Τα παιδιά του Σικάγο: “Angelsfallfirst”

Γράφει ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΠΟΥΦΕΣΗΣΚατά τη διάρκεια των δεκαετιών ’90ς και 2000, είδαμε μια πληθώρα δημοσιευμάτων να υλοποιούνται ιδεολογικά και να τοποθετούνται μέσα στο πλαίσιο του λεγόμενου «New Age», που δεν είναι άλλο από το γνωστό κύμα φρενίτιδας γύρω από τη συνομωσιολογία και τον εσωτερισμό. Δημοσιεύσεις περί του μεταφυσικού βέβαια, πάντα υπήρχαν, ορισμένες εκ των οποίων στάθηκαν και στέκονται ακόμα στο μεταίχμιο της επιστημονικής επιβεβαίωσης, αλλά, ως φαίνεται, με αφορμή τον ερχομό της νέας χιλιετίας και τα διάφορα ευφάνταστα σενάρια περί καταστροφής του κόσμου, η συνομοσιωλογική υποκουλτούρα όχι μόνο επικράτησε, αλλά έγινε και lifestyle. Όπως «Αβραάμ γέννησε τον Ισαάκ» κατά την Παλαιά Διαθήκη, έτσι η λεγόμενη «αποκαλυπτική λογοτεχνία» γέννησε την συνομωσιολογία επί παντός επί στητού, η οποία με τη σειρά της γέννησε.τον Dan Brown. Τα τελευταία 20 χρόνια έχουν ειπωθεί απίστευτες γελοιότητες, οι οποίες εν τούτοις βρήκαν απήχηση στις μάζες, ντυμένες πάντα με το πέπλο της «φώτισης», των «εναλλακτικών κοινωνιών», την «αγγελολογία» εν γένει και φυσικά «το Σύμπαν που αντικατέστησε τον δημιουργό του». Ορμώμενος κάποιος από αυτή την συσσώρευση ευτελών αναγνωσμάτων στην αγορά, δικαιολογημένα ενδέχεται είτε να τα ασπαστεί όλα είτε να τα απορρίψει όλα. Το τελικό συμπέρασμα του «Μέσου Πολίτη των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών» ενέχει εν τέλει την μοναδική θεωρία συνομωσίας, εκ των αναγκών της εφαρμογής της οποίας, πλούτισαν καιροσκόποι όπως ο Dan Brown. Έτσι, καταλήγοντας κάποιος στο “Oscar Wilde” τύπου συμπέρασμα, κάθε τέχνη είναι εντελώς άσκοπη, κατ’επέκτασην και κάθε θεωρία του είδους είναι και αυτή με τη σειρά της εντελώς άσκοπη, αποστασιοποιείται από την ευθύνη της διατήρησης της τάξης και των κοινωνικών αξιών. Κατά παράδοξο τρόπο, το ίδιο συμβαίνει και με εκείνον που έχει ως πυξίδα του το οποιοδήποτε υπερβατικό και άνευ βάσεως θεώρημα, το οποίο είναι προϊόν της υπερεκμετάλλευσης των ιδεών εκείνων, οι οποίες πουλάνε (υπογραφή laissez faire). Στην πρώτη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με έναν πολίτη φαινομενικά δισδιάστατο, αποστασιοποιημένο από την ιδέα της ύπαρξης άλλων οντοτήτων, διαστάσεων, κόσμων, θεοτήτων, εκπτώτων υπάρξεων, μυστικών κυβερνήσεων από εξωγήινους κ.ο.κ, ενώ στη δεύτερη έχουμε να κάνουμε με έναν φαινομενικά «Πεφωτισμένο Πολίτη», ο οποίος δεν θέλει να κρίνει, πόσο μάλλον, να αλλάξει τα τεκταινόμενα, καθότι δεν επιθυμεί την ύβρη απέναντι στην υπεραξία που υπηρετεί. Οι δεκαετίες του ’90 και 2000 αναδιάρθρωσαν τις κοινωνίες κάνοντας μαζική πλύση εγκεφάλου στους πολίτες, οι οποίοι χωρίστηκαν στους αφυπνισμένους και στους μη αφυπνισμένους, δηλαδή στους ατάραχους και τους «παραμυθατζίδες», κατά την καθομιλουμένη. Όσο απίστευτο και αν ακούγεται όμως, όσο κλισέ, τετριμμένο και ανάξιο λόγου, τελικά υπάρχει συνομωσία και ο λόγος που δεν την αντιληφθήκαμε εξ αρχής ήταν διότι ενώ περιμέναμε τον δάσκαλο του Ζεν να μας διαφωτίσει, αναθεωρώντας και διαλύοντας υπεραξίες και ιστορικές δομές, εντούτοις δεν αναλύσαμε αρκετά το τι εστί χρήμα και τι έγινε κατά τ