Τιμωρία και έγκλημα

Μόνος του ζούσεκαι προσπαθούσενα γίνει καλύτεροςμόνο του λάθοςήταν το πάθοςγια την τελειότηταζούσε στον πόνοκι ήθελε χρόνογι’ αυτή την προσπάθειαέβλεπε γύρωτο ψέμμα να είναιμόνος κυρίαρχοςγι’αγάπη μιλούσανκι ήταν το μίσοςτο μόνο συναίσθημαισότητα θέλανμα πιο ίσοι απ’ τους άλλουςήσαν εκείνοι που φώναζανγια ελευθερία παλεύαναυτοί που τον κόσμοπιο πολύ σκλάβωνανδικαιοσύνη φωνάζανόσοι στον κόσμοήταν πιο άδικοιγια ειρήνη μιλούσαναυτοί που εφέρνανστον κόσμο τον πόλεμοο χρόνος περνούσεκαι κείνος γινότανόλο καλύτεροςοι γύρω τον βλέπανκαι τον λυπόντανκαι τον κορόιδευανμα τους πονούσεπου αυτός μπορούσενα μην τους μοιάζειτα καταφέρανκαι τον εκλείσανσ’ ένα τρελάδικο… Γιώργος ΚαλαμαράςΑύγουστος, 2000Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