Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΜΟΥΣΤΑΦΑ ΚΕΜΑΛ

​Αφιερωμένο στους Έλληνες και Κεμαλολάγνους και Τουρλολάγνους

γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Ένα από τα πιο θεοποιημένα πρόσωπα της παγκόσμιας ιστορίας ήταν ο ιδρυτής της σύγχρονης Τουρκίας, ο Μουσταφά Κεμάλ ο επονομαζόμενος Ατατουρκ που στις 10/11 είναι η επέτειος του θανάτου του. Στη πραγματικότητα ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής και υπαίτιος της τραγική Μικρασιατικής καταστροφής, ο πατέρας της εθνοκάθαρσης της Μικράς Ασίας με τα αμέτρητα θύματα της, ο δημιουργός ενός αυταρχικού καθεστώτος που σήμερα είναι υπό
έντονη αμφισβήτηση και που καθόρισε τις τύχες της σύγχρονης Τουρκίας.

Το

πρωί της 1 Αυγούστου 1921 αρχίζει η ελληνική προέλαση προς τον Σαγγάριο ενώ στις 10/8 άρχισαν οι πρώτες σφοδρές μάχες. Οι Έλληνες σημειώνουν τις πρώτες εντυπωσιακές επιτυχίες καθώς πολεμάνε με ξεχωριστή ανδρεία την οποία ο ίδιος ο Κεμάλ αναγνώρισε επανειλημμένα. Εδώ, εκτυλίχτηκε ένα άγνωστο επεισόδιο που παρά λίγο θα άλλαζε όλη την ροή του πολέμου και κατά συνέπεια όλη την ιστορία της Μικράς Ασίας, αλλά και του ελληνισμού της Ανατολής χωρίς το γνωστό τραγικό τέλος που ήρθε μετά από ένα χρόνο. Στις 12 Αυγούστου, παραμονή κρίσιμης μάχης στο ύψωμα του Τουρμπέ-Τεπέ, ο Κεμάλ προωθείται μόνος του για να επιθεωρήσει την κατάσταση καβάλα σε ένα γκρίζο άλογο συνοδεία των επιτελών του. Σε μια στιγμή και ενώ παρατηρούσε από ένα ύψωμα τις κινήσεις των ελληνικών στρατευμάτων, υπακούοντας στο μεγάλο του πάθος, βγάζει από την τσέπη του ένα πακέτο και ανάβει ένα τσιγάρο. Η εικόνα όμως της σπίθας του σπίρτου ταράζει το άλογο και τινάζετε απότομα βγάζοντας ένα διαπεραστικό χλιντρίμισμα. Ο Κεμάλ δεν μπορεί να κρατηθεί και πέφτει με το στήθος και το κεφάλι προς το έδαφος. Αμέσως δημιουργείται μεγάλη ταραχή, οι αξιωματικοί του τρέχουν αλαφιασμένοι νομίζοντας πως ο αρχηγός τους είναι νεκρός. Αντιλαμβάνεται κανείς πως θα ήταν οι εξελίξεις της Μικράς Ασίας αν ο Κεμάλ σκοτώνονταν από αυτό το πέσιμο. Τελικά την γλύτωσε με κάποια σοβαρά κατάγματα στο στήθος, τα οποία όμως δεν τον εμπόδισαν, παρά τις προειδοποιήσεις την γιατρών του, να σηκωθεί από το κρεβάτι σε δυο μέρες και να ξαναγυρίσει στο μέτωπο.

Μετά από ένα χρόνο περίπου εκδηλώθηκε η μεγάλη τουρκική αντεπίθεση. Ήταν η Μικρασιατική καταστροφή. Όταν άρχισε η τραγική υποχώρηση του ελληνικού στρατού αποκομμένος από τις βάσεις εφοδιασμού και επικοινωνίας του, ο Κεμάλ σε ένα λόφο έβλεπε από τις διόπτρες του τις δυνάμεις του να προελαύνουν και τους Έλληνες προδομένοι να τρέχουν για να σωθούν. Κοιτάζοντας με φανερή ικανοποίηση το πεδίο της μάχης σε μια στιγμή στρέφει το βλέμμα του από το τηλεσκόπιο προς τις κοιλάδες όπου είχε αρχίσει η τραγική φυγή των Ελλήνων και φωνάζει δυνατά : «-Ει Χατζηανέστη, γκελ ογλουλαρίν κουρτάρ». Δηλαδή, «Ει Χατζηανέστη έλα να σώσεις τα παιδιά σου». Μάταια όμως, ο Χατζηανέστης, (ο Έλληνας αρχιστράτηγος), γλεντούσε στην Σμύρνη, ανίκανος να κάνει οτιδήποτε στην μεγαλύτερη ιστορική καταστροφή του νεότερου ελληνισμού.

Στις 9 Σεπτεμβρίου 1922, ο Μουσταφά Κεμάλ, ο υποτιθέμενος πονετικός στο