Ζέζα Ζήκου : Εκείνος φεύγει… κι αφήνει πίσω του συντρίμμια…!

῾..καὶ συνήγαγεν αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον τὸν καλούμενον Ἑβραϊστὶ Ἁρμαγεδδών.”

Ιωάννου Αποκάλυψης 16:16

της Ζεζας Ζηκου

«Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια, αρρωστημένους και αγρίμια…», λέει το γνωστό άσμα της Χαρούλας Αλεξίου. Ενα άσμα που λες και γράφτηκε για τον Γιώργο Παπανδρέου, τους συντρόφους του και έναν ολόκληρο λαό. Ο κ. Παπανδρέου –συνειδητά ή ασυνείδητα– γκρέμισε τη χώρα. Προκάλεσε έναν οικονομικό

και όχι μόνο… Αρμαγεδδώνα. Ουδείς μπορεί, έστω και κατά προσέγγιση, να προσδιορίσει ακόμη όλες τις συνέπειες ενός τέτοιου γεγονότος.

Ο Γιώργος Παπανδρέου πορεύτηκε με έναν διπλό «εκβιασμό», προς το εσωτερικό μέτωπο και προς τους Ευρωπαίους δανειστές μας. Προς το εσωτερικό έλεγε «σας εξασφαλίζω δάνεια για να μη χρεοκοπήσουμε». Προς τους Ευρωπαίους διεμήνυε «δώστε μας δάνεια για να μη χρεοκοπήσουμε και σας παρασύρουμε στον όλεθρο της καταστροφής».Και όμως, η Ελλάδα δεν ήταν στο κάδρο των χωρών με ρίσκο χρεοκοπίας, αλλά ο Παπανδρέου «πέτυχε» να τη βάλει σε περίοπτη θέση στη λίστα των επικίνδυνων για χρεοκοπία οικονομιών.

Με συνεχή διλήμματα καταστροφής προς τον λαό – είτε με απροκάλυπτα ψεύδη, είτε με κρίσιμες αποσιωπήσεις και συγκαλύψεις, είτε με ωμά διλήμματα και εκβιασμούς: «ΠΑΣΟΚ ή χρεοκοπία», «Μνημόνιο ή χρεοκοπία», «Συναίνεση ή χρεοκοπία και επιστροφή στη δραχμή»…

Ο Παπανδρέου απέτυχε οικτρώς. Λειτούργησε κατά τη φύση του, με ακρ
Ψέματα, Ψέματα, Ψέματα. Ο Παπανδρέου προτίμησε τότε, ψευδόμενος, να επιρρίψει την ευθύνη για την προσφυγή της χώρας μας στο ΔΝΤ στις συντηρητικές ευρωπαϊκές δυνάμεις –και ειδικότερα στη Μέρκελ– οι οποίες, όπως τόνιζε τότε, δεν έδειξαν την πίστη που θα έπρεπε στις δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ομως, το ελληνικό ψεύδος αποδείχθηκε ιδιαζόντως κρίσιμο. Γιατί επηρέασε τόσο τη μελλοντική προσαρμογή της Ελλάδας όσο και τη μελλοντική διαχείριση κρίσεων στις χώρες της Ευρωζώνης.αία εκκεντρικότητα και δημιούργησε χάος ανεπανάληπτο. Σε κάθε περίπτωση, υπέστη μια τραγική μετάλλαξη. Eχει καταγγελθεί ότι εσκεμμένα και κατ’ εντολήν μεθόδευσε την υπαγωγή της χώρας στον έλεγχο του ΔNT. Tεκμηριώνουν την καταγγελία συγκεκριμένες δηλώσεις του Στρος–Kαν και το γεγονός ότι, αντί να σπεύσει, με την ανάληψη της πρωθυπουργίας, στον απαραίτητο δανεισμό με το τότε χαμηλό επιτόκιο, περιφερόταν επί επτά μήνες στα διεθνή κέντρα και βήματα, διεκτραγωδώντας τη φαυλότητα και διαφθορά που είχαν οδηγήσει σε οικονομική καταστροφή τη χώρα του. Eτσι προκάλεσε τη ραγδαία αύξηση των επιτοκίων δανεισμού, που όταν κατέστησαν απαγορευτικά, εμφανίστηκε τάχα αναπότρεπτη η προσφυγή στο ΔNT.

Ο Παπανδρέου, που ανέλαβε τη «σωτηρία» της Ελλάδος, που εκχώρησε το δικαίωμα διαμόρφωσης της οικονομικής πολιτικής στην τρόικα, που αποδέχτηκε δίχως να διαπραγματευτεί το Μνημόνιο και τις διαρκείς αναθεωρήσεις του, απώλεσε κάθε αίσθηση ακόμη και της πολιτικής διαχείρισης των θεμάτων… Ταπεινωμένος από τη διογκούμενη χιονοστιβάδα της λαϊκής οργής, αλλά και των δικών του βουλευτών, μετά τον διασυρμό του στις Κάννες εξ αιτί