Το χρέος της ηγεσίας…

Του Δημήτρη Γαρούφα*

Αφορμή για το σημερινό σημείωμα ήταν η επίσκεψη φίλου  που στα 52 του, με παιδιά που σπουδάζουν , χρεωμένος μέχρι το λαιμό, ζει με  το φόβο της ανεργίας   λόγω επικείμενης  μείωσης προσωπικού στο εργοστάσιο που εργάζεται.
        ΄Αρχισα να του λέω ότι ζούμε δύσκολες μέρες κι΄ ότι  πρέπει να αγωνιστούμε για να έλθει καλύτερο  αύριο αλλά με διέκοψε λέγοντας : «Θα σου πω κάτι κι΄ αν έχεις το θάρρος γράψ΄το. Ο πολιτικός κόσμος προκαλεί με την συμπεριφορά του και   δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα.  Δες εδώ(μου έδειξε δημοσίευμα ): σωστά    επαινεί τον  Σαμαρά 

γιατί ήρθε  στην Θεσσαλονίκη αεροπορικώς  ταξιδεύοντας στην οικονομική θέση για να στείλει  μήνυμα  λιτότητας. Αλλά το μήνυμα του αποδυναμώνεται  γιατί, όπως γράφει  παρακάτω,  στην ίδια πτήση Βουλευτής του από τη Β. Ελλάδα ταξίδευε στην πρώτη θέση ενώ παραδίπλα αναφέρει   κομματικά  στελέχη  που έκαναν διακοπές  σε πολυτελή θέρετρα της Ευρώπης  …βλέπεις κάποιοι  δεν θέλουν μόνο να περνούν καλά αλλά φροντίζουν(μέσω διαρροών..) να ενημερώνουν και τους άνεργους   πόσο καλά περνούν οι έχοντες.. Πως μπορούν αυτοί να νιώσουν τον πόνο μου  και να με  εκπροσωπούν;».
       Η παρατήρηση του με συγκλόνισε, παρ ότι λίγο άδικη για κάποια από τα πρόσωπα που ανέφερε το δημοσίευμα, γιατί από ένστικτο  εντόπισε το πρόβλημα.
        Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς μετρά πολύ το παράδειγμα της ηγεσίας με την ευρεία έννοια. Οι πολιτικοί αρχηγοί, Βουλευτές και κάθε λογής κομματικοί η συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι έχουν χρέος να λειτουργούν καθημερινά  ως «λυχνία επί όρους κειμένη»  με αίσθηση μέτρου, δίνοντας τον τόνο λιτότητας και υπευθυνότητας και με εμφανή συμμετοχή   στις θυσίες .Σε μια εποχή που φτάσαμε  να φορολογείται μέχρι και η σύνταξη των 360 Ευρώ μηνιαίως που παίρνουν οι συνταξιούχοι αγρότες, δεν νοείται  παροχή διπλής σύνταξης σε Βουλευτές και Δημάρχους ούτε η παροχή επιπρόσθετης αμοιβής σε Βουλευτές για να συμμετέχουν σε συνεδριάσεις επιτροπών της Βουλής ούτε(κυρίως αυτό) η προβολή πολυτελούς ζωής…
            Θα πει κάποιος ότι κι΄ αν κοπούν αυτά δεν σώζεται η Ελλάδα. Βεβαίως δεν σώζεται από αυτά η Ελλάδα αλλά  η περικοπή  θα ήταν πράξη υψίστης συμβολικής σημασίας που θα  έδινε   τη δυνατότητα στους πολιτικούς   να έχουν αξιοπιστία και επαφή με τους πολίτες  και λειτουργώντας σαν ηγέτες να μπορούν να συνεγείρουν τους πολίτες  και να τους πείσουν να αγωνισθούν για το καλύτερο αύριο.  Τώρα ,όπως πάμε, φοβούμαι ότι αναπότρεπτα  θα οδηγηθούμε σε ενίσχυση και  περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση των άκρων με κίνδυνο κλυδωνισμού και  του πολιτεύματος.
* Δικηγόρος-πρώην πρόεδρος Δ.Σ.Θ. Το άρθρο δημοδιεύθηκε(11-1-12) και στον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ.

Filed under: ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