Το τέλος του κόσμου.

Βρισκόμαστε αρκετά έτη πριν ανατείλει η πρώτη χιλιετία μ. Χ. Όλη η Ευρώπη είναι χριστιανική, με εξαίρεση τις χώρες της μεσημβρίας που κατέχουν οι Άραβες, και τις βόρειες χώρες όπου υπάρχουν ειδωλολάτρες.
Το σκοτεινό δέντρο του Μεσαίωνα βρίσκεται εν πλήρη ανάπτυξη, έχοντας απλώσει τα κλαδιά του πάνω στην ευρωπαϊκή ήπειρο, και τρέφει με τους πικρούς καρπούς του το αγροίκο ποίμνιο. Ένα ποίμνιο αμαθές και φοβισμένο, υποταγμένο στην εξουσία του Πάπα από την μια μεριά, και κυνηγημένο από τις πολυπληθείς βαρβαρικές φυλές των Γότθων, των Βανδάλων, των Οστρογότθων, των Λογγοβάρδων, των Φράγκων και

των Ούννων από την άλλη, όπου σαν σαρκοβόρες αγέλες λύκων εξορμούσαν και διήρπαζαν τα λείψανα του
καταλυθέντος δυτικού ρωμαϊκού κράτους.
Οι Πάπες εναλλάσσονταν στον θρόνο, εν μέσω φοβερών σκανδάλων, ανομημάτων και έκλυτου βίου, δηλητηριάζοντας, τυφλώνοντας ή ρινοτομώντας ο ένας τον άλλον, ενώ από τον βορρά κατήρχετο η γερμανική φιλαρχία και υπέτασσε τα αλληλοσπαρασόμενα ιταλικά κρατίδια.
Οι περισσότεροι Πάπες αν και εντρυφούσαν στην πολυτέλεια, στον χρυσό και στην πορφύρα, εντούτοις ήταν σχεδόν αγράμματοι, όπως και οι κατώτεροι κληρικοί, οι οποίοι μόλις και με τα βίας μπορούσαν να διαβάσουν ευχές, ή να γράψουν λατινικά.
Το ίδιο αγράμματοι ήταν και οι βασιλιάδες της εποχής, σε Γαλλία, Γερμανία και Αγγλία. Ο Μέγας Κάρολος δεν ήξερε γραφή, ο Φρειδερίκος Μπαρμπαρόσα δεν ήξερε ανάγνωση, όπως και ο Ιωάννης της Βοημίας ή ο Φίλιππος ο Τολμηρός της Γαλλίας.
Οι λαοί παρασυρόμενοι από ψευδοπροφήτες και αιρεσιάρχες είχαν καταστεί δεισιδαίμονες και όσο πλησίαζε το έτος 1000, έτος φρικτής προφητείας ότι επέρχεται το τέλος του κόσμου, άρχιζε να εξαπλώνεται ο φόβος και η αγωνία για την μέλλουσα καταστροφή.
Ανέμεναν από έτος σε έτος, από ημέρα σε ημέρα την έλευση του Αντιχρίστου, γέννημα μοναχής και μοναχού, με ανθρώπινη σάρκα, που στην αρχή θα είναι ήπιος ώστε να προσηλυτίσει τα πλήθη, θα ποιήσει θαύματα, αλλά έπειτα, όταν έλθει η ώρα θα βαδίσει με τον στρατό του από δαίμονες, θα προελάσει στην Αγία Πόλη, θα ανέλθει στο Όρος των Ελαιών, όπου όμως θα κατέλθει ο Χριστός και θα τον θανατώσει διά της πνοής του.
