ΤΟ Μ Α Τ Ρ Ι Ξ

Γράφει ο Ευάγγελος Βαρελίδης

Η μοναδική μου μάχη είναι με το Μάτριξ και αυτούς που το υπηρετούν. Η μόνη μου ανάγκη είναι η πλήρης αποσύνδεση από αυτό και η ελευθερία. Ο αποπρογραμματισμός του νου είναι η μοναδική δουλειά μου.
Δεν έχω ακόμα γνωρίσει κανέναν που να το έχει επιτύχει αυτό. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν αποδεσμευτεί, όταν απλά αντικαθιστούν τον έναν κανόνα με άλλον, μια πεποίθηση με άλλη και μια αντίδραση με μια άλλη. Πόσο αξιολύπητα αδαείς είναι! Απλά κοροϊδεύουν τον εαυτό τους μεταθέτοντας πράγματα επιφανειακά, βλέποντας διαφορετικές οπτικές του ίδιου έξυπνου, πολυδιάστατου

συστήματος, με τα άπειρα ολογράμματα του.
Μπορείς να το αντιληφθείς αυτό, μόνο αν είσαι αρκετά θαρραλέος να μετακινείσαι, να αλλάζεις οπτικές, να εξερευνάς χωρίς την ανάγκη να υπερασπίζεσαι ή να κρατιέσαι από οτιδήποτε νομίζεις ότι ξέρεις.
Τότε έρχεται η κατακλυσμιαία συνειδητοποίηση ότι τα πάντα είναι αντιλήψεις, ότι ποτέ δεν έχεις βρεθεί ουσιαστικά «έξω» από τη μηχανή, απλά έχεις δει και έχεις βιώσει πολλά κομμάτια προγραμματισμού, μέσαστο ίδιο το πρόγραμμα. Ευρύτερες αντιλήψεις ίσως, αλλά παρ’ όλα αυτά, αντιλήψεις.
Όλα όσα αντιλαμβάνεσαι, νομίζεις ότι γνωρίζεις και βιώνεις, είναι μέρος του Μάτριξ. Το Μάτριξ βρίσκεται στο νου σου. Δεν μπορείς να δραπετεύσεις από αυτά που βιώνεις και αντιλαμβάνεσαι. Είσαι συν-δημιουργός και παράλληλα προστάτης του προγράμματος.
Όλα όσα θεωρείς «φυσιολογικά» σε σκλαβώνουν. Το σύστημα στο κεφάλι σου σε υπνωτίζει με συνήθειες: χιλιάδες λεπτομέρειες της καθημερινότητας σου που έχεις εκπαιδευτεί να αγνοείς. Κανόνες επί κανόνων που νομίζεις ότι είναι φυσιολογικό να υπακούς. Δεν έχει σημασία πόσο «θετικά» είναι όλα αυτά που υπηρετείς. Στην πραγματικότητα, το «θετικό» σε κρατάει ακόμα πιο υπνωτισμένο παρά το «αρνητικό». Το πρόγραμμα θρέφεται από τους θετικούς, καλούς, ηθικούς ανθρώπους-μηχανές, οι οποίοι είναι εντελώς τυφλοί στη συνεισφορά τους στο διπολισμό.

Δεν «μαθαίνεις» τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να μάθεις αυτό που ήδη γνωρίζεις. Αποκαλύπτεις τον Εαυτό σου, όταν έχεις αποκηρύξει και απαλλαγεί από τη μηχανή που λανθασμένα πάντα πίστευες ότι ήσουν εσύ. Αλλά αυτό είναι καθολικός πόλεμος, ένας πόλεμος που δεν είσαι προετοιμασμένος ούτε εξοπλισμένος να αναλάβεις. Πολλοί έχουν προσπαθήσει, πολλοί ακόμα θα το επιχειρήσουν, αλλά είναι λίγοι, ελάχιστοι, αυτοί που το έχουν καταφέρει, να κερδίσουν τον πόλεμο – όχι μόνο μερικές μάχες (μόνο και μόνο για να συμμορφωθούν πάλι, με μια αξιολύπητη στάση ανωτερότητας).
Μη ζητάς αυτό που δεν είσαι έτοιμος να αναλάβεις. Και μη ζητάς από τυφλούς να σε οδηγήσουν σε αυτό που δεν έχουν οι ίδιοι δει. Κανείς δεν αναλαμβάνει αυτόν τον πόλεμο χωρίς προετοιμασία ή χωρίς ένα πραγματικό οδηγό που θα συμμετέχει μαζί του στις μάχες, αντί να κάθεται απ’ έξω ως θεατής.
Η προετοιμασία είναι και η μύηση σου, η περίοδος δοκιμασίας για τις πιο δύσκολες μάχες που βρίσκονται μπροστά σου, τις οποίες πρέπει να παλέψεις με τον εαυτό (εγώ) σου, για τον Εαυτό σου, για κανέναν άλλον κ