Μετά το PSI. Οι εξαθλιοαστοί.

Είναι κοινά αποδεκτό ότι η δήλωση αδυναμίας της πληρωμής των χρεών του
Ελληνικού κράτους μέσω του “κουρέματος” (μετάφραση: την αλλαγή του
τρόπου αποπληρωμής των τοκογλυφικών δανείων) βάζει το θεμέλιο για τη
μεταβολή της ζωής μας όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα. Συνεπώς στην
μετά-PSI εποχή, μεταξύ άλλων, είναι αναμενόμενη η αποδυνάμωση της μέσης
αστικής τάξης που εξ’ ορισμού θα δημιουργήσει ένα ταξικό κενό. Και μια
που “κενά” στην κοινωνία δεν έχουν υπάρξει στην ιστορία του ανθρωπίνου
γένους, το πιο πιθανό

Η “νέα” κοινωνική τάξη. Οι εξαθλιοαστοί.

Ας ξεκινήσουμε από την ονοματοδοσία, που λόγους ευκολίας αλλά και
συμβολισμού, θα είναι “εξαθλιοαστός”. Ίσως και σήμερα μπορούμε να δούμε

αρκετούς αντιπροσώπους αλλά στο μέλλον, ορδές από υπαλλήλους και πρώην
καλοπληρωμένους τεχνίτες θα προστεθούν στις τάξεις της.

Μα τι είναι εξαθλιοαστός; Ένα παράδειγμα, χίλιες λέξεις.

Ας θεωρήσουμε ότι υπάρχει ένα αρκετά προικισμένο παιδί που αποφασίζει
ότι θέλει να γίνει μηχανολόγος. Η οικογένεια του (που δεν έχουν γίνει
ακόμα εξαθλιοαστοί) από το υστέρημα της θα του κάνει φροντιστήρια, θα
πληρώσει τα δίδακτρα του πανεπιστημίου και με αρκετές ώρες εργασίας
part-time με 100 ευρώ μετά από 5 χρόνια ολοκληρώνει τις σπουδές. Αυτός,
θα ψάξει για περίπου 3 χρόνια μια σταθερή δουλειά, θα κάνει αρκετές
εργασίες του ποδαριού και τέλος θα καταλήξει στα 30 του περίπου να
παίρνει με σημερινές τιμές περίπου 500 ευρώ. Μετά που θα έχει δώσει 200
περίπου για το σπίτι του και θα έχει πληρώσει φόρους και χαράτσια θα του
μένουν 150 ευρώ (πάντα με σημερινές τιμές) για τον μήνα. Είναι σαφές
όταν φτάσει η σειρά του να στείλει τα παιδιά του να σπουδάσουν δεν θα
είναι σε θέση να το κάνει γιατί για παράδειγμα η ιδιωτική ασφάλεια (τα
κρατικά ασφαλιστικά ταμεία μετά το PSI δεν θα παρέχουν τίποτα) που έχει
συνάψει θα του παίρνει ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματος του αλλά και το
κόστος ζωής (γεμάτη από εισαγόμενα αγαθά) θα είναι απαγορευτικό.
Αποτέλεσμα το παιδί του -ένας εξαθλιοαστός- θα καταλήξει με λίγη
μόρφωση/κατάρτιση που ουσιαστικά ανασφάλιστος θα λαμβάνει 200 ευρώ. Έτσι
μέχρι τα 40 του θα μένει μαζί του και όταν πεθάνει απλά θα βρεθεί στον
δρόμο. Με λίγα λόγια, η κοινωνική διολίσθηση μιας γενιάς πλήττει κατά
κύριο λόγο την επόμενη.

«Μα μπορεί να προοδεύσει! Μα μπορεί να βρει ένα καλύτερο μισθό! Μα
μπορεί να τα “καταφέρει”! »

Όχι δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτα απ’ όλα αυτά. Γιατί σε μια “αγορά”
που έχει πεθάνει οι θέσεις εργασίας είναι τελεονομικά λιγοστές.
Επιπλέον, μέσα σε ένα πλαίσιο μεγάλης προσφοράς και μικρής ζήτησης η
προσφερόμενη υπηρεσία/εργασία θα χάσει τη διαπραγματευτική της αξία. Ως
εκ τούτου, σε περίοδο ύφεσης αυτοί που κερδίζουν είναι αυτοί που θα
“αγοράσουν” εργασία και όχι αυτοί που “πουλούν” εργασία. Μόνο αυτοί που
σήμερα είναι οικονομικά ισχυροί ίσως θα βολέψ