ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 29/03/1823, ΑΡΧΙΣΕ Η Β’ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥ ΣΗ ΤΟΥ ΑΣΤΡΟΥΣ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ

Γράφει η Σοφία Τ.

29/03, συνήλθε στο Άστρος Κυνουρίας η Β’ Εθνική Συνέλευση. Εξέλεξε ως πρόεδρο του Εκτελεστικού τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, όρισε ως έδρα διοικήσεως την Τρίπολη και κλείνει τις εργασίες της στις 18/04 με τη «Διακήρυξη για την πολιτική των Ελλήνων ύπαρξιν και ανεξαρτησία». Λίγα λόγια για τις Εθνοσυνελεύσεις και τα γεγονότα αυτών. Στις 20/12/1821, ξεκίνησε τις εργασίες της η A’ Εθνοσυνέλευση στην Πιάδα(αρχαία Eπίδαυρος). Σε αυτήν παραβρέθηκαν αντιπρόσωποι από τις περισσότερες επαναστατημένες περιοχές. Η συντριπτική πλειονότητα των «παραστατών» αποτελούνταν από Μοραΐτες, Ρουμελιώτες

και νησιώτες πρόκριτους και κληρικούς. Δηλ. τις προεπαναστατικές ηγετικές ομάδες στις οποίες προστέθηκαν Φαναριώτες και λόγιοι που είχαν καταφτάσει στις επαναστατημένες περιοχές κατά τους πρώτους μήνες της επανάστασης. Ο Δημήτριος Υψηλάντης και οι επιφανέστεροι Ρουμελιώτες και Πελοποννήσιοι οπλαρχηγοί απουσίαζαν. H σημαντικότερη πράξη της εθνοσυνέλευσης υπήρξε το Προσωρινό Πολίτευμα της Επιδαύρου, το 1ο δηλ. σύνταγμα των επαναστατημένων Ελλήνων, στο οποίο προτασσόταν η Διακήρυξη της Aνεξαρτησίας. Το Προσωρινό Πολίτευμα, έργο του Ιταλού B. Γκαλλίνα αποπνέει τις φιλελεύθερες και δημοκρατικές αρχές των γαλλικών επαναστατικών συνταγμάτων(1793 και 1795), και του συντάγματος των HΠΑ(1787). Για την συγκρότηση οργάνων κεντρικής Διοίκησης υιοθετήθηκε ένα πολυκεντρικό μοντέλο με τη σύσταση 2 σωμάτων ετήσιας διάρκειας(Bουλευτικό, Eκτελεστικό), τα οποία είχαν μη επακριβώς καθορισμένες και αυστηρά διαχωρισμένες αρμοδιότητες.H επίσημη αναγνώριση των 3 τοπικών οργανισμών στην Πελοπόννησο, στη Δυτική και στην Α. Στερεά επέτεινε τη σύγχυση μεταξύ των οργάνων της Διοίκησης, την πολυδιάσπαση του πολιτικού πεδίου και την αδυναμία κεντρικού ελέγχου των επαναστατημένων περιοχών(«επικράτεια» του ελληνικού κράτους). Αξιοσημείωτη για την Α’ Εθνοσυνέλευση είναι η απουσία οιασδήποτε αναφοράς στη Φιλική Εταιρεία. Είχε τεθεί οριστικά στο περιθώριο. 2 χρόνια μετά την κήρυξη της επανάστασης στην Πελοπόννησο, τον Μάρτιο του 1823 ξεκίνησαν στο Άστρος Κυνουρίας οι εργασίες της Β’ Εθνοσυνέλευσης. Στο χρόνο μεταξύ της Α’ και της Β’ Εθνοσυνέλευσης οι στρατιωτικές επιτυχίες συμβάδιζαν με την όξυνση των πολιτικών αντιπαραθέσεων. H κατάργηση των περιφερειακών τοπικοδιοικητικών οργανισμών προσέδωσε ισχύ στα όργανα της Διοίκησης καθιστώντας τα κατεξοχήν αντικείμενο πολιτικής διαπάλης. Στο περιθώριο των πολιτικών φατριασμών οι «παραστάτες» της εθνοσυνέλευσης προχώρησαν σε μια περιορισμένης έκτασης συνταγματική αναθεώρηση, με την οποία επιβεβαιώνονταν οι βασικές αρχές του Προσωρινού Πολιτεύματος της Επιδαύρου. Η κατάργηση των 3 περιφερειακών κυβερνήσεων ήταν η σημαντικότερη απόφαση που λήφθηκε στην Β’ Εθνοσυνέλευση. Αυτό σήμαινε ότι τα όργανα της κεντρικής διοίκησης δε θα επιτελούσαν μόνο τη στοιχειώδη επικοινωνία και το συντονισμό της δράσης μεταξύ των επαναστατημένων περιοχών, όπως περίπου συνέβαινε έως τότε. Αποκτούσαν πλέον πραγματική εξουσία. Έτσι, οι διαφορετικές φατρίες και ομάδες