαρκής εξευτελισμός της ελληνικής πολιτικής τάξης από τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές και το ποσοστό ανεργίας, το οποίο είναι εξαιρετικά υψηλό για τους νέους κάτω των 35 ετών, που ενισχύουν τις πιθανότητες για μια σαρωτική έκρηξη λαϊκής διαμαρτυρίας.

Το πολιτικό, οικονομικό σύστημα εξουσίας λειτουργεί σε ένα ολοένα πιο δυσμενές περιβάλλον και αρχίζει να σκληραίνει τη στάση του, σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την αποσταθεροποίησή του.

Εχθρός λαός

Ο λαός αντιμετωπίζεται από τον κυβερνητικό και κρατικό μηχανισμό με καχυποψία ή και εχθρότητα. Πριν από ένα χρόνο οι εκδηλώσεις για την επέτειο του «ΟΧΙ» στη Θεσσαλονίκη αξιοποιήθηκαν από δυνάμεις της Άκρας Δεξιάς και της Αριστεράς, για να αμφισβητηθούν, με βίαιο τρόπο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παπούλιας και η κυβέρνηση Παπανδρέου.

Η κυβέρνηση Σαμαρά προγραμμάτισε με μεγάλη αυστηρότητα τις φετινές εκδηλώσεις, περιορίζοντας, στο μέτρο του δυνατού, τη λαϊκή συμμετοχή. Ο σχεδιασμός αποδείχθηκε επιτυχημένος, με την έννοια ότι δεν υπήρξαν εκδηλώσεις αποδοκιμασίας των επισήμων και της κυβέρνησης που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πολιτική δυναμική. Από την άλλη πλευρά, η εικόνα μιας Θεσσαλονίκης όπου οι επίσημοι ήταν προστατευμένοι από ειδικά φράγματα και ειδικές δυνάμεις του στρατού και οι πολίτες απόλυτα περιθωριοποιημένοι ήταν ενδεικτική της πολιτικής πραγματικότητας που διαμορφώνουν τα μνημόνια. Η εξουσία γίνεται ολοένα πιο αυταρχική, για να περάσει μία δύσκολη πολιτική με έντονα τα αντιλαϊκά χαρακτηριστικά, ενώ ο λαός ταλαντεύεται μεταξύ απλής διαμαρτυρίας και δυναμικής αμφισβήτησης του συστήματος.

Ο φόβος της μνημονιακής εξουσίας μπροστά στο λαό οδηγεί και σε ακραίες συμπεριφορές τα στελέχη και τους άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. Είναι γνωστό ότι οι δυνάμεις καταστολής της ΕΛ.ΑΣ. αξιοποιούν τη δράση των κουκουλοφόρων και των αντιεξουσιαστών για να επιτίθενται με μανία κατά του κύριου όγκου των διαδηλωτών που θέλουν να εκφράσουν, με ειρηνικό τρόπο, την αντίθεσή τους προς την κυβερνητική πολιτική.

Οι πολίτες που πλήττονται από τα ιδιαίτερα σκληρά οικονομικά και κοινωνικά μέτρα του τρίτου μνημονίου διαπιστώνουν ότι ακόμη και το δικαίωμα στη διαμαρτυρία μετατρέπεται σε μία τυπική υπόθεση. Δεν μπορούν να πάρουν μέρος σε μια ειρηνική εκδήλωση διαμαρτυρίας κατά της κυβερνητικής πολιτικής, χωρίς να κινδυνεύσουν να «ψεκαστούν» ή να δεχθούν βίαιες επιθέσεις από άνδρες τ