Μιλτιάδης Βέρρας: Ιδού οι λόγοι που δεν μου επιτρέπουν να είμαι υποψήφιος βουλευτής

Οι καιροί ου μενετοί. Οι περιστάσεις συγκρίνονται μόνο με τις περιόδους που ο Ελληνισμός ασφυκτιούσε από την ξενοδουλεία. Αναλαμβάνω το χρέος που μου αναλογεί. Το χρέος της λογοδοσίας στον κόσμο που μ’ εμπιστεύτηκε και με ακολούθησε στον συναρπαστικό, μα τόσο μελαγχολικό και απαισιόδοξο σήμερα, δρόμο της πολιτικής.
Σε βασανιστικά ερωτήματα του τελευταίου 15ημερου θεωρώ τις απαντήσεις που έδωσα ορθές και τις αποφάσεις μου λυτρωτικές. Η αποσύνδεσή μου από

το τωρινό ΠΑΣΟΚ δε μου
επιτρέπει να είμαι υποψήφιος στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές. Μου το «απαγόρευσαν» οι πολλές εκατοντάδες των αγαπημένων και ειλικρινών φίλων μου. Οι συμμαχητές και σύντροφοι που είμαστε ευλαβικά προσηλωμένοι στις ιδρυτικές αρχές και αξίες του παλιού, καλού ΠΑΣΟΚ.
Έμαθα στη ζωή μου να σέβομαι και να παραμένω πεισματικά αμετακίνητος σε ιδεολογίες
και διακηρύξεις που υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο, τη δημοκρατία, την ισονομία, την ισοπολιτεία, την κοινωνική δικαιοσύνη. Με βάση τις ανωτέρω αρχές έταξα τον εαυτό μου στις προσταγές του Αχαϊκού λαού, με κύρια και αποκλειστική υποχρέωσή μου να τον εκπροσωπώ, να τον διερμηνεύω και να βρίσκομαι πάντα σε αρμονία με τη βούλησή του και σε ευθέως ανάλογη σχέση μαζί του.
Αυτή η αμετακίνητη στάση ζωής στον επιστημονικό, επαγγελματικό και πολιτικό στίβο των ενασχολήσεων μου εκτίμησα το τελευταίο 15ημερο ότι θα έμπαινε σε ρίσκο. Κινδύνευα να καταστώ ένας κοινός παραβάτης των αξιακών αρχών μου. Για να καταλήξω στην απόφασή μου χρειάσθηκε να αφυδατωθεί η ψυχή μου. Μια ψυχή που είναι δοσμένη μόνο στο ιδρυτικό πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτέμβρη του ’74, το οποίο δεν επιδέχεται εκ μέρους μου παρερμηνειών και εκπτώσεων.
Ανέμενα ότι ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος θα προχωρούσε σε ουσιαστικό επανακαθορισμό της σχέσης του κινήματος με την κοινωνία, αυτή τη μεγάλη δεξαμενή ισχύος του πάλαι ποτέ ισχυρού και ένδοξου ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειάζεται η προσθήκη της δικής μου άποψης για να επικυρωθεί η πικρή αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ έχει διαρρήξει τις σχέσεις του με την κοινωνία. Είναι ουτοπία και αυταπάτη σήμερα να βαυκαλίζεται η ηγεσία του ότι μπορεί να ξαναζωντανέψει το «όλον ΠΑΣΟΚ» με πρόσωπα, συνταγές, όρους και νοσηρές νοοτροπίες του παρελθόντος. Ανέμενα, λοιπόν, πρώτα απ’ όλα την ολική ρήξη με το παραμορφωμένο ΠΑΣΟΚ της τελευταίας 3ετίας. Ανέμενα, πέραν της συγγνώμης για τα σημερινά δεινά του λαού, γενναία αυτοκριτική που θα αποκτούσε πειστικό χαρακτήρα, μόνο αν το ΠΑΣΟΚ επανερχόταν με καθαρές θέσεις στην πατριωτική κοίτη, υπερασπιζόμενο και αγωνιζόμενο για την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία.
Μίλησα με πολυάριθμους φίλους μου. Είναι αυτοί, με τους οποίους πριν 15 ημέρες, σπεύσαμε στην εσωκομματική κάλπη για να καταθέσουμε τις μικρές μας δυνάμεις προκειμένου ο Ευάγγελος Βενιζέλος να εκλεγεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Κινητοποιήσαμε συγγενείς, γνωστούς κι άλλους φίλους για να αποκτήσει εύρος η εκλογή του. Δυστυχώς, γρήγορα διαψευσθήκαμε. Σήμερα υλοποιώ τη βούλησή τους, αποστασιοποιούμαι από το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου και παρ