Το τέλος της Δημοκρατίας

Γράφει ο Τρελλάκιας

Πάντα πίστευα στην ανάγκη της Δημοκρατίας αλλά κυρίως στις ιδέες που περικλείει το πολίτευμα αυτό. Πάντα θεωρούσαμε πως η ουτοπία της Μεταπολίτευσης ήταν τα ιδανικά χρόνια της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Ήταν; Μπορεί σήμερα κάποιος να μιλήσει για την ιδανική στιγμή της νεότερης πολιτικής ιστορίας;

Ο Ελληνικός Λαός είναι από τους πιο παράξενους λαούς. Η έλλειψη αισθητηρίου, η παντελής απουσία πολιτικής παιδείας, η παρουσία του συναισθήματος που τις περισσότερες φορές λειτουργεί καταλυτικά στις αποφάσεις του, η εμμονή του σε εμφανή λάθος επιλογή,

η προσωπολατρία, η θεοποίηση ανίκανων ατόμων, μας οδήγησε στην απελπιστική κατάσταση που ζούμε. Σήμερα που μπορούμε να κοιτάξουμε προς τα πίσω για να εντοπίσουμε τα λάθη, τις ηλίθιες επιλογές μας, μπορεί κάποιος να μιλήσει για
μονοψήφιο αριθμό καταφανέστατων λάθος επιλογών; Μπορεί κάποιος σήμερα που να θέλει να δει αντικειμενικά προς τα πίσω, να μην δει την παρουσία της Ξενοκρατίας, το ύπουλο προσωπείο κάποιον πολιτικών ταγών μας, που έκαναν «καριέρα» στηριζόμενοι στις πλάτες των ξένων; Η μεγάλη ευλογία της είσοδο μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια που οραματίστηκε και πραγματοποίησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1980, ήταν η μόνη δυνατότητα της πατρίδας μας να αποφύγει τον βαλκάνιο χαρακτήρα της μιζέριας και της ανέχειας και να γίνει η ευρωπαία χώρα που θα μπορούσε να παίξει καταλυτικό ρόλο στην περιοχή της. Η ανερχόμενη δύναμη της περιφέρειας, που θα μπορούσε στο περιβάλλον της να είναι σε δεσποτική θέση παρέχοντας την απαιτούμενη ηρεμία στα ταραχώδη Βαλκάνια! Αντί αυτού ήρθε το 1981 η κατάρα, η πολιτική χίμαιρα, το σκύβαλο της πολιτικής, ο Παπανδρεισμός. Έχοντας ανοίξει οι οικονομικοί κρουνοί της Ευρώπης, ώστε να μπορέσουμε να φτιάξουμε τις προϋποθέσεις της πραγματικής ανάπτυξης, του εκσυγχρονισμού της χώρας, το μίασμα του πασοκικού κατεστημένου, λειτούργησε σε ακριβώς αντίθετη πορεία. Ανδρώθηκε η κατάρα του κομματικού συνδικαλισμού, που εξέθρεψε εθνικά μειοδότες συνδικαλιστές που τοποθετούσαν το κομματικό συμφέρον υπεράνω όλων! Λεφτά που ήταν βοήθεια για την ανασύσταση της χώρας με ευρωπαϊκό πρόσωπο χάθηκαν στην τρύπα των κοινωνικών παροχών που ΑΔΙΚΑ δίνονταν στον λαό μιας και δεν έπρεπε να πάνε εκεί . Καθ’ όλη την πρώτη διακυβέρνηση η παροχολογία ήταν το κομματικό σχέδιο που πήρε την μέγιστη καλύτερη στιγμή του με το ανεπανάληπτο «Τσοβόλα δώστα όλα». Πόροι δηλαδή που δίνονταν από τους ευρωπαίους εταίρους μας για τον εκσυγχρονισμό της Χώρας κατέληγαν σε παροχές. «Πακέτα Ντελόρ» στην εξυπηρέτηση του κομματικού κράτους. Η πασοκική νομενκλατούρα ανέπνεε με λάθος χρήματα, με μικροκομματική στόχευση. Προσπάθειες από την κυβέρνηση ΝΔ το 1991, όπως στην σωστή κίνηση της ιδιωτικοποίησης της ΕΑΣ, κατέληγαν στο ……ξεβράκωμα των ιδιωτών που ακολούθησαν την νόμιμη οδό της κυβερνητικής πολιτικής και πήραν ένα λεωφορείο, από το παρακράτος, από την χούντα των πράσινων συνδικαλιστών των σταμουλοκολλάδων! Η κυβέρνηση της ΝΔ το 1991 ήταν απλά καταδικασμένη από την αρχή. Η επισ