Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ

Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας

Το 2012 βρίσκει τον πλανήτη μας με μια νέα οικονομική τάξη πραγμάτων. Για παράδειγμα, οι κρίσεις της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής της δεκαετίας του 1990, έγιναν καταλύτες για τη δημιουργία μιας νέας τάξης δεδομένων. Η κατάσταση και ο κόσμος ολόκληρος γύρισε ανάστροφα, με τις αναδυόμενες χώρες (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα: BRICS) να καταφέρνουν μια εκπληκτική ανατροπή. Οι αναδυόμενες χώρες απέκτησαν μεγάλα πλεονάσματα,

συσσώρευσαν πλούτο, αύξησαν τα βασικά στοιχεία του κρατικού τους ενεργητικού. Όλες αυτές οι θεαματικές μεταβολές και ανατροπές έκαναν τον κόσμο ολόκληρο διαφορετικό. Μπορεί πχ., όλες μαζί αυτές οι χώρες να κατέχουν αμερικανικά δολάρια κρατικού χρέους, που λήγουν φέτος, ίσα με 7.6 τρις. Ευρώ, ωστόσο, οι ΗΠΑ μόνη της έχει αντίστοιχο λήγον χρέος για φέτος ίσο με 2.8 τρις. Ευρώ (Bloomberg).

Πέραν τούτων, για τις χώρες του G7, το κόστος του δανεισμού έχει αυξηθεί κατά περίπου 40% το 2011, με βάση τις σχετικές προβλέψεις που αφορούν τα 10-ετή κρατικά ομόλογα. Δύο χρόνια μετά την κρίση στην χώρα μας, ο πυρήνας της κρίσης, αφού «πέρασε» από διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, κατέληξε εκεί όπου πράγματι ανήκει, στις Βρυξέλες. Ο πόλεμος μεταξύ πολιτικών και τραπεζιτών είναι λυσσαλέα, αδυσώπητη και ουσιώδης στη Βελγική πρωτεύουσα. Η αρχική οικονομική κρίση τώρα πια μετατράπηκε πολιτική κρίση, σε κρίση θεσμών και σε κρίση διακυβέρνησης. Η μάχη στην πρωτεύουσα της Ευρώπης λαμβάνει χώρα πια στην καρδιά τόσο του οικονομικού συστήματος όσο και στο πολιτικό ηγετικό βάθρο της ΕΕ. Το διακύβευμα εξέχων, που «περνά» μέσα από την απάντηση που δίνει ο καθένας μας στο επόμενο ερώτημα: λαοί ή κεφάλαια, κυβερνήσεις ή πιστωτικά ιδρύματα; Η Ευρώπη έχει δυστυχώς μόνο λίγους μήνες να δώσει την τελική απάντηση-λύση στο σημερινό της «πλαδαρό» μόρφωμα και πορεία.

                  Αποτελεί μέγα ερώτημα το γιατί η Ευρωπαίοι αποφάσισαν να παραδώσουν, τον Δεκέμβριο του 2011, τα «οικονομικά κλειδιά» της Ευρώπης στο ΔΝΤ. Δεν ήταν εύκολη νομίζω η απόφαση των Ευρωπαίων πολιτικών να δώσουν 200 δισ. Ευρώ στους τραπεζίτες του ΔΝΤ. Δεν πρεσβεύω, εν τέλει, ότι η Συμφωνία της 9ης Δεκεμβρίου δείχνει ότι η Ένωση θα βρει μια νέα οικονομική ή δημοσιοοικονομική ισορροπία μέσα στο 2012. Πέραν της Ελλάδος, η γενικότερη κρίση της ζώνης του Ευρώ δεν πιστεύω ότι οφείλεται πρώτιστα στα δημόσια οικονομικά της. Οι αρχηγοί των κρατών και κυβερνήσεων δεν έλαβαν κανένα ουσιώδες πολιτικό μέτρο να αντιμετωπίσουν την φανερή κερδοσκοπία των τραπεζιτών, πχ., αρχικώς κατά της ευρωπαϊκής Ελλάδας. Αποφάσισαν το έλασσον δυνατό! Τι μπορούν να ισχυρισθούν οι Τροϊκανοί και οι λοιποί Ευρωπαίοι όταν, ύστερα από 4 χρόνια συνεχούς ύφεσης, το χρέος μας ήδη έχει σχεδόν διπλασιαστεί. Οι ευρωπαίοι πολιτικοί είναι «λίγοι», πολιτικά, έναντι αυτών που «μοχλεύουν» χρήμα «αέρα».

                  Επειδή οι πολιτικοί της Ένωσης δεν μπορούν να συνεννοηθούν, για να κάνουν χρήση των δικών τους  πολιτικών εργαλείων και με την