Γυναίκες στα πρόθυρα... κρίσης

Η δημοσιογράφος Μπήλη Στεφανή κρατάει σημειώσεις για το πώς αλλάζει καθημερινά η ζωή της σύγχρονης γυναίκας (και η δική της)

«Όποιος φυλάει τα ρούχα του είναι εκτός μόδας» είχε πει κάποτε κάποιος, λαμβάνοντας όμως υπόψη τα σημερινά δεδομένα, δεν συμφωνώ καθόλου με την άποψη του άγνωστου αυτού κυρίου.

Η νέα εποχή μας θέλει σε ρόλο Σλήμαν να κάνουμε ανασκαφές σε μια ντουλάπα τόσο πλούσια και μεγάλη σε μέγεθος, η οποία άνετα θα μπορούσε να σταθεί μέσα σε ένα πολυκατάστημα σαν ένα άλλο shop

in a shop. Τελικά ξεπέσαμε; Ή το ένστικτο της επιβίωσης μας καλεί να ρίξουμε επάνω μας ένα κομμάτι δέρμα (το οποίο διαθέτουμε ήδη) και ν'αλλάξουμε συνήθειες, πιστεύω και δουλειά; Κάποια στιγμή στο μακρινό μέλλον η Ιστορία θα ερμηνεύσει με το δικό της τρόπο αυτό που βιώνουμε σήμερα. Μέχρι τότε, εγώ παρατηρώ και κρατάω μερικές πρόχειρες σημειώσεις.

Η ανατροπή που ζήσαμε στα εργασιακά πολλές από εμάς και προφανώς θα ζήσουν και άλλες γυναίκες στο μέλλον, θα μπορούσε να συγκριθεί με ένα τσουνάμι το οποίο έπεσε πάνω μας και εξαφάνισε την καλοσιδερωμένη Pleasantville στην οποία ζούσαμε, παρασέρνοντας μεζονέτες και ανθοστόλιστους κήπους κυρίως όμως την αίσθηση της υποτιθέμενης μονιμότητας που είχαμε, ακόμα και αν δεν δουλεύαμε στο δημόσιο.
Μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα είδαμε μειώσεις μισθών, απολύσεις και επιστροφή στο σπίτι. Και τώρα τι κάνω; Τι κάνω τα χέρια μου τα οποία μέχρι χθες είχαν για προέκταση ένα πληκτρολόγιο; Τι κάνω το μυαλό μου στο οποίο ακόμα ανεμίζουν σαν στοιχειωμένα τα post it που κόλλησα πριν από μια εβδομάδα; Γιατί κάποιος με έβγαλε από το εργασιακό μου πλαίσιο μέσα στο οποίο ένοιωθα ασφαλής όπως ένα μωρό στο ξύλινο παρκάκι; Γιατί εγώ και όχι η άλλη; Για να ενηλικιωθείς αγαπητή μου και να πάρεις κάποιες αποφάσεις για το μέλλον σου, είπα μια ημέρα στον εαυτό μου, όταν και εγώ ήρθα αντιμέτωπη με μια ανάλογη κατάσταση.

Θυμάμαι τη Σκάρλετ Ο' Χάρα στην ταινία «Οσα Παιρνει ο άνεμος» να κατεβάζει τις βελούδινες πράσινες κουρτίνες για να φτιάξει το θρυλικό 'curtain dress" προκειμένου να εντυπωσιάσει τον Ρετ Μπάτλερ, και να ορκίζεται: «Μάρτυς μου ο Θεός δεν θα ξαναπεινάσω». Αυτό το look της «ξεπεσμένης αρχόντισσας» παρατηρώ ότι κυκλοφορεί όλο και περισσότερο στους δρόμους της Αθήνας. Δεν έχει κανένα θυρεό πάνω από το κεφάλι της, έχει όμως για πασαπόρτι το άψογο στυλιστικό της γούστο το οποίο έχτιζε επιμελώς τα προηγούμενα χρόνια. Σίγουρα δεν είναι διατεθειμένη να πεινάσει Και σίγουρα κανείς δεν τολμάει ν'αμφισβητήσει το καλό της γούστο. Στο μεταξύ εκείνη βολτάρει και επεξεργάζεται τα επόμενα βήματά της.
Αυτή τη στιγμή η «ξεπεσμένη» αρχόντισσα (με την καλή έννοια) και το υπέροχο γούστο έχει δυο επιλογές. Ή να βρει το μίτο στο λαβύρινθο που θα τη βγάλει στο φως όπου εκεί θ'αντιμετωπίσει τα νέα δεδομένα ή να παραμείνει άπραγη και σοκαρισμένη στο σκοτάδι, υποδυόμενη μια εύθραστη Κάρι Μπράτσο και ελπίζοντας σε ένα θαύμα.

Ακούω ότι ξαφνικά μια πολυάσχολη διαφημίστρια μένοντας χωρίς