Τατιάνα Στεφανίδου: Σταρ με το ζόρι!

Η Queen B είδε την πρεμιέρα του Μίλα και γράφει τις πρώτες της εντυπώσεις

Η Τατιάνα Στεφανίδου δεν είναι κακή δημοσιογράφος ούτε κακή παρουσιάστρια.

Επίσης έχει πάντα μια τηλεοπτική πρόταση να κάνει, κάτι πρωτότυπο να δείξει και σίγουρα το παλεύει για να έχει αποκλειστικότητες. Φυσικά είναι πάρα πολύ όμορφη και πολύ κομψή, έχει πολύ μεγάλη εμπειρία, ξέρει να χειρίζεται τα θέματα της

και είναι φανερό ότι βγαίνει στην εκπομπή της διαβασμένη και ενημερωμένη. Εδώ όμως τελειώνουν τα θετικά που βρίσκει αυτή η στήλη για την εκπομπή Μίλα. Γιατί κατά τα άλλα η εμμονή της Τατιάνας να αντιγράφει την Όπρα Γουίνφρι, την Τάιρα Μπανκς και όλα τα αμερικάνικα talk show που κινδυνεύει να την κάνει να φαίνεται «λίγη».

Κατ᾽ αρχήν οι αμερικάνικες απογευματινές εκπομπές όταν λένε ότι έχουν ζωντανό κοινό το εννοούν. Δεν έχουν 40 μαθητές της σχολής του Σταρ που υποχρεώνονται να παριστάνουν το χαρούμενο κοινό ενώ είναι φανερό ότι εκείνη την ώρα θα ήθελαν να έχουν πάει για καφέ. Σε μια αντίστοιχη αμερικάνικη εκπομπή για να καθίσεις στις θέσεις του κοινού πρέπει να πληρώσεις εισιτήριο και πάλι δεν είναι σίγουρο ότι θα καταφέρεις μιας και οι ενδιαφερόμενοι είναι τόσες πολλές χιλιάδες που στο τέλος οι υπεύθυνοι των εκπομπών τους περνάνε μέχρι και από κάστινγκ. Κι επειδή ακριβώς το κοινό έχει όνειρο ζωής να παρακολουθήσει ζωντανά την εκπομπή της Όπρα, για παράδειγμα, την στιγμή που τη βλέπει να βγαίνει στο πλατό πανηγυρίζει, φωνάζει, ουρλιάζει, θέλει να τη σηκώσει στα χέρια, να εκφράσει τη χαρά του που είναι εκεί και βλέπει το είδωλο για πρώτη φορά από κοντά.

Αντίθετα, η στιγμή που η Τατιάνα στάθηκε στο κεφαλόσκαλο (κυριολεκτικά) του πλατό της περιμένοντας από το κοινό να την αποθεώσει πριν κατέβει τις σκάλες μόνο αμηχανία μετέδωσε στον τηλεθεατή. Το ίδιο και ο γύρος θριάμβου που έκανε γύρω από τις 40 καρέκλες του φτωχού σε γενικές γραμμές σκηνικού της, χορεύοντας για την επιστροφή της στην καινούργια τηλεοπτική σεζόν. Αυτό φυσικά ισχύει και για όλες τις εκπομπές με ζωντανό κοινό.

Η Όπρα είναι μια Αφροαμερικάνα που έχει περάσει δύσκολα και καταπιεσμένα παιδικά χρόνια, που έδωσε και δίνει ακόμη μάχη για τα κιλά της και δημιούργησε την αυτοκρατορία της όχι μόνο γιατί είχε ταλέντο να δημιουργεί τηλεοπτικά προϊόντα αλλά γιατί είχε το ταλέντο να κάνει την μέση Αμερικανίδα –λευκή, μαύρη ή Ασιάτισσα- να ταυτιστεί μαζί της. Φοβάμαι ότι για την Τατιάνα αυτό δεν ισχύει. Πολύ πιο όμορφη από τον μέσο όρο, με τέλεια- όπως φαίνεται- οικογενειακή ζωή, με ωραία μαλλιά που νομίζεις ότι δεν έχουν φριζάρει ποτέ και ρούχα που της πηγαίνουν καλύτερα και από μοντέλο, η Τατιάνα δεν πείθει ότι έχει περάσει μέρα που μετρούσε τα κέρματα στην τσέπη της για να πάρει λεωφορείο. Και όσο αυτό είναι καλό για εκείνη και μακάρι να είναι έτσι, δυστυχώς δεν θα καταφέρει ποτέ να την κάνει Όπρα. Το να γίνεις σύμβολο για τις γυναίκες δεν είναι κάτι που το σχεδιάζεις και το οργανώνεις. Είναι κάτι που γίνεται ή δεν γίνεται.