Με τρομακτική λεπτομέρεια οι βόρειοι λαοί προμάντευαν την συντέλεια: ‘’ Πανταχού της γης έσται αταξία και αποπλάνησις, τα μέλη των οικογενειών δεν θα αναγνωρίζουν άλληλα, ουδείς θα υπακούη εις την φωνήν του αίματος, αδελφοί θα μάχωνται κατ΄αδελφών, μοιχείαι δε και αιμομιξίαι και φόνοι και αρπαγαί διαρκώς θα συμβαίνουν. Έσται εποχή βαρβαρότητος, σφαγών, τρικυμιών, λύκων! Οι λύκοι θα καταφάγουν τον ήλιον. Τρεις μακροί χειμώνες, μη επακολουθούμενοι υπό θέρους, θα στρώσουν την γην με χιόνας και πάγους. Και θα εκλίπη εντελώς το φως του ηλίου, και η σελήνη θα διαλυθή εις ατμούς, και οι αστέρες θα σβεσθούν, και τα όρη τρέμοντα εκ θεμελίων θα σείωνται, ώσπερ οι παρά τας όχθας των ποταμών δόνακες, η γη θα τινάξει από των σπλάγχνων αυτής τα δένδρα, τα φυτά και τους βράχους, τα κύματα θα εκβράσουν επί των ακτών πάντας τους ιχθύς, τα φύκη, τα κοράλλια, όσα εν βυθώ εγκρύπτονται, συν αυτοίς δε και τα πτώματα των πνιγέντων σκελετώδη και ειδεχθή, ων τα οστά αλληλοσυγκρουόμενα θα συνοδεύουν διά του απαισίου αυτών κρότον τον θόρυβον των κατακλυζόντων την γην κυμάτων. Τότε επί της σκοτεινής γενομένης θαλάσσης θα φανή πλέον το τερατώδες εκείνο πλοίον, το κατασκευασμένον εκ των ονύχων των νεκρών.Τότε εκ μεσημβρίας, εκ της χώρας του πυρός, θα προελάση Σουρτούρ ο μέλας μετά πάντων των κακοποιών αυτού πνευμάτων, άτινα πυρσούς φέροντα θα πυρπολήσουν πάσαν την γην. Τότε η ωχρά θεά του θανάτου, η Έλλα, θα απολύση τους δεσμίους παρ΄αυτή κρατουμένους και πρώτον τον λύκον Φερνίς και θα βαδίσει επί κεφαλής αυτών ως συμβοηθός πασών των δυνάμεων του κακού. Τότε οι θεοί θα οπλισθούν, ο Οδίνος θα συναγάγη πάντας τους θεούς περί αυτόν ως και τους ήρωας της Βαλχάλλας και θα συγκροτήση την τελευταίαν μάχην κατά του πονηρού πνεύματος.’’
Με τον δικό του γλαφυρό τρόπο ο δημοσιογράφος και χρονογράφος Μπάμπης Άννινος (Αργοστόλι 1852-Αθήνα1934), παρουσιάζει στο βιβλίο του ‘’Το έτος 1000μ.Χ.’’, την ερεβώδη ατμόσφαιρα που επικρατούσε τους χρόνους εκείνους.
Όσο πλησίαζε η αυγή της πρώτης χιλιετίας, αύξανε και ο τρόμος για την έλευση του Αντιχρίστου, και για την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Οι ποιμένες της Εκκλησίας από άμβωνος άρχιζαν με την δοξασία: ‘’Ήγγικεν η ώρα της ελεύσεως του Κυρίου εν τη φοβερά αυτού μεγαλοπρεπεία,κ.λ.π.’’
Ο λαός έσπευδε να εξομολογηθεί, να μετανοήσει, αλλά και να αφήσει την περιουσία του εις την εκκλησία, νομίζοντας ότι έτσι θα εξασφάλιζε μια θέση στον Παράδεισο.
Εν τω μεταξύ με την επικράτηση των προλήψεων και των δεισιδαιμονιών συντείνει πολλάκις και η σύμπτωση τυχαίων γεγονότων, ή περιστάσεων που είναι φυσικές συνέπειες της κατάστασης που επικρατεί, όπως η παραίτηση από την σπορά των αγρών και έτσι προκύπτουν λιμοί. Σύμφωνα με τις προφητείες λοιπόν, έμελλον να προηγηθούν συμφορές, λοιμοί, λιμοί, πόλεμοι, ελεύσεις κομητών, εκλείψεις ηλίου και σελήνης, επιδρομές, σεισμοί, όπως και έτσι συνέβη. Το 987μ.Χ.επήλθε σιτοδεία, διότι κανείς πλέον δεν ασχολείτο με την γεωργία, και επιδημία. Το 989 επίσης μεγάλη σιτοδεία. Από το 994 επικράτησαν επίσης σιτοδείες και φοβερές επιδημίες. Από το 1000 μέχρι το 1059, λόγω της παραλυσίας των ανθρώπων από όλα αυτά τα δεινά, επήλθε θνησιμότης ανυπολόγιστος, δερματικές παθήσεις, λοιμώδεις επιδημίες, όπου το μόλυσμα προήρχετο κυρίως από την Ασία, αλλά το πιο αποτρόπαιο γεγονός ήτο της ανθρωποφαγίας.
