Κράτος πρόνοιας ή κοινωνία πρόνοιας;

Είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπει κανείς την κοινωνία από μόνη της να προσπαθεί εκ των ενόντων να παράσχει βοήθεια από το υστέρημά της στα πιο αδύναμα οικονομικά μέλη της, είτε με συσσίτια είτε με τη συλλογή και διανομή πραγμάτων κ.λ.π.

Είναι αντίθετα θλιβερό να βλέπει κανείς ένα αδηφάγο και αλαζονικό κομματικό κράτος, που όχι μόνο αδιαφορεί για την κοινωνία, αλλά χρησιμοποιώντας τον κρατικό καταναγκασμό… την νέμεται και την αφυδατώνει οικονομικά, για να ταΐζει τους αχόρταγους δανειστές, προκειμένου να παραμείνει στη θέση του και επικεφαλής του το ίδιο το υπεύθυνο για

Αυτή η σοκαριστική πραγματικότητα θέτει επιτακτικά επί τάπητος το ερώτημα: Θα παραμείνουμε στην ιδεοληψία του παντοδύναμου κράτους πρόνοιας, του κράτους «πατερούλη» ή θα περάσουμε στη νέα εποχή της κοινωνίας πρόνοιας; Θα συνεχίσουμε να τροφοδοτούμε με τους κόπους μας ένα αδιαφανές κομματικό κράτος που διοικείται από ένα εξωκατευθυνόμενο σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα ή θα θεσμοθετήσουμε την κοινωνία πρόνοιας;

Η κοινωνία μας κατ’ επανάληψη το απέδειξε στο παρελθόν και το αποδεικνύει και τώρα ότι διαθέτει ανθρωπιά και συναίσθημα, κάτι που λείπει δυστυχώς από το πολιτικό της σύστημα.

Ήρθε λοιπόν η ώρα να κάνουμε θεσμούς την ανθρωπιά και το συναίσθημα.

Ήρθε η ώρα να κοινωνικοποιήσουμε το κράτος.

Πέτρος Χασάπης