Τουριστικὴ ἀνάπτυξις ἤ ἐξαθλίωσις καὶ διαφθορὰ;

ΕΧΘΕΣ
Ἡ, ἐν Τροιζήνι, Ἐθνοσυνέλευσις τῆς 14ηςἈπριλίου 1827, ἐπέλεξεν ὡς πρῶτον Κυβερνήτην τῆς Ἑλλάδος τὸν Ἰωάννη Καποδίστρια. Ἡ σύγκρουσίς του μετὰ τῶν συμφερόντων τῆς ἐποχῆς, ἤτοι τῶν Μπέηδων, ἡγεμόνων καὶ Κοτζαμπάσηδων, εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ἀποστερηθῇ ἡ Πατρὶς καὶ οἱ Ἕλληνες τῶν ὑπηρεσιῶν τοῦ εύπατρίδου ἐκείνου, ὅστις τὴν 27ην Σεπτεμβρίου ἤ 8ην Ὀκτωβρίου 1831 τῶν, Γρηγοριανοῦ καὶ Ἰουλιανοῦ, ἡμερολογίων ἀντιστοίχως, ἔπιπτε νεκρὸς, κατόπιν ἐντολῆς τῆς ἈγγλοΓαλλικῆς διπλωματίας, διὰ χειρῶν Γεωργίου καὶ Κωνσταντίνου Μαυρομιχάλη, υἱοῦ καὶ ἀδελφοῦ τοῦ ἐν φυλακῇ εὑρισκομένου μπέη, ἤ ἡγεμόνος

ἤ φεουδάρχου τῆς Μάνης, Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.
Ὁ Βλαχογιάννης εἰς τὸ ἔργον του «Ἰστορική Ἀνθολογία» σελίς 59, φέρει τὸν Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη λέγοντα: «Ἀνάθεμα στοὺς ἀγγλογάλλους ποὺ ἦσαν ἡ αἰτία κι’ ἐγὼ ἔχασα τοὺς δικοὺς μου καὶ τὸ ἔθνος ἕναν ὑπέροχο ἄννθρωπο ποὺ δὲν θὰ τόνε ματαβρῇ καὶ τὸ αἷμα του μὲ παιδεύει τώρα…»
Ἡ ὀλιγότερον τῶν τριῶν ἐτῶν διακυβέρνησις τῆς Πατρίδος ὑπὸ τοῦ εὐπατρίδου Καποδιστρίου ἔθεσεν τὰ θεμέλια ἐπὶ τῶν ὀποίων ἑδραιοῦται καὶ ἡ σύγχρονος Ἑλλὰς. Οἱ ἀκολουθήσαντες πολιτικοὶ ἡγέται πόῤῥῳ ἀπέχουν τοῦ βεληνεκοῦς τοῦ Εὐπατρίδου. Ὁ παραλαβὼν καταχρεωμένη καὶ, οὐσιαστικῶς, πτωχευμένη Πατρίδα, δὲν ἐπτώχευσεν τὸν τόπον καὶ τοὺς Ἕλληνας. Ἔκτοτε ἡ Ἑλλὰς, διὰ τῶν ἡγετῶν της, ὁδηγήθη εἰς τρεῖς πτωχεύσεις εἰς τὰς ὁποίας δὲν προσμετρᾶται αὐτὴ τῶν ἡμερῶν μας.

ΣΗΜΕΡΟΝ
Ἡπρόσφατος ἐπίσκεψίς μου εἰς τὸν τόπον καταγωγῆς μου, τὴν Μεσσηνίαν, εὗρεν τὴνπαραλιάκὴν περιοχὴν τοῦ νομοῦ διηρημένην εἰς φέουδα, μὲ τὴν προφανὴν ἀνοχὴν καὶπιθανότατα καὶ συνδρομὴν τῶν τοπικῶν ἀλλὰ καὶ τῶν ἀρχόντων τῆς κεντρικῆς ἐξουσίας, καὶ ὅλα αὐτὰ «εὶς τὸν βωμὸν τῆς τουριστικῆς ἀναπτύξεως τῆς περιοχῆς».
Τεράστιαι περιοχαὶ ἤλλαξαν ἰδιοκτήτας· παραδοσιακαὶ καλλιέργειαι..
κατηργήθησαν· ἀγρόται ὑπεχρεώθησαν νὰ ὑποταχθοῦν εὶς τὰς βουλήσεις τῶν κραταιῶν οἰκονομικῶν συμφερόντων εἴτε οἰκείᾳ βουλήσει εἴτε κατόπιν δικαστικῶν ἀποφάσεων περὶ ἀπολλοτριώσεως περιουσιῶν εἴτε ἐπηρεασμένοι ἐκ τῆς περιῤῥεούσης ἀτμοσφαίρας·τμήματα ἐθνικῶν ὁδῶν κατέστησαν «ἰδιωτικὰ» δι’ ἀλλαγῆς καὶ αὐτῶν ἀκόμη τῶν σχεδίων τῆς «Ἰονίου ὁδοῦ»· ἡ αἰγιαλίτις ζώνη καταπατεῖται· δασικαὶ ἐκτάσεις ἀποψιλοῦνται καὶ ἡ τοπικὴ χλωρὶς ἀντικαθίσταται ὑπὸ τῶν, ῥητῶς ἀπηγορευμένων ὑδροφίλων καλλιεργειῶν, ὡς «γκαζὸν»· τουριστικοί οἰκισμοὶ κτίζονται ἐπὶ τοῦ αἰγιαλοῦ· τμήματα αἰγιαλοῦμετατρέπονται εἰς ίδιωτικάς παραλίας· αἱ κατατεθεῖσαι καταγγελίαι πρὸς τοὺς, κατὰ νόμον, ὑπευθύνους καὶ ἁρμοδίους, διὰ τὴν προστασίαν τοῦ δημοσίου πλούτου, τοπικούς ἄρχοντας δὲν τυγχάνουν ἀπαντήσεως, ἀγνοοῦνται καὶ, προφανῶς, τίθενται εἰς τὸ ἀρχεῖον· αἱ οἰκοδομικαὶ ἐργασίαι καὶ κατασκευαὶ ἐκτελοῦνται κατὰ τὸ δοκοῦν καὶ οὐχὶ συμφώνως πρὸς τὰ ἐγκεκριμένα σχέδια· δημόσιαι ἀγροτικαὶ ὁδοὶ μετατρέπονται εἰς ιδιωτικὰς καὶ ἐκτελοῦνται ἒπ’ αὐτῶν ἔργα ὁδοποιίας και γεφυροποιίας ἄνευ ἀδείας· καταπατῶνται ὄμοραἀγροτεμάχια, ἐγκρίνεται ἡ κατασκευὴ τουριστικῶν μονάδων ἐντὸς περιοχῶν «ὑψηλῆς ἀγροτικῆς παραγωγικότητος» καθ’ ἥν στιγμὴν ὁ νόμ