Οι πλούσιοι εγένοντο ισχνοί και ωχροί, οι πένητες έτρωγαν βοτάνια και κλαδιά ενώ οι ισχυρότεροι έστηναν ενέδρες στους δρόμους , όπου επέπιπτον κατά των οδοιπόρων, τους διαμέλιζον και τους καταβρόχθιζαν , ακόμη και τα παιδιά δεν γλύτωναν από την φρίκη, γίνονταν θυσία για να κορεσθεί η πείνα των μεγάλων.
Με αυτά τα φρικώδη ξημέρωσε και το απαίσιο έτος 1000μ.Χ. και όλος ο κόσμος ανέμενε κοιτώντας τον ουρανό το σημείο του Υιού του ανθρώπου, να πικρανθούν τα ύδατα, να σεισθεί η γη, η σελήνη να γίνει ως αίμα, να πέσουν οι αστέρες, ο ήλιος να γίνει μέλας, να αφανισθούν τα τετράποδα, τα πτηνά και τα ένυδρα ζώα, να κινηθούν τα όρη και οι νήσοι, και να ηχήσει βροντώδης η σάλπιγγα του Αρχαγγέλου.
Οι βασιλιάδες της εποχής, ο Όθων της Γερμανίας, της Γαλλίας, ο δούκας της Νορμανδίας Ριχάρδος, ο δούκας της Βουργουνδίας Ούγος ο Α’, όπως και της Ακυτανίας Γουλιέλμος ο Ε’, κατέφυγαν εις τις εκκλησίες και τα μοναστήρια και έψελναν γονυπετείς, αναμένοντας.
Έτσι πέρασε ολόκληρος ο χρόνος εκείνος, με προσευχές και φόβους από κάποιους σεισμούς και διελεύσεις κομητών που έτυχε να συμβούν και ήλθε επιτέλους η τελευταία μέρα του έτους. Άρχοντες και λαοί, πέρασαν ολόκληρη την ημέρα μέσα στους ναούς, με νηστεία και προσευχή, περιμένοντας με αγωνία να τελειώσει αυτός ο χρόνος.
Και ω του θαύματος, ξημέρωσε το έτος 1001 μ.Χ και η γη εξακολουθούσε να υπάρχει, ο κόσμος ήταν ζωντανός και ανέπνεε με ανακούφιση, ο ήλιος έλαμπε. Ήταν μια στιγμή ιερή και επίσημη, ο ανατέλλων ήλιος δεν φώτιζε μόνο μια νέα ημέρα, νέο έτος, νέον αιώνα, φώτιζε μια νέα εποχή.
Στην εποχή μας, τον καιρό που άρχισε να ολισθαίνει η ανθρωπότητα στον ηθικό ξεπεσμό, την ημιμάθεια, τον αμοραλισμό και την ασωτία των εχόντων και κατεχόντων, αναφύονται πάλι αρχέγονες τρομακτικές προφητείες για το τέλος του κόσμου που θα προκύψει στις 21/12/2012 κατά το λεγόμενο ημερολόγιο των Μάγιας.
Οι λαοί αγωνιούν και κοιτούν πάλι με τρόμο τους ουρανούς για να δουν το σημείο, τον πλάνητα κομήτη που θα επιπέσει στα κεφάλια μας και θα καταστρέψει τα πάντα.
Βιβλία, αναφορές, θρησκευτικές αιρέσεις, τελετές στα μέρη των Μάγιας και κυρίως η γνωστή Αμερικανική ταινία «2012» με τα εντυπωσιακά αλλά πομπώδη εφέ της, εξάπτουν τη φαντασία και τον κρυμμένο φόβο του ανθρώπου, ότι η καταστροφή του πλανήτη μας θα προέλθει από εξωγήινη αιτία.
Αν όμως ο άνθρωπος θέλει να μάθει ποιος είναι ο καταστροφέας της γης δεν έχει παρά να κοιτάξει στον καθρέφτη και να αναγνωρίσει τον εαυτό του.
