Το μπάχαλο δεν έχει τελειωμό

Όπου να στρέψεις το βλέμμα σου η Ελλάδα σε πληγώνει. Από τα καθημερινά μέχρι τις πολιτικές αποφάσεις των πολιτικών μας που καθορίζουν το βιοτικό μας επίπεδο και την καθημερινότητα. Όσο δυνατοί πολιτικο-οικονομικά αισθάνονται κάποιοι μέσα σ’ αυτό το πολιτικό σύστημα, ικανοποιούν τις πολιτικές τους ορέξεις και λογαριασμό δεν δίνουν και ας δηλώνουν για το θεαθήναι την «αμαρτία τους», το κακό, όμως, έχει γίνει. Σειρά έχουν οι επόμενοι επαγγελματίες πολιτικάντηδες.

Επιθυμεί η κυβέρνηση να ορμίσει στα πορτοφόλια των εξαθλιωμένων

πολιτών και στα γνωστά υποζύγια, για να συμπληρώσει το πακέτο των οικονομικά δυνατών – διεθνών και ντόπιων τοκογλύφων, το πραγματοποιεί.

Οι συνεχείς συσκέψεις των αρχηγών της τριτοκομματικής συγκυβέρνησης, η επίσκεψη της καγκελαρίου Μέργκελ και οι συζητήσεις για την επιμήκυνση, είναι το

«επικοινωνιακό περιτύλιγμα» της ληστείας. Η κυβέρνηση κερδίζει πολιτικό χρόνο επιβίωσης σε βάρος του χρόνου επιβίωσης του λαού.

Δόσεις – δάνεια, που φεύγουν από τράπεζες και επιστρέφουν πάλι στις τράπεζες ( νέες φούσκες ) και βάρβαρα μέτρα ( ζεστό χρήμα ) που θα πληρώνει ο λαός, θα εναλλάσσονται στο νέο παιχνίδι, που έχει στηθεί μέχρι τελικής πτώσης της κοινωνίας.

Ακόμη και χαράτσι στο θάνατο, σκέφτηκαν τα αρρωστημένα μυαλά, στην εποχή της ηλεκτρονικοποίησης και του λογισμικού, για το καλό μας φυσικά, για την εξυπηρέτηση του διαχρονικού γραφειοκρατικού συστήματος, των ωφελημένων συντεχνιακών ομάδων.

Όποια πιεστική, εύρωστη και «αυτόνομη» συντεχνία του πελατειακού συστήματος θίγεται, ακόμη και στα προνόμιά της ( εδώ ισοπεδώθηκαν βασικές ανάγκες ), «κλείνει το μαγαζί» και πετάει το λογαριασμό στους πολλούς και αδύναμους, κατά τα πρότυπα της κυβέρνησης. Τα προνόμια παραμένουν αλώβητα για τους δυνατούς.

Ο απλός πολίτης νιώθει γύρω του την απειλή απ΄ όλες τις συμμορίες και τα τρωκτικά. Δεν μπορεί να φυλαχθεί από τίποτα και από κανέναν. Του είπαν οι κυβερνώντες, για να διαφυλάξουμε την κοινωνική συνοχή και να ανακουφιστεί άμεσα μισό εκατομμύριο συμπολιτών μας, δεν θα κάνουμε άλλες μειώσεις μισθών, συντάξεων, δεν θα επιβάλλουμε άλλους φόρους, θα επαναδιαπραγματευθούμε την αποκατάσταση των αδικιών, την αποκατάσταση των πολυτεκνικών επιδομάτων, την αποκατάσταση των περικοπών στα ειδικά προβληματικά μισθολόγια και την επιστροφή των πολύ χαμηλών συντάξεων στα επίπεδα του 2009.

Αντίθετα στην πράξη το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα, με το ανύπαρκτο κοινωνικά κράτος, κόβει από χαμηλοσυνταξιούχους τη σύνταξη τους, τα ελάχιστα κοινωνικά επιδόματα που απόμειναν και αφήνει συνταξιούχους με 2 και με 3 συντάξεις και τι συντάξεις. Οι ψήφοι είναι πάντα ψήφοι, ιδιαίτερα των εύρωστων οικονομικά κοινωνικών ομάδων, είχαν και έχουν άλλο ειδικό βάρος, γι’ αυτό και τα δωράκια κατά καιρούς.

Συλλαμβάνει μετά από δεκαετίες, μαϊμού συντάξεις επιδόματα και αφήνει ατιμώρητους τους υπεύθυνους, που εξυπηρετούσαν τα πελατειακά κυκλώματα. Μόνιμη επωδός των πολιτικά υπευθύνων, «από το θα μπει βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο»