Μας λένε ότι κάνουν το PSI για να μας «ελαφρύνουν» από τα βάρη και η τρόικα μας αυξάνει το χρέος στα 145 δις! Το «αποκάλυψε» και ο Βενιζέλος

Μας παίρνουν ό,τι έχουμε και δεν έχουμε με το νέο μνημόνιο και η τρόικα θέλει να μας δώσει μεγαλύτερο δάνειο από αυτό που είχαν συμφωνήσει τον Οκτώβριο!Ο Βενιζέλος «αποκάλυψε» στην ΚΟ ότι η τρόικα έχει ζητήσει να αυξήσει το ποσό του νέου δανείου από τα 130 δις στα 145 δις!15 δις παραπάνω, που μαντέψτε που θα πάνε και για ποιό λόγο θα χρησιμοποιηθούνε!Το είχε πει ο Υπουργός Οικονομικών πριν μερικές εβδομάδες σε συνέντευξή του, αλλά τα ΜΜΕ της χώρας τα είχαν περάσει στα ψιλά. (Διαβάστε τι είχε γράψει το ΟΛΥΜΠΙΑ: AΠΙΣΤΕΥΤΟ! Κυνική ομολογία Βενιζέλου στους FT ότι θα δώσει 10 δις παραπάνω από τα συμφωνηθέντα στις ελληνικές τράπεζες!!!)Διαβάστε την ομιλία Βενιζέλου στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ και μετά ας αναρωτηθούν οι βουλευτές αν με αυτά που λέει πρέπει να ψηφίσουν το μνημόνιο:Φίλες και φίλοι, κυρίες και κύριοι βουλευτές.«Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία, μηδέ δειλιάτω». Αλλά ας μη πούμε και το «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».Φίλες και φίλοι, η Ελλάδα, κουρασμένη και απελπισμένη, κινδυνεύει να κάνει μεγάλα ιστορικά λάθη.Ενώ οι συντριπτικά περισσότεροι Έλληνες καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, ότι πρέπει να εγκριθεί και να εφαρμοστεί το νέο πρόγραμμα που απορρέει από την περιβόητη απόφαση της 26ης Οκτωβρίου, είναι δυστυχώς αρκετοί αυτοί που δεν θέλουν να μοιραστούν ατομικά οι ίδιοι την ευθύνη για πολύ δύσκολες αλλά αναγκαίες αποφάσεις.Ίσως να έχουν τη βεβαιότητα ότι οι αποφάσεις αυτές θα ληφθούν ούτως ή άλλως, γιατί αυτό δείχνουν οι αριθμητικοί συσχετισμοί στο Κοινοβούλιο και άρα με δεδομένο ότι θα ληφθούν οι δύσκολες αποφάσεις από άλλους κάποιοι άλλοι έχουν την άνεση να αποφύγουν το πικρό αυτό ποτήριο.Έτσι όμως, φίλες και φίλοι, η χώρα μας, η πατρίδα μας, κινδυνεύει να πέσει θύμα μιας πολύ μεγάλης παρεξήγησης. Το ΠΑΣΟΚ ειδικότερα κινδυνεύει να πέσει στο κενό. Ανάμεσα σε μια πολιτική που με μεγάλο κόπο, με λάθη, με παλινωδίες, με καθυστερήσεις, αλλά με αίσθημα ευθύνης και πατριωτισμού επιχείρησε να εφαρμόσει τα δυόμισι τελευταία χρόνια και μια άλλη λύση, ριζικά διαφορετική, που ανατρέπει και καταδικάζει αναδρομικά αυτό που έγινε ή αυτό που πήγε να γίνει ή αυτό που έπρεπε να γίνει τα δυόμισι τελευταία χρόνια.Αν κάποιοι κάνουν αυτή την επιλογή, επειδή επικρατεί ένα αίσθημα όψιμου πολιτικού κόστους, τότε κινδυνεύουμε να δικαιώσουμε ό,τι πιο ανεύθυνο και επικίνδυνο υπάρχει στον τόπο αυτό. Κινδυνεύουμε να δικαιώσουμε πρώτον αυτούς που με ιστορικό θράσος εμφανίζονται τώρα, δυόμισι μόλις χρόνια μετά το 2009, ως σωτήρες της χώρας, έτοιμοι να διαχειριστούν την κρίση, ενώ έχουν τις πιο νωπές και άμεσες ευθύνες για την ακραία εκδοχή του προβλήματος την περίοδο 2004-2009.Κινδυνεύουν επίσης να δικαιωθούν αυτοί που προτείνουν, κυρίως στην παραδοσιακή Αριστερά, λύσεις εύκολες αλλά απολύτως ανέφικτες, όπως το να είναι η χώρα μέσα στην Ευρωζώνη, αλλά να μη αποδέχεται τους όρους και τις προϋποθέσεις ενός προγράμματος και τη χρηματοδότηση που συνεπάγεται το πρόγραμμα αυτό, αλλά η οποία εξαρτάται από την αποδοχή των όρων του προγράμματος. Είναι η περιβόητη γραμμή ναι σ