Ελλάδα έχεις ταλέντο;

Κυριακή βράδυ στην Ελλάδα της κρίσης. Παρέα; Το σόου να ανοίξει λίγο το μάτι μας, το αστείο να ανοίξει η καρδιά μας και το ωραίο να ανοίξει η ψυχή μας, που προσδοκούμε απ'το Ελλάδα Έχεις Ταλέντο. Φευ, δε συμβαίνει. Ο αγαπημένος Χρήστος Φερεντίνος να δρα υπερβολικά. Να χορεύει ζεϊμπέκικο στα παρασκήνια, να ενθουσιάζεται, να χαίρεται ή να λυπάται με τουλάχιστον αμετροέπεια. Η

Ευγενία Μανωλίδου να επαναλαμβάνει τον τηλεοπτικό της συγκεκριμένο χαρακτήρα, χωρίς Ψινάκη να την τσιγκλάει, να την προκαλεί και να της κάνει την κόντρα των αποχρώσεων. Σοκαρισμένη απ την ρίμα «στην κρίση ξεχάσαμε και το ...» που δεν ακούστηκε ποτέ! Και που το ξέρετε κυρία Ευγενία μου τι εννοεί αφού δεν ακούγεται; Μπορεί να λέει, Παρίσι, διότι δεν πάμε πια ταξίδια. Να κάνει ακόμα αφελείς ερωτήσεις για κούκλα του σεξ, τύπου «γιατί έχει ανοιχτό το στόμα;» προβάλλοντας μια αθωότητα που έχει χάσει τον αυθορμητισμό της έστω, για να μη πω την αληθοφάνειά της, ως κακή ερμηνεία ρόλου γραμμένου για μια άλλη κάπου στο παρελθόν.

Το νέο μέλος της επιτροπής, ο γνωστός μας επαγγελματίας επίτροπος πλέον, που είναι φωτογράφος και αδυνατώ να συγκρατήσω το όνομα του, αλλά ήταν διπλανός της Τζένης Μπαλατσινού στο Top Model, με κάνει να νιώθω δακρυσμένη νοσταλγία για τη μοναδικότητα του Ψινάκη. Με κάτι φλωρέ, πάνω του, μου κάνει ο τύπος με το μεταξωτό φουλάρι, που θα φωνάζει «μαμά» την πεθερά του και που στο σχολείο θα έπαιζε με στρατιωτάκια μέχρι την Δευτέρα Λυκείου, ενώ οι άλλοι θα έβγαιναν με γκόμενες. Ξέρω πως μάλλον θα απέχει η αλήθεια του ανθρώπου απ' την εικόνα τη δικιά μου, αλλά πολύ «σανσόν» ρε παιδάκι μου, για το στασίδι του Ψινάκη!

Οι διαγωνιζόμενοι είναι αναμενόμενοι. Ως και τον κ. Παπή της Μαρίας Μπεκατώρου είδαμε! Σαν επανάληψη προηγούμενων επιτυχιών, ενός πιο ελαφριού παρελθόντος που αμήχανο αντιμετωπίζει την κατάθλιψη του σήμερα, μη ξέροντας αν θα γελάσει από αμηχανία ή θα βουρκώσει κοιτώντας ντροπαλά κάτω. Η ίδια η κ. Μανωλίδου μάλιστα, αναφέρθηκε κάποια στιγμή στην μονίμως διαγωνιζόμενη κ. Καριολάκη από παλιά. Σα να τη νοστάλγησε. Σα να της έλειψε αυτή η φιλία και αν θέλετε -εσείς και όχι η Ευγενία- η μοναδικότητά της. 

Για τον Βαγγέλη Περρή, δε θα πω σχεδόν τίποτα, όχι μόνο γιατί του έχω αδυναμία και κάνει με συνέπεια και σοβαρότητα τη δουλειά του, χρόνια τώρα, χωρίς να χρειάζεται συστάσεις, αλλά γιατί διατηρεί και εδώ μια ανθρωπιά, συγκινητική και τρυφερή, χωρίς ποτέ να γίνεται μελό. Επίσης δείχνει να του λείπει ο Ψινάκης πιο πολύ και από μένα...