Σαμαράς: Τα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων μέχρι 25 χιλιάδες ετησίως, θα έχουν φορολογική ελάφρυνση!

απο το olympia.gr
Είναι ψέμα αυτό που λένε για φορολόγηση 45% μέχρι 25.000!
Φορολογική ελάφρυνση για...
όσους παίρνουν έως 2.500 ευρώ το μήνα!
Επίδομα σε κάθε παιδί από το πρώτο παιδί με εισοδηματικά κριτήρια!
Ολόκληρη η....
Ομιλία του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, Στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο:

Κυρίες και κύριοι,
Περνάμε πολύ δύσκολες ώρες. Αλλά να το ξέρετε, θα πετύχουμε!
Κι αυτό το λένε ακόμα κι όσοι, μέσα κι έξω από την Ελλάδα, λίγος καιρός έχει περάσει, μας αποδοκίμαζαν. Τα τελευταία χρόνια, μίλησα απ’ αυτό το βήμα: για δύο κεφαλαιώδους σημασίας πράγματα που αφορούν στην παραγωγική αναγέννηση της χώρας μας:
– Πρώτον, για την από-ενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας.
– και δεύτερον, για τη στροφή στην ανταγωνιστικότητα. Και τα δύο αυτά ήταν μέχρι πρόσφατα «απαγορευμένες» λέξεις. Ελάχιστοι τολμούσαν να μιλήσουν για την επιχειρηματικότητα, σε μια χώρα όπου το «επιχειρείν» εθεωρείτο σχεδόν… «αμαρτία»! Και που το έπνιγαν, επί δεκαετίες, η διπλή αυθαιρεσία, μιας ανεξέλεγκτης γραφειοκρατίας και μιας ακόμα πιο ασύδοτης συντεχνιακής νοοτροπίας.
Σε μια χώρα, όπου για να ανοίξεις επιχείρηση είναι αληθινή Οδύσσεια, στη διάρκεια της οποίας αναμετριέσαι με τους Κύκλωπες και με τους Λωτοφάγους, όπου ταξιδεύεις ατέλειωτα στο Λαβύρινθο της γραφειοκρατίας, όπου καιροφυλακτεί ο Μινώταυρος της διαφθοράς, κι όπου χρειάζεται να πάρεις ατέλειωτες άδειες από δεκάδες δημόσιους φορείς που δεν συνεννοούνται μεταξύ τους, ούτε λογοδοτούν σε ανωτέρους τους και που επικαλούνται ατέλειωτες νομοθετικές ρυθμίσεις, που θεσπίστηκαν εδώ και πολλές δεκαετίες και που συχνά είναι αλληλοαναιρούμενες μεταξύ τους, Σε μια τέτοια χώρα, η επιχειρηματικότητα διώκεται δεν ενθαρρύνεται!
Κι από την άλλη πλευρά, η λέξη «ανταγωνιστικότητα» ήταν επίσης απαγορευμένη: Σε μια χώρα που έχει δεκάδες ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, αλλά δεν αξιοποιεί κανένα ή ελάχιστα, κάτι δεν πάει καλά. Σε μια χώρα που έχει το καλύτερο αρχιπέλαγος στον κόσμο και τα πιο δαντελωτά ακρογιάλια, αλλά δεν έχει μαρίνες, σίγουρα κάτι δεν πάει καλά.
Σε μια χώρα που έχει το καλύτερο λάδι στον κόσμο, αλλά δεν μπορεί να το εξαγάγει, ενώ διεθνώς κυριαρχεί η στροφή στη μεσογειακή διατροφή, είναι βέβαιο ότι κάτι δεν πάει καλά. Σε μια χώρα που την πνίγουν τα σκουπίδια και της λείπει η ενέργεια, ενώ οι περισσότερες άλλες χώρες παράγουν ενέργεια από τα σκουπίδια τους, ενώ εδώ ακόμα ψάχνουμε χωματερές για να τα παραχώσουμε, μολύνοντας συνεχώς το περιβάλλον, είναι απολύτως βέβαιο ότι κάτι δεν πάει καλά.
Σε μια χώρα όπου υπάρχουν νόμοι που δίνουν πλεονεκτήματα σε όσους είναι ήδη μέσα στην αγορά, αλλά όχι σε όσους θέλουν να μπουν στην αγορά – είτε πρόκειται για ανέργους που θέλουν να εργαστούν, είτε για νέους που πρωτο-πιάνουν δουλειά, είτε για νέους επιχειρηματίες που θέλουν κι αυτοί να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και τις ιδέες τους – είναι βέβαιο ότι η ανταγωνιστικότητα ασφυκτιά κάτω από το συντριπτικό βάρος των στρεβλώσεων.
Μοναδ