Στο περιθώριο του eurogroup…

Του Μιχάλη Τζανάκη

Σοκ προκαλεί η είδηση ότι Ολλανδός επόπτης άφησε την τελευταία πνοή του λίγες ώρες μετά τον ξυλοδαρμό του από ανήλικους ποδοσφαιριστές σε αγώνα επιπέδου νέων.
Ο 41χρονος βοηθός διαιτητή Richard Nieuwenhuizen, δέχθηκε μπουνιές και κλωτσιές από πολλούς παίκτες της ομάδας του Άμστερνταμ Nieuw Sloten και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου λίγες ώρες αργότερα ξεψύχησε με τα αίτια να μην έχουν γίνει ακόμα γνωστά.
Οι Ολλανδικές αρχές προχώρησαν στη σύλληψη τριών νεαρών

ποδοσφαιριστών ηλικίας 15-16 ετών.
«Είναι απολύτως εξωφρενικό ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συνέβη σε ένα ολλανδικό γήπεδο»,
δήλωσε σοκαρισμένη η Υπουργός Αθλητισμού της Ολλανδίας, Edith Schippers. (Πηγή cretalive)
Με το παραπάνω περιστατικό θα έπρεπε ν ασχολούνται οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι κι όχι με τις εκθέσεις των οικονομικών Οίκων για την πιστοληπτική ικανότητα της α ή β χώρας. Η Ευρωπαϊκή κοινωνία φαίνεται τελικά να «συγκλίνει» μόνο στις παθογένειες της, που απειλούν ευθέως την κοινωνική συνοχή, αντί να προάγει τον πολιτισμό και τις ανθρωπιστικές αρχές της. Στο «λερωμένο» και «αμαρτωλό» χαλί που έστρωσαν φαίνεται εκεί ακριβώς ν αναπαύονται σήμερα, πλέον. Η βία κυριαρχεί παντού. Στους δρόμους, στα σχολεία, στα γήπεδα, στα οικογενειακά καταλύματα, στους εργασιακούς χώρους. Βία έσπειραν, βία θερίζουν οι πολιτικοί και κοινωνικοί ταγοί, που πρόταξαν τον υλικό ευδαιμονισμό, την τεχνολογική έπαρση έναντι της ανθρωπιστικής αλληλεγγύης και της πνευματικής επάρκειας.
Ο άνθρωπος τον 21ο αιώνα γεννιέται και μεγαλώνει σ ένα περιβάλλον απόλυτα βίαιο. Βία στην τηλεόραση, βία στον κινηματογράφο, βία στον αθλητισμό, βία στα παιδικά παιγνίδια, βία στην οικογένεια του, βία απ τους νόμους του κράτους του προς κάθε αναξιοπαθούντα, ατέλειωτη βία από τους πάντες και τα πάντα.
Πριν έναν ακριβώς χρόνο βρέθηκα περαστικός απ την Ολλανδική πρωτεύουσα κι αυτό που με ξάφνιασε, δεν ήταν τα γνωστά coffee-shops ή τα sex-shops που εκ των προτέρων γνώριζαμε τη διάδοση τους στην πόλη, αλλά οι απίθανες «παραστάσεις» των υπαίθριων «καλλιτεχνών», στα κεντρικότερα σημεία της πρωτεύουσας της Ολλανδίας, από τερατόμορφες φιγούρες ντυμένες βαμπίρ και φρικτών παρωδιών από σκηνές θρίλερ, που-υποτίθεται- «ψυχαγωγούσαν» με την παρουσία τους, τους χιλιάδες περαστικούς απ τους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Βία, λοιπόν, και στην καθημερινή οικογενειακή βόλτα στο κέντρο της πόλης. O tempora, o mores θα μπορούσε να σκεφτεί οποιοσδήποτε αντικρίζοντας το νοσηρό θέαμα.
Δυστυχώς, περιστατικά όπως τα παραπάνω δεν είναι αυτοφυή σε μια κοινωνία. Είναι αποτελέσματα απρονοησίας, ελλειμματικής παιδείας-αγωγής, αλλά κυρίως της υποκριτικής στρέβλωσης αξιών και ιδανικών, όπως της ελευθερίας, της δημοκρατίας και τα συναφή.
Η Ευρώπη της φιλόδοξης ΕΕ καταλήγει σε κακέκτυπα κοινωνιών, αγόμενων και φερόμενων από το φως των πινακίδων νέον, πάσης φύσεως πολυεθνικών, που αναζητούν απλά «καταναλωτές» των προϊόντων τους. Στο βωμό αυτού του υψηλού στόχου, κάποιες χιλιάδες νέοι