Που είναι ωρέ τα παχύδερμα, συνδικαλησταράδες του ΟΤΕ για να ουρλιάξουν για το σκάνδαλο της Deutsche Telekom;

Τα θυμάστε τα κίτρινα δόντια, ασορτί με την μασχάλη στο (κάποτε) λευκό πουκάμισο; Πιθανότερο ήταν να επικοινωνήσεις με το πνεύμα του Ίωνος Δραγούμη, παρά με τον “εργαζόμενο” που η μοναδική του περγαμηνή ήταν τα μελανιασμένα χέρια από τα παλαμάκια στον Κουτσόγιωργα.
Γράφει το olympia.gr
Οι παλαιότεροι τον θυμόμαστε πολύ καλά. Τον πασοκτζή καρεκλοκένταυρο διορισμένο τεμπελχανά στην άλλη άκρη του γκισέ, όταν η μαύρη σου η μοίρα σε έριχνε στην ανάγκη του. Να μεταφέρεις την ...
παλιά σου γραμμή ή -Παναγιά μου!- να κάνεις αίτηση για καινούρια!
Τα θυμάστε τα κίτρινα δόντια, ασορτί με την μασχάλη στο (κάποτε) λευκό πουκάμισο; Πιθανότερο ήταν να επικοινωνήσεις με το πνεύμα του Ίωνος Δραγούμη, παρά με τον “εργαζόμενο” που η μοναδική του περγαμηνή ήταν τα μελανιασμένα χέρια από τα παλαμάκια στον Κουτσόγιωργα.
Αυτός ο πράσινος στρατός εκσυγχρονίστηκε παγιωμένος (μονιμότητα γαρ) αν και βραχύβιος αφού έβγαινε συντομότερα στην σύνταξη και από καμικάζι της Χαμάς, όταν το ΠΑΚ Γερμανίας ολοκλήρωσε την κοινωνική του επανάσταση με την κυβέρνηση του Κώστα (call me Spiros) Σημίτη. Ναι βρε, του γιού του Γιώργου, που διορίστηκε επί ναζιστικής κατοχής σύμβουλος της Εθνικής Τραπεζης. Του “αντιστασιακού”, βαπτισμένου από πριγκηπικά χέρια.
Τότε ο πράσινος λιποσυλλέκτης ανακάλυψε το κουστούμι και το σαμπουάν. Τις Ουκρανές και τα διοικητικά συμβούλια. Όλα πάντα πληρωμένα από τον Έλληνα φορολογούμενο.
Πιστός στρατιώτης ο πράσινος συνδικαληστής. Να σου οι υπογραφές στις συμβάσεις με τη Siemens, να σου οι ομοφωνίες στα ΔΣ, να σου τα παλαμάκια στον Μαντέλη και οι υποκλίσεις στον “σύντροφο” Σκαρπέλη. Όλοι σύντροφοι, όντως μαζί τα τρώγανε, κερασμένα από την Ελλάδα. Ο πράσινος συνδικαληστής άλλωστε ήταν μόνιμος, όπως ο Σαλμάς ή ο Ηλιάκης, ο Βλαχάκος, ο Καραθανάσης, ο Γιαλοψός. Με την διαφορά ότι είχε δικαίωμα για απεργία, για υποψηφιότητα, προφανώς λόγω της καθημερινής μάχης με την χοληστερίνη που είναι πολύ πιο ύπουλος εχθρός από τον Τούρκο με F-16.
Εκεί όμως που ο πράσινος συνδικαληστής του ΟΤΕ έδινε τις ομηρικές μάχες, ήταν όταν στην εξουσία ερχόταν ο μισητός Καραμανλής. Τότε οι διώξεις για την Μήζενς γινόντουσαν “πολιτικές διώξεις”. Οι διωγμοί των λαμογιών του ΟΤΕ που είχαν στήσει φάμπρικα αποζημιώσεων σε συνεργασία με δικηγορικό γραφείο και έπαιρναν εκατομμύρια που πλήρωνε ο μαλάκας ο Έλληνας φορολογούμενος, γινόντουσαν “φασιστικό πογκρόμ εργαζομένων”. Και βέβαια όταν ο Καραμανλής τολμούσε να πουλήσει έστω μία μετοχή στην πενταπλάσια τιμή από ότι τις πούλαγε η Πασοκάρα (κρατώντας όμως την διοίκηση του οργανισμού), τότε ξεσπάθωναν ενάντια στο “ξεπούλημα του μόχθου των Ελλήνων”.
Και από κοντά οι αρχηγάρες να δηλώνουν: “Αυτή η υποδομή, αυτά τα δίκτυα και αυτές οι προοπτικές είναι προοπτικές, τις οποίες εμείς δεν πρέπει να εκχωρήσουμε, δεν θα εκχωρήσει η Ελλάδα, σε κάποιους τρίτους, ξένους, όταν μπορεί να είναι ένα όπλο στρατηγικό για την οικονομία, τη διπλωματία, το κύρος και την παρουσία του Ελληνισμού σε πάρα πολλές χώρες.” (Γ. Παπανδρέου, μέγ