ΜΗΔΕΑ (αγγλιστί media).

Τας τελευταίας ημέρας ένα μέγα γεγονός απασχολεί τους μηδεοδιαύλους μας*.
Μην είναι οι καθημερινές αυτοκτονίες των απελπισμένων εμπόρων; .όχι δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Αυτό που απασχολεί τα εγχώρια ΜΗΔΕΑ( Μ.Μ.Ε.) είναι μια πολιτική συζήτηση που είχε τραγική κατάληξη.
Ο μυδιόμυαλος * παρουσιαστής είχε καλέσει έναν καυσόδημο* καθηγητή, δύο πάνδιμες* κόρες, η μία η πρεσβύτερη, γνωστή για την μελίρρυτο ποιητική της γλώσσα, ως άλλη Σαπφώ, η ετέρα μια νεαρά ευειδής Ατθίδα, και την συντροφιά να συμπληρώνει νέος εύχαρης, φιλόδικος*, ανυπομονών, με το κινητό ανά χείρας, σα να περίμενε για

‘’ένα πουκάμισο υγρό, για μια Ελένη…..’’κατά τον ποιητή μας. Τέλος την παρέα έκλεινε η πέτρα
του σκανδάλου, ένας νεαρός βουλευτής, βαρυμήδεος* και βαρύχειρος και ευσταλής.
Η συζήτηση ήτο έντονος και θερμά, με αντεγκλήσεις και εκατέρωθεν κατηγορίες.
Μην ήτο για την ανεργία που καλπάζει, και για τα μαγαζιά που κλείνουν; Όχι δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Αι δύο γυναί, ως άλλαι Αμαζόνες, επιτίθεντο φραστικά, πολλάκις εις τον νεαρό βουλευτή, και ο μυδιόμυαλος παρουσιαστής δεν του έδινε το χρόνο, για να εκφράσει και εκείνος τις απόψεις του.
Αίφνης, η μία κόρη, η νεωτέρα, η Ατθίς, προσέβαλε τον βουλευτή, κι εκείνος σαν τον μαινόμενο Ηρακλή και τον αψύ Αχιλλέα, έρριψε ένα ποτήρι με νερό εις τον πλούσιο κόρφο της νεαράς, ως ρίχνει η ροδοδάκτυλη Ηώς την δρόσον της εις την γη, από την υδρία της, για να την γονιμοποιήση.
Αύτη εφάνει ξαφνιασθείσα και καρτερικώς παραμείνουσα εις την θέση της, επιάστει να φιλομειδιά.
Και ω! η ετέρα, η φιλόμηδη*, εγερθείσα ως η Μαινάς, και φωνασκούσα, επιχείρησε να κτυπήσει το νεαρό ταυρί, για να το συνετίσει, νομίζοντας ότι εμπρός ένας Μενσεβίκος στέκει.
Και τότε εκείνος χωρίς να διστάσει, εράπισε χιαστί εις τας παρειάς την μελίρρυτο Σαπφώ, όπως ραπίζει ο Βορέας τας χιονοσκέπαστας κορφάς, και τας ανατριχιάζει.
Προσέτρεξε εις το συμβάν , ο άρτι εμφανισθής παρουσιαστής, φωνάζων εν απογνώσει: όχι, όχι, όχι.
Το όχι αυτό δεν ήτο για τα φορολογικά μέτρα , που εξοντώνουν τους πολίτες, όχι δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Ο καυσόδημος καθηγητής, φρονίμως ποιών, παρέμεινε εις την θέση του, άπνους και ενεός, ως μένει ακίνητο το μαύρο και θλιβερό αποκαίδι ενός πεύκου.
Και μέσα σ΄αυτήν την χλαπαταγή, εικούστει ο φιλόδικος να τηλεφωνεί με σπασμένη από τρόμο φωνή: έλα Ελένη, ελθέ τάχιστα και η δημοκρατία μας να μουσκευθεί, κινδυνεύει.
Έκτοτε αυτό το γεγονός το πήρε κάθε αμελέτητο, και όλες μαζί οι τουτάνες, και έσυρον εις τα κανάλια τους έναν οργιαστικό χορό, ωσάν Νύμφες Αμαδρυάδες.
Έχοντας ιδία γνώση για τα χυσίματα, και πότε πρέπει αυτά να γίνουν διέρριγνων τα σέξυ πανάκριβα ιμάτια, χύνοντας δάκρυα συμπαράστασης, απ’ τα καλομακιγιαρισμένα μάτια, για το χύσιμο ενός ποτηριού, και δύο χαστουκάκια.
Μην έκλαιγαν για το ξεκλήρισμα της οικογένειας στην Καισαριανή, που ξένα κτήνη σκότωσαν τα δύο παληκάρια, και η μάνα τους από τον καυμό, πέθανε και κείνη, μένοντας μόνος ο τραγικός πατέρας, να θρην