Ο άνθρωπος με το πέρασμα των αιώνων και με αυξανόμενους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια, δηλητηρίασε τον πλανήτη με τις βόμβες-ατομικές και μη- μίανε το χώμα με ποταμούς αιμάτων από τις μάχες, μόλυνε ουρανό και θάλασσα από ψεκάσματα ή καταβυθίσεις πλοίων. Αλλά και στις ειρηνικές περιόδους ο άνθρωπος κατέστρεψε τα δάση, υλοτομώντας τα ασύστολα ή καίγοντάς τα, ανέσκαψε τα σωθικά της μάνας γης μας για να αρπάξει αχόρταγα τους θησαυρούς της, τη μόλυνε με τα φυτοφάρμακα και με τις μεταλλαγμένες καλλιέργειες, ρύπανε τα νερά και τις θάλασσες και δηλητηρίασε τον αέρα με τα καυσαέρια.
Ο άνθρωπος απομακρύνθηκε από την ομορφιά και την αρμονία που προσφέρει η φύση, την αντιμετωπίζει εχθρικά και κατακτητικά. Ο καθένας μόνος του, κλεισμένος στον αυτιστικό του κόσμο, να παλεύει με τους δαίμονές του και το φόβο του.
Τι να σκεφτόταν άραγε ο τρελός, αυτιστικός μακελάρης του Κονέκτικατ, όταν σήκωνε τα όπλα και αφαιρούσε τις ζωές των αθώων πανέμορφων αγγέλων και των ηρωίδων δασκάλων τους;
Σε ποιους δαίμονες του μυαλού του, θυσίασε τις 26 αθώες ψυχούλες, βυθίζοντας τον κόσμο στον αποτροπιασμό και τη θλίψη; Μήπως είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό στα αμερικανικά σχολεία;
Για τους δυστυχείς γονείς που έχασαν τα αγγελούδια τους, έχει ήδη έρθει το τέλος του κόσμου.
Το τέλος του κόσμου έχει έρθει κατά καιρούς και για εκατοντάδες άλλα παιδιά , μικρά και μεγάλα , που θυσιάσθηκαν στους Εξουσιαστές Μολώχ, σε πολέμους, βομβαρδισμούς ( Σερβία, Ιράκ), σε εμφυλίους, όπως στην Λιβύη, Αίγυπτο, και τώρα Συρία, όπως και παλαιότερα στους 2 Παγκοσμίους πολέμους, στα μέτωπα και στα στρατόπεδα, και να μη ξεχνάμε τα Ελληνόπουλα που χάθηκαν από την πείνα, κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Μια ανθρωπότητα που σκοτώνει τα παιδιά της, εθισμένη να γεύεται ανόσια Θυέστεια δείπνα.
Στην μικρή μας πατρίδα, που μας την παρέδωσαν οι θεοί , πανέμορφη για να την χαρούμε, μήπως εμείς φερθήκαμε καλύτερα;
Κάψαμε τα δάση μας για να κτίσουμε βίλες, να στεγάσουμε την κενότητά μας. Ρυπαίνουμε τις παραλίες και τις θάλασσες με τα απομεινάρια του ωχαδερφισμού μας. Μπαζώνουμε όποιο ρέμα και ποτάμι βρεθεί στο δρόμο μας. Οι αγρότες εγκατέλειψαν τις σοδειές, αρκούμενοι στις επιδοτήσεις. Αρχίζουν να φυτρώνουν στα χωράφια μας φωτοβολταϊκά, προάγγελοι για την σιτοδεία που έρχεται.
Οι πρόγονοί μας με σεβασμό ανέσυραν τις ιερές πέτρες-τα οστά της γαίας- μάτερ-, για να σκαλίσουν αγάλματα, και να κτίσουν περικαλλείς ναούς, δείχνοντας έτσι την λατρεία, τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη προς το Θείο, και μεις ακόμα και αυτές τις ιερές πέτρες τις παραδώσαμε ενέχυρο στους σαράφηδες της οικουμένης, όπως είχε προείπει και ένας γελοίος πολιτικάντης, τις προάλλες, για την Ακρόπολη.
