ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΑΚΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤ ΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Γράφει η Σοφία Τ.

Ο Καποδίστριας, βοήθησε, όσο του επέτρεψαν οι συνθήκες (ελληνικές παθογένειες και Μ. Δυνάμεις) το νέο ελληνικό, ας πούμε, κράτος. Σα σήμερα, 07/02/1828, άρχισαν οι προσπάθειες ίδρυσης τακτικού στρατού. Μια ιδέα που ξεκίνησε από την κήρυξη της Επανάστασης. Ως τότε οι πατριώτες, σε αντίθεση με την «νεωτερική» άποψη των κυβερνώντων-υπαλλήλων της τρόικα, λόγω έλλειψης εκπαίδευσης και πειθαρχίας, δεν μπορούσαν να αποτελέσουν υλικό τακτικού στρατού. Ήταν μαθημένοι, σε όλη την Τουρκοκρατία, στις τακτικές των

κλεφτών και των αμαρτωλών, τακτικές όμως, καθώς οι συνθήκες και η εποχή άλλαζε, ξεπερασμένες. Σημαντική η προσφορά στην προσπάθεια για ίδρυση τακτικού στρατού ήταν οι Έλληνες αξιωματικοί διαφόρων ευρωπαϊκών στρατών, που πρόσφεραν την τεχνογνωσία τους. Μαζί τους ήρθαν στην επαναστατημένη Ελλάδα και Ευρωπαίοι αξιωματικοί, που θαύμαζαν τον Αγώνα των Ελλήνων για ελευθερία. Μεγάλη προσφορά στο εγχείρημα ήταν η άφιξη του Δημητρίου Υψηλάντη από την Μολδαβία στην Πελοπόννησο με τον Ιερό Λόχο(ίδρυση 03/03/1821). Αυτός, οργάνωσε, προσπάθησε τουλάχιστον, στρατό στην Καλαμάτα, κατά τα πρότυπα του αδελφού του Αλεξάνδρου. Στην Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου(09/01/1822), ο εκλεγμένος Πρόεδρος της 1ης Ελληνικής Κυβέρνησης Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, πρότεινε στο Βουλευτικό σχέδιο «Περί Οργανώσεως του Στρατού». Το σχέδιο έγινε δεκτό(01/04/1822) και έγινε η βάση της μετέπειτα στρατιωτικής οργάνωσης. Το σώμα διαλύθηκε όμως, ελλείψει πόρων και οι στρατιώτες του έγιναν άτακτοι στρατιώτες. Το 1823 δεν υπήρχαν πόροι για δημιουργία στρατού και μόνο μετά το δάνειο με την Βρετανία το 1824 έγιναν κινήσεις σ’ αυτό το θέμα. Ο στρατός ενισχύθηκε(1825) με νόμο «Περί Απογραφικής Στρατολογίας» με την συμβολή και του Γάλλου φιλέλληνα συνταγματάρχη Charles Fabvier(Φαβιέρος ελληνιστί). Ο τακτικός στρατός έφτασε τότε, με τις κινήσεις φιλελλήνων αξιωματικών, τα 400 άτομα, που έλαβαν τις σημαίες του 1822. Ο Καποδίστριας, με την άφιξή του στην Ελλάδα(06/01/1828), έκανε προσπάθεια οργάνωσης Τακτικού Στρατού. Οργάνωσε «Πολεμικόν Συμβούλιον» (23/01/1828), γιατί, κατά αυτόν, μόνο έτσι θα μπορούσε να πετύχει το εγχείρημα, και συγκρότησε «Γραμματεία επί των Στρατιωτικών και Ναυτικών Υποθέσεων». Μετά ο Κυβερνήτης προσπάθησε να οργανώσει τα άτακτα στρατεύματα(η 2η προσπάθεια γι’ αυτό από την εποχή του Αγώνα). Συγκέντρωσε αυτές τις δυνάμεις στα Μέγαρα και την Ελευσίνα, όπου έδωσαν όρκο και έλαβαν από τον Καποδίστρια τις σημαίες τους(16 και 26/04/1828). Συνέβαλαν αποφασιστικά στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της Στερεάς Ελλάδας. Οι άτακτοι δεν είχαν ενιαίο οπλισμό στην Επανάσταση. Σταδιακά άρχισε να χρησιμοποιεί λογχοφόρα τουφέκια και από τον Σεπτέμβριο του 1825 άρχισε να λειτουργεί εργαστήριο επισκευής παλαιών όπλων. Στις 29/01/1829, άρχισε να λειτουργεί «Οπλοστάσιον», για την κατασκευή βλημάτων πυροβολικού και πυρομαχικών, υπό τον Γάλλο φιλέλληνα Arnaud και στην συνέχεια τον συμπατριώτη του Bourcher. Οι εκπαιδευτές του στρατού, Γάλλοι κυρίως προσπάθησαν να δώσουν σ’ αυτό