Το σύνταγμα πια είναι μόνο μια πλατεία στην Αθήνα….

Γράφει η ΣοφίαΣτην «σύγχρονη» Αθήνα, μετά την Επανάσταση του 1821, οι Μ. Δυνάμεις της εποχής εκείνης αποφάσισαν για την δημιουργία του παλατιού και του περιβόλου του. Όπως είχαν αποφασίσει για την χώρα-δημιούργημα των τραπεζών τους από την αρχή του Αγώνα αλλά και για το πότε αυτός θα τελειώσει και τι μορφή θα έχει το νέο «κράτος». Αφορμή για το κείμενο αυτό είναι η σημερινή επέτειος(25/05) της παράδοσης της νεότερης Ελλάδας στους τοκογλύφους(1832). Η κρατική προπαγάνδα το ονομάζει «ανακήρυξη της χώρας σε βασίλειο». Αυτό το μόρφωμα έκλεψε την ιστορία της Ελλάδας, της χώρας του φωτός(ετυμολογία λέξης «Ελλάς»). Έκλεψε και κακοποίησε και τα επιτεύγματά της, γιατί ζήλευε προφανώς και τα σιχαινόταν, καθώς δεν θα τους επιτρεπόταν αν ζούσαν εκείνα τα ένδοξα χρόνια ούτε έξω… από την αρχαία Αγορά(πολιτικό κέντρο αρχαίας Αθήνας) να πατήσουν, όχι να συμμετάσχουν στα κοινά. Πιο πολύ από όλη την φερνή(= προίκα) της αρχαιότητας, μίσησε και ήθελε να ξεφορτωθεί ήταν η Δημοκρατία. Πλέον αυτή ίσχυε μόνο στα βιβλία. Αυτό το παρακράτος-αρχαιοκάπηλος ήταν και είναι εξαρτημένο σα πρεζόνι τελευταίας διαλογής από τις ξένες αυλές, στην αρχή της ύπαρξής του της Ευρώπης και λίγο πιο πρόσφατα των ΗΠΑ. Οι τελευταίες επίσης άγονται και φέρονται από τοκογλύφους και επιχειρηματίες. ΚΑΝΕΝΑΣ «ηγέτης» από τις απαρχές των νεότερων χρόνων δεν ήταν ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ. Απλά κάποιοι ήξεραν από διαπραγματεύσεις και είχαν περισσότερα «προνόμια» και γι’ αυτό και πιο «ισχυρά» κράτη, που έκαναν ό,τι ήθελαν τα άλλα, όπως η Ελλάδα. Οι «προστάτες» μας, λοιπόν, για να κολακέψουν τους τοποτηρητές τους στην Αθήνα, μετέφεραν σ’ αυτήν την πρωτεύουσα του νεοελληνικού «κράτους». Από την αρχή της «πολιτικής» τους δράσης αυτά τα παράσιτα της Δύσης, έδειξαν την εξάρτησή τους και την ανικανότητά τους. Επειδή ήταν τόσο εξαρτημένοι από την εύνοια του τοκογλύφου, θυσίαζαν τα πάντα. Εκτός από τον πλούτο και τους ανθρώπους. Για να ζεις έπρεπε να ρεζιλευτείς και να μάθεις να ζεις παρασιτικά από τους ανθρώπους που δεν ήθελαν να χάσουν την αυτονομία τους, το μόνο πολύτιμο αγαθό πάνω τους. Όσο πιο σκουλίκι γινόσουν τόσο γέμιζε το πορτοφόλι και μπορεί να έπιανες και εσύ καρέκλα. Το κέντρο αυτού του προτεκτοράτου ορίστηκε, όχι η Ακρόπολη, αλλά ένα μεγάλο παλάτι με μια πλατεία. Μετά από κάποια χρόνια που φανερώθηκαν ΟΛΕΣ οι αδυναμίες διακυβέρνησης στην Ελλάδα, οι πολίτες, αγανακτισμένοι από την διάψευση των ελπίδων τους για ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μετά την Επανάσταση, συγκεντρώθηκαν έξω από την πλατεία των Ανακτόρων και ζητούσαν αυτό που στην Ευρώπη είχε δοθεί(άλλο αν η εφαρμογή δεν ήταν πάντα σίγουρη): ΣΥΝΤΑΓΜΑ(= σύνολο νόμων που ορίζουν την λειτουργία του κράτους). Όλη η αγανάκτηση προήλθε από την καταλήστευση των δημόσιων πόρων, ελάχιστοι και προερχόμενοι από δάνεια ευρωπαϊκά, και την επιτήρηση Ευρωπαίων τοκογλύφων(1843). Το σύνταγμα δόθηκε, με τους όρους όμως των ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ κυβερνητών μας. Και η πλατεία έξω από το παλάτι ονομάστηκε Πλατεία Συντάγματος. Δυστυχώς όμως η τραγωδία «ΧΡΕΟΣ» στην Ελλάδα δεν έχει σταματήσει