Λέμε ότι ενδιαφερόμαστε για τα παιδιά μας όμως αποποιούμενοι τα δικά μας λάθη τα παραδίνουμε αμαχητί δανειοδέσμια, θυσία στους Επικυρίαρχους. Απογυμνωμένα από εργασιακά δικαιώματα, αξιοπρεπή μισθό, δουλειά, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σωστή Παιδεία, ιστορική μνήμη, ιδανικά της φυλής, φαγητό , στέγη, δική τους γη, σύνταξη.
Δεν διαφέρουμε από τον Τάνταλο, που προσέφερε προς βρώση το γιο του, Πέλοπα, για να χορτάσει την πείνα των θεών.
Και για μας λοιπόν έχει έρθει το τέλος του κόσμου.
Κλεισμένοι ο καθένας στον αυτιστικό του κόσμο, θα παρακολουθούμε τα παιδιά μας να λειώνουν από την πείνα και την ανέχεια, και μεις το μόνο που θα κάνουμε είναι να πηδά με από μπαλκόνια και να βάζουμε θηλειές στο λαιμό μας.
Δεν αντιδράσαμε, δεν διαμαρτυρηθήκαμε, βγαίνοντας στους δρόμους, ούτε αφήσαμε ένα αρκουδάκι και ένα λουλούδι στα βράχια που μαρτύρησε η μικρούλα Μυρτώ, από το εισαγόμενο κτήνος.
Μήπως διαμαρτυρηθήκαμε για τους γέροντές μας, που καθημερινά βρίσκονται φιμωμένοι, σφαγμένοι, βιασμένοι στα κρεβάτια τους, από τις άγριες ορδές;
Αντίθετα πολλοί εξ ημών ασχολούνται ακόμη με τα κόμματα και τους διακοσμητικούς πολιτικούς. Ασχολούμεθα με τον ποντικομικρούλη που αυτοραπίσθηκε και σκούζει. Ασχολούμεθα με τον Μανωλιό, που έβαλε το κόμμα του αλλιώς. Ασχολούμεθα ακόμη και με τον φαιδρό τυχάρπαστο αλλαξοκόμμη*, που χωρίς να έχει ίχνος ευγενείας μέσα του, υβρίζει αγοραίως συναδέλφους του, για ατοπήματα που και ο ίδιος προηγουμένως έχει διαπράξει.
Αλλά τι να περιμένει κανείς από κάποιον που κακόφωνα και σχιζοφρενικά πωλεί την Γνώση, σαν μια φθηνή πραμάτεια απλωμένη στον πάγκο, με το κιλό!
Κοιτάμε εναγωνίως τον ουρανό μην τυχόν μας πέσει στο κεφάλι κανένας πλάνητας αλήτης κομήτης, και δεν βλέπουμε γύρω μας το σούπερ νόβα –κόμμα- που θα δημιουργηθεί από πλάνητες αλήτες*, και που αφού λάμψει σαν κόκκινος γίγαντας, καταυγάζοντας με το φως του, στη συνέχεια θα συρρικνωθεί κι αυτό σε λευκό νάνο , δημιουργώντας μια ακόμη μαύρη τρύπα, που θα ρουφήξει ότι έχει απομείνει από εμάς.
Το επιμύθιο είναι ότι ενώ οι Αμερικανοί με τα διάφορα έργα καταστροφής που γυρίζουν, με εντυπωσιακά πανάκριβα εφέ, και κερδίζουν Όσκαρ, εν τούτοις οι Γερμανοί με χαμηλό budget, χωρίς πολλή διαφήμιση και ελάχιστα visual effects,φέρνουν εις πέρας τα καταστροφικά τους έργα. Ήδη τώρα πραγματοποιούν το τρίτο sejuel της ταινίας με τίτλο’’ Καταστρέφοντας την Ευρώπη’’, χρησιμοποιώντας εμάς στους ρόλους των αναλώσιμων κομπάρσων cascadeur.
Καληνύχτα μας.
( *Ο αυθαίρετος νεολογισμός μου: αλλαξοκόμμης: αυτός που κάνει αλλαξοκομμιές, που αλλάζει κόμμα δηλαδή.
*πλάνητες αλήτες: αυτοί που γυρίζουν συνεχώς)
Με εκτίμηση
Αγγελική Π.