Το αληθινό δίλημμα των εκλογών

Του Ηλία Καραβόλια, 12/4

Τουλάχιστον σε ένα πράγμα θα συμφωνήσουμε σχεδόν όλοι: ο Παπαδήμος πρόλαβε τον δικομματισμό και σαν εξωκοινοβουλευτικό πρόσωπο, σαν μια προσωπικότητα δήθεν ανιδιοτελής από την διαιώνιση του κομματικού είδους των παρασιτικών πολιτικάντηδων, εισέρχεται εντυπωσιακά στην καθημερινότητα μας με δίλημμα που απευθύνεται στην τσέπη μας: ευρώ ή δραχμή;

Μάλλον δεν ήταν αρκετά ειλικρινής όταν έλεγε ‘Δεν είμαι πολιτικός…’.

Μοιάζει να έχει υψηλό πολιτικό ένστικτο αυτοσυντήρησης , σε ένα κατεστημένο διακυβέρνησης ( ή μάλλον ‘κυβερνησιμότητας’) της εποχής. Με το ‘νομισματικής’ φύσεως δίλημμα του για τις εκλογές, έχοντας την στάμπα του ακομμάτιστου τεχνοκράτη, νομίζω ότι θέλει να κερδίσει το
στοίχημα που βάζει για την υστεροφημία του, περισσότερο από την διατήρηση της πρωθυπουργικής θέσης.

Είναι προφανές ότι συγκεκριμένα ΜΜΕ ,άρα και συγκεκριμένα τραπεζικό-κατασκευαστικά και εκδοτικά συμφέροντα θα ‘παίζουν’ τον δικομματισμό και την ‘επιτυχή’ συγκυβέρνηση .

Δεν θα τολμήσω καμία πρόβλεψη, αλλά πέρα και πάνω από την συγκυρία κατάρρευσης του κομματικού σκηνικού, ένα είναι δεδομένο : η ελληνική κοινωνία είχε ανάγκη από ένα ‘πληθωρισμό πολιτικής’, έστω και αν δεν ακούγονται ουσιαστικά πράγματα, ρεαλιστικές προτάσεις και ουσιώδης λόγος.

Από-ιδεολογικοποιημένοι ψηφοφόροι που αντιλαμβάνονται την αλαζονεία Βενιζέλου, δεν μπορούν να ελπίζουν σε έναν κρυφο-αλαζόνα με νεφελώδες πλαίσιο πολιτικής(Σαμαράς) ούτε σε μικρούς ηγεμονίσκους που συσπειρώνουν διαμαρτυρόμενους από τις μεγάλες μήτρες( ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΚΚΕ)

Πριν λοιπόν προλάβει να γίνει ,στα μάτια του κόσμου, πολιτικός της σειράς, ο κος Παπαδήμος δεν αποδεικνύεται αλαζόνας και επιρρεπής στην διατήρηση της καρέκλας αλλά το αντίθετο: μοιάζει να είναι διορατικός και καλά καταρτισμένος στην διαχείριση εντυπώσεων, άνθρωπος με επίγνωση των ορίων εξουσίας και επικοινωνιακής αποδοτικότητας. Με αυτά τα δεδομένα, νομίζω ότι δημιουργείται μια δυναμική αυτοεκπληρούμενης προφητείας, στο παίγνιο των εκλογών και στα υπόγεια ρεύματα της πολιτικής.

Θα γίνω πιο συγκεκριμένος: ο Παπαδήμος, ο άχρωμος διαχειριστής προβάλλεται ως εκείνος που κρατά ζωντανή την χώρα, με μολύβι, χαρτί και πειθώ προς τους ξένους, μπορεί να διεμβολίσει πολύ δυνατά τον ξεφτισμένο πλέον δικομματισμό. Ίσως δυνατότερα από τις νέες κομματικές ομάδες που ξεφύτρωσαν σαν τα μανιτάρια…
Άρα το αποτέλεσμα των εκλογών, θα έχει μέσα του το δίλημμα Παπαδήμου. Μάλλον ουδείς θα δεχθεί πλέον να συνταχθεί με την προοπτική ‘δραχμοποίησης’ της οικονομίας, ουδείς θα σταθεί απέναντι στο δίλημμα Ευρώπη ή Βαλκάνια.

Οι Έλληνες όμως θα ψηφίσουν αφού ξαναδούν τα χρέη τους, τους μισθούς ,τις συντάξεις, τα έξοδα για τα παιδιά τους. Και αυτοί οι λογαριασμοί, είναι σε ευρώ. Αν κάποιος τους εξηγούσε ότι η αξία των οφειλών τους μειώνονταν και η αξία των εισοδημάτων τους αυξάνονταν με ένα νέο νόμισμα ή με το παλιό μας, ίσως να μην άκουγαν τον Παπαδήμο και τα δύο κόμματα εξουσίας…

Το στοίχημα πλέον παίζεται στο ν